เรื่องแปลกๆ เกี่ยวกับของกินในเชียงใหม่ จากใจคนต่างถิ่น

[Dockaturk]

เวลาดึกๆ แบบนี้ ตามจริงแล้วผมควรที่จะหลับไปให้เต็มอิ่ม เพราะความอ่อนเพลีย ตั้งแต่หัวค่ำ แต่หลังจากหลับไปได้ซัก 2 ชั่วโมง แล้วผุดลุกผุดนั่งอยู่ 2-3 ครั้ง พยายามข่มตาหลับลงไป แล้วบอกตัวเองว่าเช้าวันใหม่ค่อยตื่นมาใช้ชีวิตอีกที ก็พบว่าตัวเองนี้ทำไม่ได้ ที่สำคัญดันหิวข้าวอีก

ก๋วยจั๊บ 1 ชาม ถูกฟาดเรียบไปในไม่กี่ 10 นาที พร้อมกับโค้กขวดแก้วเย็นเฉียบที่ถูกแช่ไว้ในตู้ เมื่อท้องอิ่มเป็นธรรมดาที่สมองก็เริ่มทำงานได้คล่องแคล่ว และพาลคิดไปเรื่อยเปื่อยเสียจนนึกถึงเรื่องที่กำลังจะเขียนให้อ่าน ณ ตอนนี้

ผมเป็นมนุษย์น่าจะชนชั้นกลางที่มีวิถีชีวิตการกินแบบคนทั่วๆ ไป คือเดินดินกินข้าวแกง เดินเข้าออกร้านอาหารทั้งในระดับกลางไปจนถึงล่างเป็นเรื่องปกติ (แต่ต้องมั่นใจในเรื่องอนามัย) ผมสังเกตพบถึงความน่าสนใจในอาหารบางอย่างของเชียงใหม่ที่มองจากคนต่างถิ่นมาอาศัยอยู่ที่นี้ราว 3 ปี ว่าแตกต่างกับแถวบ้านผมพอสมควร (แถบอีสาน) และอาจจะรวมทั้งว่ามันแตกต่างจากภูมิภาคอื่นจนเป็นเอกลักษณ์ซะด้วย

ไม่ใช่แคบหมู น้ำพริก ไส้อั่ว หรืออาหารพื้นเมืองที่นี้กันครับ แต่เป็นของกินแบบธรรมดา ที่คนต่างถิ่นกินแล้วอาจจะไม่ธรรมดา และจากการสังเกตผมก็พบว่ามี 4 เรื่อง ด้วยกัน ดังนี้

ก๋วยเตี๋ยว
หากชีวิตที่ผ่านมาคุณเคยกินก๋วยเตี่ยวพร้อมกับผักเครื่องเคียงเยอะแยะเต็มโต๊ะ ขอบอกว่าที่นี้ส่วนใหญ่จะไม่มีให้คุณได้สัมผัส ร้านก๋วยเตี๋ยว 90 เปอร์เซ็นต์ ทุกระดับในเชียงใหม่จะไม่มีผักเครื่องเคียงมาให้พวกโหระพา ถั่วฝักยาว ผักสลัด ถั่วงอก และถ้าจะมี ก็ถือว่ามีน้อยร้านมาก แถมผักที่เอามาให้ก็จะเหมือนกับผักที่ใส่ลงไปในถ้วยแล้ว  อย่างกะหล่ำปลีซอยละเอียด ถั่วงอก ฉะนั้นคนที่จะต้องใส่ผักพวกนี้เพิ่ม นัยว่าจะไม่ค่อยพอใจกับปริมาณที่ทางร้านหยิบยื่นมาให้ แต่ก็นั่นแหละ บางทีคนอย่างผมก็คิดว่าจะใส่ทำไม ในเมื่อในชามก็มีกันไปแล้ว อ่อ อีกอย่าง พริกสดเผา และกะปิเอาไว้ให้จิ้มกินกับก๋วยเตี๋ยว นี้ก็หายากพอๆ กับงมเข็มในมหาสมุทร (เคยเจอร้านเดียว)

ลูกชิ้นทอด
พูดถึงลูกชิ้นทอด ก็ต้องคิดถึงลูกชิ้นทอดทองสุข และไม่ใช่ของทองสุข เรื่องลูกชิ้นเราจะไม่พูดถึงกัน แต่จะพูดถึงเรื่องน้ำจิ้มลูกชิ้นทอด เชียงใหม่เป็นเมืองที่แปลกตรงที่น้ำจิ้มลูกชิ้นจะมีให้เลือกสองแบบ คือ หวาน กับเผ็ด (ปกติที่อื่นเขาจะมีแบบเดียว) เวลาซื้อคนขายจะถามว่าเอาหวานหรือเผ็ด แรกๆ ผมไม่รู้ว่าอะไรอร่อยก็สั่งเผ็ดไป เพราะชอบเผ็ดแต่เดิม หลังๆ เริ่มเข้าใจในรสชาติ เลยมักจะบอกว่าเอาทั้งหวานและเผ็ดผสมกัน เนื่องจากมันให้รสชาติที่อร่อย (ว่าแต่ทำไมลูกชิ้นทอดที่นี้ไม่มีผักเครื่องเคียงให้กินด้วย?)

ไส้กรอกอีสาน
นีก็เรื่องน้ำจิ้ม ไส้กรอกอีสานแถวบ้านผม มีน้ำจิ้มพร้อมผักเครื่องเคียงเอาไว้กินด้วยอย่างพริกสด กะหล่ำปลี แต่ที่นี้ไส้กรอกอีสานปิ้งขายแบบร้านรถเข็นจะไม่มีน้ำจิ้มให้ นึกเรื่องนี้ทีไรผมก็สงสัยว่าทีลูกชิ้นทอดมีน้ำจิ้มให้เลือกตั้งสองแบบ แต่ไส้กรอกอีสานดันไม่มี นี้ยังโชคดีที่ว่ามีผักเครื่องเคียงให้อยู่ (ใครที่เคยกินไส้กรอกอีสานปิ้งกับน้ำจิ้มจะรู้ว่ามันอร่อยมาก)

หมูปิ้ง
นี้ก็เรื่องน้ำจิ้มอีกตามเคย อีสานบ้านผมหมูปิ้งไม่มีน้ำจิ้มราดใส่ แต่ที่นี้หมูปิ้งมีน้ำจิ้มราดใส่ให้ด้วยฮะ ขึ้นอยู่กับความพอใจว่า คนซื้ออยากจะราดหรือไม่ ถามผมในฐานะคอหมูปิ้งชอบแบบไหน ขอตอบว่าชอบมันทั้งสอบแบบ แต่ที่ไม่ชอบเลยน่าจะหมูปิ้งนมสด เพราะมันหวานไปจนเลี่ยนขึ้นสมอง

ถือซะว่าเป็นมุมมองของคนต่างถิ่นที่มาอยู่ที่นี้นานเสียจนมองออกว่าอะไรต่างกันยังไงบ้าง และถ้าถามว่าผมยังพอใจกับเรื่องพวกนี้อยู่มั้ย ก็คงต้องบอกว่าพอใจ ไมงั้นก็คงหนีไปอยู่จังหวัดอื่นนานแล้ว เรียกว่าอยู่เสียจนรู้สึกว่าเป็นบ้านเกิดก็คงถูก

[notaa003]

อบากไปเที่ยวแบบนี้บ้างเลยครับผม