หมู่บ้านท่าตาฝั่ง แม่สามแล็บ ริมน้ำสาละวิน

[Ae_Wha]

             วันนี้พาออกต่างจังหวัดอีกดีกว่าค่ะ ไปในที่ๆ ไกลๆ เงียบๆ เป็นที่ๆ ผู้คนอยู่กันแบบเรียบง่าย ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ที่นั่นก็คือ หมู่บ้านท่าตาฝั่ง แม่สามแล็บ ที่แม่ฮ่องสอนค่ะ การเดินทางไปยังหมู่บ้านนี้นะคะ ต้องเดินทางหลายทอดมากเลยค่ะ เราก็นั่งรถโฟร์วีล ผ่านอุทยานเข้าไปพอถึงสุดอุทยานก็ต้องไปต่อเรือค่ะ เราก็นั่งเรือล่องแม่น้ำสาละวินไปค่ะ เดินทางโดยรถยนต์น่าจะประมาณ 40 นาที และเดินทางโดยเรือก็เกือบๆ หนึ่งชั่วโมงค่ะ สุดยอดการลุย สุดยอดความทรหด แต่คนที่อาศัยอยู่แถวนี้ก็ทำแบบนี้ในชีวิตประจำวันค่ะ เด็กนักเรียนบางคนเรียนหนังสือที่อยู่คนล่ะหมู่บ้านกัน เช้ามาก็แต่งตัวไปโรงเรียนแทนที่จะขึ้นรถเดือน หรือรถมอเตอร์ไซไปเรียน ที่นี่เค้าเดินทางโดยน้ำค่ะ ขึ้นเรือไปโรงเรียน แทนเอา และวิวสองข้างทางแม่น้ำก็สวยมาก รายล้อมด้วยภูเขา และมองไปบนฟ้าก็จะเห็นก้อนเมฆ สวยมากจริงๆ ค่ะ แต่อีกฝั่งหนึ่งของหมู่บ้านก็เป็นประเทศพม่าแล้วค่ะ ก็น่ากลัวพอสมควรเหมือนกัน (น่ากลัวโดนยิง) เค้าพูดกันว่าห้ามส่องไฟฉายไปยังฝั่งโน้นตอนกลางคืน พวกเราก็ระวังกันตัวแจเลยค่ะ อีกอย่างตอนกลางคืนเราก็สามารถมองเห็นไฟป่า ที่กำลังไหม้อยู่ที่ฝั่งพม่าได้เลย เห็นเป็นแนวยาวเลยค่ะ บางทีก็มีกลิ่นไหม้ตามมาด้วย

[Ae_Wha]

          หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านของชนเผ่ากะเหรี่ยง ผู้คนส่วนมากเลยพูดกันเป็นภาษากะเหรี่ยง ที่นี่โบสถ์ด้วยค่ะ มีการร้องเพลงนมัสการเป็นภาษากะเหรี่ยง แต่ที่แปลกใจอยู่อย่างหนึ่งคือ เห็นป้าคนหนึ่งซึ่งเก่งภาษาอังกฤษมาก สอนเด็กเล็กๆ ท่องจำพระคัมภีร์ไบเบิ้ลบางบทบางตอนเป็นภาษาอังกฤษด้วยค่ะ
         
            ที่นี่เค้ามีเมนูอาหารสุดเด็ดด้วยค่ะ หลายๆ คนอาจจะคิดว่านี่กินได้เหรอ แต่คนที่นี่เค้ากินกันค่ะ เค้ายังบอกอีกสรรพคุณของอาหารชนิดนี้มีเพียบเลยค่ะ นั่นก็คือผัดมะลิดไม้ หรือผัดฝักเพกาค่ะ เค้าบอกว่าฝักเพกานี้มีคุณค่าทางอาหารสูง มีประโยชน์กับร่างกาย

[Ae_Wha]

          ที่ผู้เขียนได้มีโอกาสรู้จักหมู่บ้านนี้ก็เพราะว่าแม่เคยมาทำงานที่หมู่บ้านนี้ค่ะ แม่เป็นอาจารย์และเป็นนักโบราณคดี ได้มาทำการสำรวจคุ้นคนทางโบราณคดีที่หมู่บ้านนี้ค่ะ และได้จัดตั้งพิพิธภัณฑ์หรือศูนย์การเรียนรู้เล็กๆ ไว้ที่หน้าหมู่บ้านด้วยค่ะ

[Ae_Wha]

          พอคนที่นี่เค้ารู้ว่าเรามา มาเพื่อพานักศึกษามา และมาเรียนรู้เรื่องของโบราณคดี เค้าก็จัดการแสดงต้อนรับเราซึ่งเป็นการแสดงแบบกะเหรี่ยงที่มีเด็กๆ มาเต้น มาร้องเพลงให้วกเราฟัง สนุกสนาน และไพเราะมากค่ะ

[Ae_Wha]

          เห็นเด็กๆ เล่นของเล่นกันอย่างมีความสุข แม้ว่าของเล่นนั้นจะเป็นอะไรที่เล็กน้อยและไม่ได้มีราคาแพงอะไรเลยเด็กๆ ที่นี่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเสมอ ผู้เขียนก็ชอบนะคะ วิถีชีวิตที่เรียบง่าย เงียบสงบ และมีธรรมชาติรายล้อมอยู่รอบข้าง