วันที่จิตราภรณ์ ศาตมัย เลือกกลับมาปลูกบ้านในที่ดินผืนเก่าแก่ที่เติบโตและจากไปใช้ชีวิตที่อื่นมานานแสนนานเธอพบว่าโลกตรงนั้นยังร่มรื่นอยู่ใต้ไม้ใหญ่ที่พ่อแม่ของเธอเคยลงแรง
ริมทางหลวงหมายเลข 108 บ้านหลังเล็กค่อยๆ เกิดขึ้นกลางสวนธรรมชาติและนกร้องจุ๊บจิ๊บอย่างที่เธอรักงานผ้าเล็กๆ น้อยๆ ถักทอความสุขแต่ด้วยชีวิตต้องเดินต่อ หน้าบ้านอันเป็นเส้นทางสู่แหล่งท่องเที่ยวจึงกลายเป็น Cup & Cake ร้านเบเกอรีโฮมเมดและเครื่องดื่มเสริมความรื่นรมย์อย่างชาและกาแฟ
ยามบ่ายในร้านผนังก่ออิฐอุ่นอารมณ์ คัพเค้กสารพันรสเรียงราย กรุ่นหอมพอกันกับบัตเตอร์บลูเบอร์รีและนานาเค้กที่เธอส่งความหอมออกมาจากเตาอบไม่ซ้ำชนิด อย่างเค้กชาเขียว เค้กลำไย ฯลฯ
อาราบิกาสดๆ จากแดนดอยยิ่งทำให้กาแฟของที่นี่ชัดเจนรสชาติ ยามบ่ายเลือกอิงลิช สโคนมากินคู่กับชาฝรั่งได้อารมณ์สุขตามสไลฟ์สไตล์ของคนอังกฤษ
ถนนเส้น 108 ไม่หยุดนิ่ง มากไปด้วยความเคลื่อนไหว พาผู้คนออกมาจากความคึกคักของเชียงใหม่ ไปสู่อากาศสดของขุนเขาที่โอบล้อม
แต่ ณ บ้านแห่งหนึ่งที่ริมทาง เมื่อเลือกลงสัมผัสความร่มรื่น ขนมกรุ่นหอม เครื่องดื่มสักแก้ว หรืองานฝีมือที่ใครสักคนทำจนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
เราอาจเห็นได้ถึงความสุขอันยิ่งใหญ่ที่อบอวลอยู่ในพื้นเล็กๆ ของใครคนนั้น
ผู้เขียน