เมื่อเอ่ยถึงครูบาศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนา หลายคนคงทราบกันดีว่าท่านคือพระที่มีความสำคัญกับพุทธศาสนาในดินแดนล้านนาเป็นอย่างมาก ซึ่งสังเกตได้จากผลงานการสร้างวัด 200 กว่าแห่งทั่วภาคเหนือ และผลงานชิ้นอมตะกับการสร้างทางขึ้นดอยสุเทพ จ.เชียงใหม่ ที่ได้ศรัทธาสานุชนมาร่วมกันสร้างถนนวันละไม่ต่ำกว่า 5,000 คน จนแล้วเสร็จภายใน 6 เดือน ตามสัจจะวาจา ด้วยความที่วัดหลายๆ แห่งในจังหวัดเชียงใหม่ และตรงทางขึ้นดอยสุเทพมีอนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัยอยู่ คนส่วนใหญ่จึงมักหลงผิดคิดไปว่า ครูบาศรีวิชัยเกิดที่เชียงใหม่และเป็นคนที่นี้ ทั้งๆที่จริงแล้วบ้านเกิดท่านอยู่ที่บ้านปาง ตำบลศรีวิชัย อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน และอีกอย่างที่สำคัญ วัดบ้านปางนั้นก็แทบจะไม่มีใครรู้เลยว่า ที่นั้นมี พิพิธภัณฑ์บริขารพระครูบาเจ้าศรีวิชัย ปักหลังอยู่
เหตุที่ต้องพูดมาแบบนี้ก็เพราะว่า พิพิธภัณฑ์บริขารพระครูบาเจ้าศรีวิชัย นั้น มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวชมกันน้อยมากๆ ทั้งๆที่แห่งนี้ มีความสำคัญสุดๆ กับครูบาศรีวิชัย
พิพิธภัณฑ์บริขารพระครูบาเจ้าศรีวิชัยนั้น จะปักหลักอยู่ในส่วนของวัดบ้านปาง โดยวัดจะห่างจากตัวอำเภอลี้ประมาณ 38 กิโลเมตร ที่แห่งนี้เป็นวัดที่ครูบาศรีวิชัยบวชเรียนเป็นวัดแรก ภายในบริเวณวัดจะร่มรื่นไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ มีโบสถ์ วิหาร เจดีย์สวยงาม และศาสนสถานหลายอย่าง โดยรวมแล้วต้องบอกว่าแลดูอลังการงานสร้างดี
ไฮไลท์สำคัญของวัดบ้านปางอย่างที่บอกไปคือ พิพิธภัณฑ์ครูบาศรีวิชัย ภายในพิพิธภัณฑ์นั้นก็จะมีการจัดแสดง ของใช้ของครูบาศรีวิชัยไว้ เช่น สบง จีวร กระโถน แจกัน รถยนต์ที่เปิดทางขึ้นดอยสุเทพคันแรก และอื่นๆอีกเยอะแยะ ที่ล้วนแต่สำคัญกับครูบาศรีวิชัย
แต่ในความสำคัญของครูบาศรีวิชัย กลับพบข้อเศร้าใจบางอย่าง เมื่อระหว่างที่ผมเดินถ่ายรูปเล่น จำนวนนักท่องเที่ยว มีมาเที่ยวกันน้อยจนแทบจะนับนิ้วกันได้ ส่วนคนที่เห็นมาเที่ยวกันในวันที่ผมไป คาดว่าน่าจะมาตามแรงศรัทธา ที่รู้ว่าวัดแห่งนี้ มีความสำคัญอย่างไร ตามคำบอกเล่าของชาวบ้าน
ยิ่งเห็น ยิ่งพบ ก็ยิ่งเศร้าใจ นี่มันอะไรกันว่ะประเทศไทย สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญเยี่ยงนี้ ใยกลับไร้การเหลียวแลจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ยิ่งผมได้ยินเสียงพูดของพ่อหลวงแห่งบ้านปาง ก็แทบจะรู้เลยว่า วัดแห่งนี้ต้องการใครซักคนมาสนับสนุนการท่องเที่ยว มาช่วยพัฒนาให้คนมาเที่ยวมากยิ่งขึ้น ให้สมกับเป็นวัดบวชเรียนแห่งแรกของครูบาศรีวิชัย ว่าแต่ใครล่ะจะมาช่วยในเรื่องนี้
เสียงถอนลมหายใจของพ่อหลวงสองสามครั้งระหว่างบทสนทนา บางทีคำถามในใจผมอาจได้รับคำตอบเรื่องนี้ไปแล้ว...
ผู้เขียน