เขื่อนแม่งัด : ไม่ต้องค้างคืนก็มาได้

[Dockaturk]

หากค้นหาคำว่า “เขื่อนแม่งัด” ในกูเกิ้ล ข้อมูลส่วนใหญ่ที่เรียงรายกันเป็นตับ มักเป็นเรื่องของแพที่พัก ให้ได้จิ้มเลือกไปใช้เวลาว่างในการพักผ่อน ซึ่งมันก็ตอบโจทย์สำหรับคนที่ไปเที่ยวเป็นกลุ่มได้ดีพอสมควร แต่สำหรับคนที่ไปคนเดียวแบบผม แถมก็ไม่ได้อยากไปพักบนแพซักหน่อย เขื่อนแม่งัดมีอะไรให้ดึงดูดใจล่ะ

บ่ายสามโมงปลายฤดูฝน บิดมอเตอร์ไซค์คันเก่งจากตัวเมืองเชียงใหม่ ออกไปหาคำตอบกัน ช่วงนี้ถือว่าแดดกำลังดี เหมาะแก่การออกไปถ่ายภาพ ซึ่งก็อาจจะเป็นเพราะว่าใกล้เข้าสู่ช่วงฤดูหนาวกันเต็มที่แล้ว

ผมวิ่งรถโดยใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 107 ขับยิงยาวมุ่งขึ้นเหนือ ก่อนที่จะไปเลี้ยวขวาเข้าทางหลวงหมายเลข 3038 ซึ่งรวมๆ ระยะทางจากในตัวเมือง ก็ราวๆ 50 กิโลเมตรด้วยกัน

ถนนที่มุ่งหน้ามายังเขื่อนแม่งัด ถือว่าวิ่งสบาย ราดยางตลอดทาง (มีลูกรังนิดเดียวตอนเข้าในเขื่อน) แถมรถก็ไม่ค่อยติด เรียกได้ว่าขับรถกินลมชมวิวกันได้เรื่อยๆ เหนื่อยตรงไหนก็จอดพัก หายเมื่อยก็ค่อยไปต่อกัน

และความสนุกและความสำคัญ คือไอ้ตอนจอดพักนี่แหละในช่วงของการเดินทาง เป็นช่วงเวลาของการพักผ่อนอย่างแท้จริง จนบ่อยครั้งก็หลงลืมไปเลยว่า ปลายทางอยู่ไหน เผลอๆ ไม่สำคัญเลยด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆ ยิ่งผมเป็นประเภทเจอวิวที่สวยข้างทางทีไหนก็จอดถ่ายเลย ยิ่งเข้าทางกันไปใหญ่ ใครยังไม่เคยลอง ขอแนะนำเลยครับ ถ้าขับรถเที่ยวเอง ไม่ว่ามอเตอร์ไซค์ หรือรถยนต์ นี่แหละสวรรค์ของคนรักถ่ายภาพ (มอเตอร์ไซค์อาจจะสะดวกหน่อยตรงที่จอดทีไหนก็ได้)

ภาพของผมหลายๆ ใบที่ถ่ายมา ส่วนใหญ่มักจะมาจากข้างทางมากกว่าปลายทาง และที่สำคัญภาพข้างทางดันสวยกว่าปลายทางซะด้วย

รอบนี้ก็แวะทุ่งนาข้างทางไปหลาย 10 นาที เป็นทุ่งนาที่เคยขับรถผ่านมาหลายทีแล้ว ซึ่งก็สังเกตว่ามีต้นตาลยืนโดเด่ท้าแดด ท้าลม ก่อนนี้เจอช่วงฝนมันไม่ค่อยสวย รอบนี้เจอช่วงแดดบ่ายแก่ๆ มีทุ่งข้าวที่กำลังเหลือง รอเก็บเกี่ยวอีกไม่กี่เดือน ถือว่าเยี่ยมเลย จอดพักนั่งเล่นถ่ายภาพตรงกระท่อมน้อย

สุขใจไปกับทุ่งข้าว ก็ออกเดินทางไปกันต่อ เลี้ยวขวาเข้าทางหลวง 3038 ถนนปรับจาก 4 เลน มาเป็น 2 เลน ต้นไม้ข้างทางเริ่มเยอะขึ้น และอากาศก็เริ่มเปลี่ยน จากร้อนเป็นเย็นลงซักหน่อย ผ่านทุ่งนาช่วงเข้าสู่ตัวเขื่อน ที่มองจากริมถนนไกลๆ ก็เริ่มจะเห็นสันเขื่อนกันแล้ว แถวนี้สังเกตว่ามีที่พักหลายที่ด้วยกัน สำหรับคนที่อยากค้างคืน ส่วนใหญ่ก็เป็นรีสอร์ทที่เน้นความเป็นธรรมชาติ

