เก็บตกงาน CMU Book Fair ครั้งที่ 22

[Dockaturk]

เวลาผ่านไปเร็วเสียจนลืมไปว่างานสัปดาห์หนังสือ CMU Book Fair เวียนมาบรรจบครบอีกรอบเป็นครั้งที่ 22

จากปีที่แล้วที่มีการโยกย้ายงานมาจัดในส่วนบริเวณแถวๆ ด้านประตูหน้าของมช. ปีนี้งานสัปดาห์หนังสือ CMU Book Fair กลับมาจัดกันตรงที่เดิม บริเวณโดยรอบสำนักงานหอสมุด มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ถามถึงข้อดีของการย้ายกลับมาจัดกันตรงนี้ น่าจะเป็นความคุ้นเคยกันนะครับ เพราะอย่างคนที่เป็นขาประจำก็จะรู้เลยล่ะว่าบูธตรงนี้เป็นของสำนักพิมพ์อะไร เวลามาเดินเลือกหาหนังสือติดไม้ติดมือกลับบ้าน ไอ้เรื่องเสียเวลาก็จะไม่มีมาให้รบกวนใจ ยกเว้นเสียแต่ว่าบางสำนักพิมพ์ไม่ได้มาตามนัด

CMU Book Fair ครั้งที่ 22 ถูกจัดขึ้นในระหว่างวันที่ 2-10 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมากันครับ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรณรงค์ส่งเสริมให้ นักเรียน นักศึกษา อาจารย์  และประชาชนทั่วไปในจังหวัดเชียงใหม่ และภาคเหนือตอนบน เห็นถึงความสำคัญของการอ่าน และอ่านหนังสืออย่างต่อเนื่อง ผู้เข้าร่วมกิจกรรมมีโอกาสคัดเลือกหนังสือใหม่ๆ ด้วยตนเองและสามารถซื้อหนังสือที่มีประโยชน์ในราคาพิเศษ นอกจากนั้นยังเป็นการสนับสนุนมหาวิทยาลัยด้านการบริการวิชาการสู่ชุมชนท้องถิ่นในภาคเหนือ และเพื่อหารายได้สมทบกองทุนพัฒนา

โดยในระยะแรกของการจัดงานนั้น มีร้านจำหน่ายหนังสือให้ความสนใจเข้าร่วมออกร้านเพียง 22 ร้าน ต่อมามีสำนักพิมพ์ให้ความสนใจร่วมออกร้านมากขึ้น จนปัจจุบันมีสำนักพิมพ์ร่วมออกร้านจำหน่ายหนังสือและสื่อการศึกษากว่า 140 ร้าน นอกจากนั้นภายในงานยังได้จัดกิจกรรมส่งเสริมการอ่าน อาทิ กิจกรรมนักเขียนพบผู้อ่าน  การจัดนิทรรศการต่างๆ  และกิจกรรมยอดนักอ่านเป็นประจำทุกปี (รายละเอียดจะทยอยมาเล่าให้ฟัง) นับได้ว่างานสัปดาห์หนังสือ CMU Book Fair เป็นงานสัปดาห์หนังสือของจังหวัดเชียงใหม่ และเป็นต้นแบบของการจัดงานสัปดาห์หนังสือ ในมหาวิทยาลัยส่วนภูมิภาคอีกด้วย

สำหรับบรรยากาศภายในงานของปีนี้นั้น ถือว่าเหมือนเดิมกับทุกๆ ปี ที่คับคั่งไปหนอนหนังสือนับพันคนที่มาเลือกหาซื้อหนังสือกันในราคาพิเศษอย่างจุใจ ซึ่งเท่าที่เดินไปสำรวจดูนั้น หนังสือก็มีให้เลือกกันทุกแนว ไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรม เรื่องสั้น นิยาย ประวัติศาสตร์ ปรัชญา จิตวิทยา วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี ศิลปะ หนังสือต่างประเทศ และอื่นๆ อีกมากมาย

โดยบูธที่มาจัดนั้นก็จะทั้งร้านหนังสือที่ขายหนังสือหลายแนว และบูธที่เป็นของสำนักพิมพ์เฉพาะอย่างนานมีบุ๊คส์ อมรินทร์ มติชน สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย  ซีเอ็ด สถาพรบุ๊ค บ้านหนังสือ ยิปซี อะบุ๊ค โอเพ่นบุ๊ค แม่บ้าน เป็นต้น ที่เห็นจะหายแว่บๆ ไปน่าจะเป็นฟรีฟอร์ม ที่ทางสำนักพิมพ์ย้ายชั่วคราว

ในเรื่องของราคานั้น ถือว่าลดเยอะกว่าไปซื้อตามร้านหนังสือตามห้างหน่อยนึง อย่างปกติจะลดแค่ 5-15 เปอร์เซ็นต์ แต่ในงานก็ปาไปตั้ง 15-70 เปอร์เซ็นต์ บางบูธจัดขายเป็นกองเล่มละ 20 บาทก็ยังมีเลยครับ

