ถ้าการตื่นเช้าคือกำไรของชีวิต แสดงว่าที่ผ่านมาผมคงขาดทุนย่อยยับถึงขั้นล้มละลายไม่ขาดทุนได้ไงล่ะครับ ก็ตื่นทีไหร่ตะวันสายโด่งตลอด อีกทั้งถึงจะได้เจอตะวันในยามเช้ารุ่งอรุณ มันคงจะเป็นตะวันแบบเบลอๆ เพราะว่าผมยังไม่ได้นอน
ช่วงๆหลังมา พยายามจะทำตัวเป็นคนปกติ คือตื่นเช้า นอนเร็ว กินอาหารให้ครบทุกมื้อ ใช้ชีวิตกลางวัน ซึ่งไอ้ทำมันก็ทำได้อยู่หรอกครับ เพียงแต่ต้องค่อยๆไป จะให้ไปหักดิบปุ๊บปั๊บมันก็ไม่ได้แน่นอน
เมื่อชีวิตปกติ ผมก็เริ่มพบสัจธรรมอย่างนึงในชีวิตแล้วว่า การตื่นเช้ามันเป็นกำไรของชีวิตจริงๆ ว่ะ กำไรที่ได้มีเวลาเยอะขึ้น ได้ทำอะไรหลายๆอย่างในแต่ละวัน รวมทั้งอีกอันที่เป็นกำไรสุดๆ คือการได้ไปตลาดยามเช้า เห็นวิถีชีวิตผู้คนอันหลากหลาย ต่างดำเนินกันไปตามหน้าที่ของใครของมัน
ตลาดเช้าประตูเชียงใหม่ คือ หนึ่งในนั้นที่บ่งบอกเรื่องราวของผู้คนในตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่ พ่อค้า แม่ค้า พร้อมผู้คนหลากหลาย ต่างพากันมาจับจ่ายซื้อของกัน มีพระสงฆ์มารอบิณฑบาตให้ญาติโยมได้ทำบุญ ไหนจะนักท่องเที่ยวต่างชาติอีก ที่อยากเห็นวิถีชีวิตของเมืองไทยว่าเป็นอย่างไหร่กันบ้าง
โซนด้านหน้านอกสุด ขายกับข้าวกับปลา อาหารพื้นเมือง อาหารไทย ขนม ดอกไม้ต่าง เขยิบเข้าไปข้างในหน่ยอเป็นของสด เนื้อสัตว์ ผักสวนครัวหลากหลายชนิด ขณะที่ซอยเส้นหลังตลาดจะมีพ่อค้าแม่ค้าเอาของกิน ผัก มาวางขายบนถนน พอสายหน่อยก็เริ่มเก็บของขายกันแล้ว
ตกเย็นมาตลาดก็จะเป็นกันอีกเวอร์ชั่นนึง เพราะจะมีร้านอาหารรถเข็นเริ่มมาตั้งแผงเรียงขายของกัน กับข้าวกับปลา ก็มีหลากหลายเหมือนเช่นเคยไม่ต่างจากตอนเช้า จะต่างกันก็ตรงที่ตอนเช้าเน้นซื้อกลับไปกินบ้าน แต่ตอนเย็นจะเน้นนั่งรับประมานที่ร้านกันเอา
ความสนุกอย่างนึง เวลาไปหาอะไรกินที่ตลาดประตูเชียงใหม่คือ ผมชอบมองดูฝรั่งเวลาเขาซื้อของกิน มันจะตลกเวลาทำหน้างงๆ ระหว่างกิน พร้อมกับลุ้นว่ารสชาติมันจะออกมาเป็นยังไงว่ะ กลับกันถ้าเป็นพวกนักท่องเที่ยวทางฝั่งเอเชียตะวันออก ก็จะมีเสียงโวกเวกโวยวายกันนิดนึง ตามสไตล์พวกเขาโดยเฉพาะคนจีน จนบ้างครั้งผมนึกว่ามันทะเลาะอะไรกัน ทำไมถึงเสียงดังนักหนาว่ะ ที่แท้ก็พากันยืนมุงดูกับข้าว แล้วก็วิพากษ์วิจารณ์ว่าอย่างนู้นเป็นแบบนี้ อย่างนี้เป็นแบบนั้น
สุดท้ายที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับตลาด ชนิดหากขาดเธอไป หัวใจคงจะห่อเหี่ยว คือเสียงแม่ค้าในตลาดอันสุดแสนจะเจี๊ยวจ๊าวเวลาขายของครับ และก็อย่าลืมว่าเสียงแม่ค้านี่แหละมันคือ เสน่ห์ที่อยู่คู่วงการตลาดไทยมาหลายร้อยปี
ลองนึกดูล่ะกัน ถ้าวันไหนไปเดินตลาดแล้วไม่ได้ยินเสียงแม่ค้า รับประกันซ่อมฟรีได้เลยว่า พวกคุณจะนึกถึงเขาแน่ๆ
ผู้เขียน