ตะลอนเที่ยววัดเชียงใหม่ "วัดสองแคว"

[konhuleg]

จากประวัติที่จดบันทึกของประชาชนในชุมชนได้มีการบันทึกถึงวัดสองแคว ว่าวัดสองแควตั้งอยู่หมู่ที่ 4 ตำบลสองแคว กิ่งอำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่ มีเนื้อที่ธรณีสงฆ์แปลงที่หนึ่ง ตามโฉนด 4 ไร่ 2 ตารางวา และแปลงที่สองอีก 87 ตารางวา สภาพพื้นที่เป็นหมู่บ้านยาวเลียบลำน้ำปิงมี 2 หมู่บ้าน คือ หมู่ที่ 3 และหมู่ที่ 5 ตำบลสองแคว หมู่ที่ 4 เรียกว่า บ้านกลาง หมู่ที่ 5 เรียกว่า บ้านสองแคว ตัววัดสองแควนั้นตั้งอยู่ท้ายบ้านกลาง ถือเป็นจุดกึ่งกลางระหว่างหมู่บ้านทั้งสอง มีแนวถนนตัดผ่านกลางหมู่บ้านยาวเลียบตั้งแต่หมู่ที่ 1 ถึงหมู่ที่ 7 ตำบลสองแคว และผ่านออกสู่หมู่บ้านปากทางเจริญ หมู่ที่ 4 ตำบลดอยหล่อ สู่ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 108

วัดสองแคว เป็นชื่อเรียกที่มาจากสภาพพื้นที่หมู่บ้านอยู่ระหว่างปากน้ำขาน ไหลมาบรรจบกับแม่น้ำปิง เกิดเป็นแควน้ำสองสาย จึงได้ชื่อว่าบ้านสองแคว โดยแม่น้ำทั้งสองสายได้ไหลมาบรรจบ ซึ่งปัจจุบันลำน้ำปิงได้เปลี่ยนทิศทางทางงเดินผ่านเข้าไปในเขตอำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน จึงให้เนื้อที่ของเขต อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน ซึ่งก่อนที่แม่น้ำปิงจะเปลี่ยนแนวทางเดินของลำน้ำชาวบ้านรับฟังคำบอกเล่าต่อๆ กันมาว่ามีคนจีนที่เป็นนายทุนมาซื้อที่ดินในเขตบ้านท่าตุ้ม อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เป็นเนื้อที่สองร้อยกว่าไร่ และได้ขุดลอกเหมืองผ่านกลางที่ดินดังกล่าว เมื่อดำเนินการเสด็จก็เข้าฤดูฝนพอดี ปริมาณน้ำฝนมีมาก แม่น้ำปิงมีน้ำล้นเอ่อตลิ่ง และไหลหลากเข้าสู่ลำเหมืองดังกล่าว ทำให้การกัดเซาะลำเหมืองผ่าพื้นที่กลางสวนของชาวจีนดังกล่าว จนทำให้ลำเหมืองกว้างขึ้น จนแม่น้ำปิงเปลี่ยนทางเดินและแบ่งแยกพื้นที่ออกเป็นสองส่วน และแนวน้ำปิงจึงเปลี่ยนไปจวบจนทุกวันนี้

ความน่าสนใจอีกอย่างเกี่ยวกับวัดสองแคว คือบริเวณหนองฮองแฮง ที่อยู่ไม่ไกลจากวัดสองแควมาก มีการขุดค้นพบวัตถุโบราณ ซึ่งเชื่อว่าเมื่อก่อนเป็นเมืองชื่อว่า "เวียงเถาะ" สมัยเจ้าแม่จามเทวี อายุกว่า 1,300 ปี ขึ้นไป อันเป็นชุมชนของคนโบราณในสมัยเจ้าแม่จามเทวี โดยวัตถุโบราณที่พบครั้งนี้ มีทั้งเศียรพระพุทธรูป ลำตัวพระพุทธรูปหินศิลา และหัวพญานาค คาดเป็นพญานาคบันไดวัด และถ้วยชามดินเผาต่างๆ จำนวนมาก เป็นของเก่าแก่ทั้งสิ้น ซึ่งของส่วนใหญ่ทั้งหมดถูกเก็บไว้อุโบสถวัดสองแคว และมีกรมศิลปากรเป็นผู้ดูแล

สำหรับประวัติ "เวียงเถาะ" จะตั้งอยู่บริเวณ ลุ่มแม่น้ำปิงเป็นชุมชนสำคัญที่มีความเจริญรุ่งเรืองและมี วิวัฒนาการสืบต่อกันมา เป็นเวลานานและอยู่ในการปกครองของ เมืองหริภุญไชย หรือลำพูน นักวิชาการและกรมศิลปากร เคยมีการศึกษาค้นคว้าจากโบราณสถานและโบราณวัตถุ ซากเมืองโบราณต่างๆ เช่น เมืองท่ากาน เวียงมะโน เวียงเถาะ ซึ่งเป็นเมืองบริวารของลำพูน มาแล้ว บริเวณที่ขุดเจอซากวัตถุโบราณต่างๆ ที่หนองฮองแฮงนั้น คาดว่าน่าจะเป็นจุดที่ตั้งของวัดและบ้านของประชาชนบางส่วนในชุมชนเวียงเถาะกันครับ