ส่วนตอนหน้าจะไปดูกิจกรรม “นักเขียนพบผู้อ่าน” อีกหนึ่งกิจกรรมในงานที่น่าสนใจกันครับ

[Dockaturk]

นอกจากจะการมาเลือกซื้อหนังสือภายในงานอย่างสบายอารมณ์และถูกใจในราคาพิเศษกันแล้ว หนึ่งในไฮไลต์ของงานก็คือ กิจกรรม “นักเขียนพบผู้อ่าน” กันครับ เป็นกิจกรรมที่จะเปิดโอกาสให้นักเขียนและผู้อ่านมีโอกาสได้พูดคุยใกล้ชิดกัน ถึงขั้นขอลายเซ็นต์ ถ่ายภาพด้วย โดยงาน CMU Book Fair ครั้งนี้ มีนักเขียนถูกรับเชิญมาด้วยกันหลายคน เช่น ทมยันตี,คุณหญิงจํานงศรี หาญเจนลักษณ์, ดร.ประมวล เพ็งจันทร์, วีรพร นิติประภา, ชาติ กอบจิตติ, คิ้วต่ำ, ชญาน์พิมพ์, DR. POP, พลอยเซ่, พิมฐา และ ลี อาข่า อ่ามา เป็นต้น ซึ่งในที่นี้จะขอเล่าเฉพาะคนที่ผมมีโอกาสได้แว่บมานั่งฟังกันครับ

เริ่มที่คนแรก ฐาวรา สิริพิพัฒน์ เจ้าของนามปากกา DR. POP เป็นนักเขียนที่สร้างชื่อเสียงจากงานเขียนวรรณกรรมเยาวชนชุด เดอะไวท์โรด (The White Road) และมีผลงานที่สร้างชื่อลำดับต่อๆ มา ได้แก่ เกิล์รสแอนด์อะดอลล์ (Girls & A Doll), บอยส์แอนด์อะดอลล์ (Boys & A Doll), และ เฟทไดอารี่ (Fate Diary) โดยเฉพาะเล่มหลังแล้วนั้น ถือว่าขึ้นอันดับ 1 หนังสือขายดีทั่วประเทศตั้งแต่ 10 ชั่วโมงแรกที่วางแผง อันดับ 1 หนังสือขายดีรายสัปดาห์ประเทศไทยตั้งแต่วางจำหน่าย 3 วัน และอันดับ 1 วรรณกรรมจากประเทศไทย

เรื่องหนังสือขายดีหรือไม่นั้น (รวมทั้งหนังสือดีจริงขนาดไหน) อันนี้ไม่ขอเล่าถึงล่ะกันครับ เพราะผมยังไม่ได้อ่าน รวมทั้งระบบการจัดอันดับหนังสือขายดีของร้านซีเอ็ด ยังไม่เป็นมาตรฐาน (อาจจะรวมทั้งร้านอื่นๆ) และมันก็ไม่ได้มีสถาบันไหนมาจัดอันดับในเรื่องนี้แบบจริงๆ จังๆ นี่คือผมพูดถึงในฐานะคนที่เคยทำงานร้านหนังสือมาก่อนนะ

กลับมาถึงเรื่องของ DR. POP ในวันที่ผมไปยืนฟังแบบงงๆ ตอนจบของช่วงพบผู้อ่าน DR. POP ก็ถามคนอ่านที่มาฟังในงานว่า เคยท้อแท้ เคยเหนื่อย เคยผิดหวัง เคยเสียใจรึเปล่า พร้อมกับการพูดแบบบิ้วอารมณ์ว่าในวันที่ท้อแท้แบบนี้ยังมีใครซักคนอยู่เคียงข้างคุณ ซึ่งในระหว่างที่พูดนั้น ก็เปิดเพลงบรรเลง และวิดีโอประกอบ จนผมรู้สึกว่ามันเวิ่นเว้อไปหน่อย และมันอะไรกันเนี่ย ว่าแล้วก็สับตีนหนีออกมา เพราะทนฟังไม่ค่อยได้ คือมันโลกสวยไปหน่อยน่ะครับ ลองจินตนาการว่ามีใครซักคนมาพูดให้คุณคล้อยตามและซึ้งไปกับคำพูดที่สวยหรู แต่คุณไม่อินด้วย มันก็เหมือนพยายามจะกินอาหารที่ตกแต่งบนจานที่สวยงาม แต่พอตอนกินลง เราไม่ได้รู้สึกอร่อยด้วย แถมยังเกือบจะคายออกมา

