ชีวิตนี้เดินถนนคนเดินมาก็หลายที่กันครับ แต่ละที่ก็ให้อารมณ์และความรู้สึกที่แตกต่างกันไปตามวัฒนธรรม ชีวิต และความเป็นอยู่ ถ้าเป็นที่เชียงคาน ก็ดูอบอุ่นแบบบ้านๆ สงบ ใช้ชีวิตอย่างช้าๆ ถ้าเป็นกาดก่องต้าของลำปาง อันนี้ก็จะมีกลิ่นอายความเป็นล้านนาแฝงอยู่ ทั้งจากเสียงเพลง อาหาร การแต่งกาย แต่ถ้าขยับไปดูฝั่งทางตะวันออกของไทยบ้าง อย่างถนนคนเดินอัมพวา ก็จะพบว่ามีกลิ่นอายแบบตลาดน้ำแฝงมาอยู่ ส่วนถนนคนเดินเชียงใหม่ไม่ขอพูดถึงล่ะกัน เพราะคนเยอะเป็นปลวก ฮ่าๆๆ
แล้วถ้าเป็นถนนคนเดินปายและ ที่นั้นมีอะไร?
ตอบแบบคนกันเอง ก็ต้องบอกว่ามีเหมือนกันทั่วไปๆ กับถนนคนเดินทุกที่ในประเทศไทย มีร้านอาหาร ร้านขายของที่ระลึก ขายเสื้อผ้า แต่ถ้าจะให้โฟกัสกันลงไป ร้านขายของที่ระลึกที่นี้ไอเดียเขาเก๋ดีไม่เบา เพราะสินค้าหลายๆชิ้น ดีไซน์ของมัน พร้อมจะกระชากตังค์ออกจากกระเป๋าลูกค้ากันได้ทุกเมื่อ โดยเฉพาะของชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ละชิ้นดูน่ารัก น่าซื้อมาก ยิ่งปกติผมไม่ค่อยเป็นคนชอบซื้อของที่ระลึกตามถนนคนเดินอยู่แล้ว แต่พอมาเจอที่นี้ ก็มิอาจจะทัดทานกิเลสของตัวเองได้ ฮ่าๆๆ
ส่วนบรรยากาศ ผมไปสัมผัสมันทั้งตอนเวอร์ชั่นกลางวันและกลางคืน ถ้าเป็นตอนกลางวันก็ดูเงียบเหงาหน่อย เพราะบางร้านก็เปิดบ้าง ไม่เปิดบ้าง หรือส่วนใหญ่ก็หันไปเปิดตอนเย็นกันเลยทีเดียว ส่วนถ้าเป็นแบบกลางคืนพระจันทร์ตอกบัตรทำงาน ดูคึกคักหน่อยแต่ไม่วุ่นวาย นักท่องเที่ยวต่างชาติออกมาเดินเล่นกันเยอะขึ้น ทั้งฝรั่ง จีน เกาหลี ส่วนพี่ไทยเรานี้มีบ้างแต่ไม่เท่าไหร่
ข้อเสียสำหรับถนนคนเดินปายเท่าที่สังเกตเห็น น่าจะเป็นจำนวนร้านอาหารที่น้อยไปนิดนึง (ตรงนี้ไม่ขอนับจำพวกรถเข็นกันนะครับ) คือถ้ามีเพิ่มขึ้นอีกซักหน่อย คงจะดีขึ้น อย่างน้อยคนไปเที่ยวเวลาจะหาอะไรกินจะได้ไม่ลำบาก ยิ่งตอนเวลาคนเรามันหิวมา ขอบอกว่าอารมณ์มันไม่ค่อยจะดีเหมือนหน้าตาซะด้วยนะ
อย่างอื่นที่เหลือ เช่น ระยะทางของถนนคนเดินก็อยู่ในระยะพอเหมาะพอดีให้เดินเล่นเหงื่อซึมนิดๆ จุดสตาร์ทมันจะอยู่ที่ว่าการอำเภอปายไปจนถึงลำน้ำปาย บนเส้นถนนชัยสงคราม เปิดบริการกันทุกวันในช่วงเดือนพฤศจิกายน กุมภาพันธ์ และเดือนที่เหลือจากนั้นจะเปิดกันทุกวันศุกร์ เสาร์ โดยเวลาทำการของมันคือช่วงหัวค่ำลากยาวไปกันจนถึงเที่ยงคืน
และสุดท้ายถ้าจะเปรียบถนนคนเดินปายเป็นอะไรซักอย่าง มันคงไมต่างอะไรกันกับอนงค์นางร่างบางผู้น่ารัก แลดูมีสไตล์ หัวครีเอทแบบเด็กแนว
ผู้เขียน