Spece Roller : ย้อนอดีตลานสเก็ตชื่อดังเมืองเชียงใหม่

[Dockaturk]

หลายเดือนก่อนคงพอจะผ่านตากับข่าวที่ช่างภาพในกทม. ทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่นพากันแห่ไปถ่ายรูปที่ตึกร้างสาธรกันนะครับ ด้วยความที่บรรยากาศบนยอดตึกนั้นสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ในเมืองกรุงได้สวยงามจนนางสาวไทยจนต้องหลบฉากหนี ไหนจะบรรยากาศภายในตึกตามห้องต่างๆ ก็เอื้อแก่การใช้เป็นโลเคชั่นในการถ่ายภาพแฟชั่นแนวสตรีท ที่ไม่ได้หมายถึงการถ่ายสตรีทนะ แต่เป็นการถ่ายแฟชั่น ที่ไปในทางที่สื่อให้เห็นถึงความเป็นขบถ ความแตกต่าง ความฉูดฉาด ความเท่ ผ่านศิลปะกราฟฟิตี้ ที่ใครก็ไม่รู้ไปสร้างสรรค์มันไว้ภายในตึกแห่งนั้นกัน

จกาตอนนั้นถึงตอนนี้ผ่านไปหลายเดือนแล้ว ล่าสุดดูเหมือนว่าเจ้าของตึกเขาจะปิดห้ามไม่ให้ใครเข้าไปข้างในแล้วเป็นอันเรียบร้อย เนื่องจากความในเรื่องของความปลอดภัย เพราะเกิดใครเป็นอะไรขึ้นมา ไอ้คนที่จะซวยเป็นคนแรก ก็คือเจ้าของตึกนั่นแหละ ส่วนคนที่เข้าไปด้านในนั้น นอกจากจะมีอะไรเป็นไป ยังซวยเพิ่มตรงข้อหาบุกรุกพื้นที่เป็นของแถม

และที่กล่าวข้างต้นทั้งหมดนั้น ก็เพื่อจะเข้าเรื่องของผม อันมีเนื้อหาเกี่ยวโยงกัน เพราะผมเองก็เพิ่งไปตึกร้างมา แต่มันไม่ใช่ตึกร้างสาธร ที่ กทม. แต่เป็นตึกร้างแถวอาเขตครับ

เจตนาของงานนี้คือไม่ได้เชิญชวนให้คนไปบุกรุก เพื่อไปหาโลเคชั่นสวยๆ ถ่ายภาพกันนะครับ แต่เจตนาของผมคือการมาสืบเสาะหาความเป็นมาของตึกนี้ บวกกับอยากถ่ายทอดภาพถ่ายผ่านแง่มุมต่างๆ ของตึกที่สวยงามในแบบฉบับภาพของ HDR

HDR ย่อมาจาก High Dynamic Range  คือ ความสามารถในการสร้างภาพที่มีช่วงการรับแสงสูงกว่าปกติ ที่กล้องดิจิตอลทั่วไปจะสามารถทำได้ เป็นภาพที่มีความสว่างชัดเจนทั่วทั้งภาพ และดูมีมิติ         

ปกติกล้องดิจิตอลที่เราใช้กัน จะมีช่วงการรับแสง จากเงามืด (shadow) ที่มีรายละเอียดถึงส่วนสว่าง (Highlight) ที่มีรายละเอียด ประมาณ 6-9 สตอป ทำให้เมื่อต้องถ่ายภาพในสภาพแสงที่แตกต่างกันมากกว่านี้  เช่น การถ่ายภาพย้อนแสง หรือการถ่ายภาพกาแล็กซี หรือเนบิวลาสว่าง ที่มีแสงแตกต่างกัน เราจะสูญเสียความสามารถในการเก็บรายละเอียดของส่วนมืด หรือไม่ก็ส่วนสว่างในภาพไป ถ้าเราถ่ายภาพแบบ HDR ก็จะทำให้ได้ภาพที่มีความสว่างชัดเจนทั่วทั้งภาพทั้งส่วน เงามืด (shadow) ถึงส่วนสว่าง (Highlight)         

และถ้าถามว่าทำไมต้อง HDR และทำไมต้องเป็นตึกร้าง ก็เพราะว่าภาพ HDR จะเหมาะมากกับภาพถ่ายที่เน้นขัดพื้นผิวรายละเอียดเยอะๆ ของพวกของเก่าๆ โทรมๆ เรียกได้ว่ายิ่งเก่า ก็ยิ่งดี เวลาถ่ายภาพออกมาทำแบบ HDR นี้ มันจะมีเสน่ห์จนคนเห็นภาพอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัส

และผมก็อยากจะพาไปสัมผัสกันที่ตึกร้างแถวอาเขตกันครับ

[Dockaturk]