ส่วนตอนหน้า จะพาไปพบกับพิมฐา เน็ตไอดอลสุดแรง และพลอย เซ่ ครีเอทีฟดีไซน์เนอร์มืออาชีพที่เริ่มต้นจาก "จุตจักร" แต่ไปไกลถึง "ชองป์เอลิเซ่"

[Dockaturk]

หนีจาก DR. POP มาก็มาพบกับพิมฐา คนนี้เน็ตไอดอลแฟนคลับระดับตลาดแตก มีผลงานออกมาเป็น “เป็นหนังสือ Lifestyle + Photo book นะครับ สำหรับน้องๆ วัยรุ่นและหนุ่มๆ ก็คงจะชอบกัน สำหรับผมพิมฐาก็น่ารักอยู่น่ะครับ แต่โดนใจคนนี่มากกว่า

“พลอย เซ่”

สารภาพบาป ก่อนหน้านี้ผมเพิ่งรู้จักนางไม่ถึงสัปดาห์ (แต่นางไม่รู้จักผมหรอก ฮ่าๆๆ) รู้จักว่าเป็นครีเอทีฟดีไซน์เนอร์มืออาชีพที่เริ่มต้นจาก "จุตจักร" แต่ไปไกลถึง "ชองป์เอลิเซ่" เขียนหนังสือมาสองเล่ม แนวพัฒนาตนเอง แรงบัลดาลใจ ชื่อ "เด็กนอกคอก" กับ "โลกต้องเห็น"

เรื่องหนังสือนางผมยังไม่เคยอ่าน ขนาดจับมาเปิดยังไม่เคยเลย ฮ่าๆ แต่เมื่อวันนั้นที่ไปเตร็ดเตร่แถวงานสัปดาห์หนังสือ มช. จนมีโอกาสผ่านไปฟังนางเสวนาบนเวทีกับนักอ่านในช่วงท้ายประมาณ 5 นาที มีเรื่องที่ถูกใจ และเป็นเรื่องที่ผมคิดเคยคิดไว้ซึ่งไปตรงกับที่เธอพูดพอดี

เรื่องประสบความสำเร็จในชีวิต (อันนี้เป็นความคิดผมนะ)

คำว่า "ประสบความสำเร็จ" ในชีวิต สังคมเราส่วนใหญ่ให้น้ำหนักไปที่เรื่องของเงินตรา หมายถึง ถ้าคุณรวย คุณก็ประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว ทั้งๆ ที่จริงแล้ว คำว่า "ประสบความสำเร็จ" ของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน

บางคนอาจจะอยากรวยมีเงิน 10 ล้าน จะได้ชื่อว่าประสบความสำเร็จ

บางคนอาจจะอยากรวยมีเงินแค่ 1 ล้าน ก็ประสบความสำเร็จแล้ว

บางคนอาจจะอยากแค่เป็นพนักงานที่ทำหน้าที่ได้ดีในตำแหน่งของตนเอง ก็ประสบความสำเร็จแล้ว
บางคนอาจจะอยากเปิดร้านค้า มีรายได้พอใช้จ่าย ก็ประสบความสำเร็จแล้ว

บางคนอาจจะอยากเป็นศิลปิน ที่มีความสุขกับการสร้างสรรค์งาน ก็ประสบความสำเร็จแล้ว

บางคนอาจจะอยากมีคนรัก มีครอบครัว ที่อบอุ่นในชีวิต ก็ประสบความสำเร็จแล้ว

หรือบางคนอาจจะอยากเล่นเฟซบุ๊ค มีคนกดไลค์แค่ 3 คน กูก็ประสบความสำเร็จแล้ว

ฉะนั้น เมื่อพูดถึงคำนี้ มันก็น่าจะมีการแยกย่อยประเภทหน่อย ไม่ใช่เอะอะอะไร ก็มีแต่เทน้ำหนักไปที่ความรวยอย่างด้วย

คนเราน่ะครับ มีความสุขในการประสบความสำเร็จในชีวิตไม่เหมือนกัน และผมก็ไม่ปฏิเสธว่าความรวยทำให้เราใช้ชีวิตสะดวกสบายมากขึ้น

และจากนักเขียนทั้ง 3 คนที่มีโอกาสได้ไปพบว่า ขอบอกว่าถูกใจกับ “พลอย เซ่” ที่สุดล่ะครับ ในเรื่องของการพูดคุยให้ข้อคิดจากในมุมนักเขียนถ่ายทอดแก่คนอ่านแบบเน้นๆ คือถ้าเป็นนักมวยเนี่ย ก็คงเป็นมวยหมัดหนัก อัดปังเดียวจอดเลย และคนอ่านเอาไปคิดต่อยอดได้ แบบไม่โลกสวย หรือเวิ่นเว้อเกินไป

นี่ไม่ได้ไปกระทบนักเขียนคนไหนนะ แต่ผมก็รู้สึกแล้วล่ะว่าตัวเองอาจจะกำลังโดนแฟนคลับเขาถล่ม