กว่าจะเจอกันกับตึกแห่งนี้เรียกได้ว่าใช้เวลากันอยู่นานโขพอสมควรครับ ด้วยตำแหน่งที่ตั้งของมันนั้น เรียกได้ว่าถ้าใครไม่ใส่ใจ ก็แทบจะไม่สังเกตเห็น อีกอย่างสภาพเสื่อมโทรมออกขนาดนั้น เป็นใครก็คงต้องเลยผ่านล่ะครับ อาจจะยกเว้นผมไว้ซักคนที่ไม่ใช่แบบนั้น

จากถนนแก้วนวรัฐ ตัดเข้าสู่สถานีขนส่งอาเขตตรงซอยแก้วนวรัฐ 5 ตึกร้างที่ว่าคือ อดีตลานสเก็ต Space Roller ลานสเก็ต (อย่างเดียว) และที่เดียวในภาคเหนือขณะนั้น ที่จากข้อมูลเบื้องต้นที่ผมสอบถามจากพี่ที่รู้จักในร้านอินเตอร์เน็ต แกบอกว่ามันร้างมา 10 กว่าปีแล้ว

แกเล่าให้ผมฟังต่อว่า สมัยที่แกยังเป็นวัยรุ่นซอยยิก แกเคยไปจีบสาวที่นั่นครั้งนึง พร้อมเพื่อนที่หอบเอาโรลเลอร์เบลดไปด้วย ซึ่งสมัยนั้นถ้าจะให้นิยามลานสเก็ต Space Roller ก็น่าจะเป็นศูนย์รวมของวัยรุ่นสมัยก่อน เหมือนๆ กับแถวตลาดทิพย์เนตรกันครับ ส่วนถ้าเป็นสมัยนี้ก็น่าจะเป็นห้างสรรพสินค้าชื่อดังแทน

จากนั้นเมื่อเวลาผ่านไป กิจการก็เจ๊งไปตามสภาพเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ จนปล่อยให้รกร้างในที่สุดจนถึงปัจจุบัน

สำหรับสภาพของตึกนั้นในวันที่ผมแอบเข้าไปสำรวจ ด้านหน้าจะเป็นที่จอดรถแดงที่มารอผู้โยสารออกจากสถานีขนส่ง และเมื่อเข้าไปยังด้านในชั้นล่างจะมีห้องถูกแบ่งออกด้วยกันเยอะแยะครับที่ถูกปล่อยร้าง และไม่มีอุปกรณ์สำนักงานอะไรที่บ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้เคยเป็นลานสเก็ตมาก่อน จะมีก็แต่เศษซากผุพังของตัวอาคาร เศษขยะ ข้าวของเครื่องใช้บางอย่างพวกเก้าอี้ โครงเหล็ก อะไรเทือกนั้น

จากนั้นเมื่อขึ้นไปยังชั้นสอง ชั้นสาม ฟากขวาของตึกก็จะถูกแบ่งออกเป็นห้องๆ เช่นกัน  ส่วนนี้ตึกอาคารดูเหมือนกับว่าจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดีในส่วนของการตกแต่งภายใน บรรยากาศภายในค่อนข้างจะเหม็นอับ โดยเฉพาะกลิ่นฉี่ และขยะ รวมทั้งฝุ่นก็เยอะเอาการเลยทีเดียว

ส่วนตามผนังต่างๆ ในตัวอาคารก็จะมีศิลปะกราฟฟิตี้แปะแสดงอยู่จากศิลปินผู้ไม่ทราบนาม บางห้องก็มีขยะทิ้งเอาไว้แปลกๆ เช่น มีรองเท้าบูททิ้งไว้จนเปื่อยเกือบร้อยคู่ รวมทั้งมีที่นอน ข้าวของเครื่องใช้บางส่วนของคนจรจัดไปอาศัยนอนอยู่ด้วย

และส่วนที่สำคัญที่สุดในตึกแห่งนี้ คือ ตรงลานสเก็ตครับ ซึ่งจะอยู่ตรงกลางของตึกตรงชั้นสองเลย ภายในลานสเก็ตนั้นบรรยากาศเต็มไปด้วยความวังเวง และมืด จะมีก็แค่แสงบางส่วนจากประตูทางเข้า และหลังคาที่ผุพังทะลุเข้ามาพอให้เห็นว่าอะไรเป็นอะไร

หลังออกไปจากที่นี้ ผมขับรถผ่านสี่แยกตรงศาลเด็ก วาบนึงดันไปนึกถึงลานสเก็ตที่เซ็นทรัลเฟสติวัล เชียงใหม่ แล้วเลยเถิดมานึกถึงอีกหนึ่งลานสเก็ตที่รกร้างไป

“เก่าไป ใหม่มา” คำตอบน่าจะเป็นแบบนั้น...

ปล.เคยมีเรื่องเล่าว่าที่ตึกร้างลานสเก็ต Space Roller เคยมีเด็กวัยรุ่นยิงกันตายสองศพ อันนี้ไม่รู้ว่าจริงเท็จขนาดไหน เพราะหลุดจากปากคำให้การของคนขับรถแดง