[Dockaturk]

เข้าสู่ตัวเขื่อน ถนนปรับโหมดเป็นทางลาดชันลูกรังพอเป็นกษัย มองไปใกล้เห็นสันเขื่อน และมองลงมาก็เริ่มจะเห็นวิวด้านล่างว่ามีสภาพเป็นอย่างไรกันบ้าง

เขื่อนแม่งัดสมบูรณ์ชล เป็นเขื่อนที่สร้างขึ้นตามพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เดิมชื่อว่า เขื่อนแม่งัด ตั้งอยู่บนลำน้ำแม่งัด  ในอำเภอแม่แตง อยู่ในอุทยานแห่งชาติศรีลานนา เริ่มก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2520 โดยกรมชลประทาน การก่อสร้างตัวเขื่อนแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2527 ต่อมา กฟผ. ได้เข้ามาดำเนินการก่อสร้างโรงไฟฟ้าพลังน้ำในปี พ.ศ. 2528 แล้วเสร็จในปีเดียวกัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามเขื่อนว่า เขื่อนแม่งัดสมบูรณ์ชล เมื่อวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2529 และเสด็จพระราชดำเนินทรงประกอบพิธีเปิดเขื่อน เมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529

เขื่อนแม่งัดเป็นเขื่อนดินถม สูง 59 เมตร ยาว 1,950 เมตร อ่างเก็บน้ำมีพื้นที่ 16 ตารางกิโลเมตร สามารถเก็บกักน้ำได้สูงสุด 26.5 ล้านลูกบาศก์เมตร ปริมาณน้ำไหลเข้าตัวเขื่อนเฉลี่ยปีละ 332 ล้านลูกบาศก์เมตร สามารถผลิตพลังงานไฟฟ้าได้ปีละ 19 ล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง

ประโยชน์ของเขื่อนก็ไล่ไปตั้งแต่ด้านการชลประทาน ที่สามารถส่งน้ำเข้าสู่พื้นที่เพาะปลูกในเขตโครงการได้ประมาณ 30,000 ไร่ และช่วยส่งน้ำสนับสนุนพื้นที่ เพาะปลูกของฝายสินธุกิจปรีชา (ฝายแฝก) จังหวัดเชียงใหม่ โครงการแม่ปิงเก่า จังหวัดลำพูน และพื้นที่เพาะปลูกโดยฝายของราษฎรอีกด้วย รวมพื้นที่ทั้งสิ้น 188,000 ไร่ ด้านพลังงานไฟฟ้า เขื่อนสามารถผลิตกระไฟฟ้าได้ประมาณ 24.50 ล้านกิโลวัตต์ ด้านการประมง เป็นแหล่งประมงน้ำจืดขนาดใหญ่ เป็นแหล่งผลิตอาหาร สร้างรายได้ให้แก่คนในท้องถิ่น และสุดท้ายด้านการท่องเที่ยว เหนือเขื่อนมีทัศนียภาพที่งดงาม มีบริการนั่งแพ ร้านอาหารภายในเขื่อน และบริการที่พักทั้งจากเอกชน และของตัวเขื่อนเอง

บนสันเขื่อนที่ทอดยาว เป็นที่เหมาะสำหรับเดินเล่นชมวิวบนสันเขื่อน หรือวิ่งออกกำลังกายกันในช่วงเย็นกันครับ (ตอนเช้าก็ได้นะ) สุดทางของสันเขื่อน มีเรือนแพให้บริการ ที่เป็นร้านอาหารและที่พักในตัว มีบริการล่องเรือชมวิวภายในเขื่อนด้วย หากใครสนใจ หรือหากใครไม่ชอบตรงนั้น ลึกเข้าไปในเขื่อนก็มีแพให้บริการกันครับ แบบคล้ายๆ กัน ส่วนเจ้าไหนถูกใจ อันนี้ก็ต้องไปค้นหาข้อมูลกันเอา

ส่วนที่พักของเขื่อนที่เป็นบ้านติดริมอ่าง ถือว่าเข้าท่าเลยทีเดียวครับ 1 หลัง พักกันได้ 7-8 คน แบบสบายๆ มีลานนอกบ้านเอาไว้ทำกิจกรรม อย่างทำหมูกระทะกินเพลินๆ ในตอนเย็น ถ่ายรูปเล่น อ่านหนังสือ และในวันที่ผมไปก็โชคดีเหลือเกินที่มีครอบครัวหนึ่งมาพักกันที่นั้น แถมพวกเขาก็ใจดีชวนกินอาหารมื้อเย็นด้วยกันอีกต่างหาก

[Dockaturk]

ผมรู้จักกับ “พี่ต้อม” ตรงสันเขื่อนในระหว่างถ่ายภาพเล่น เธอมากับลูกสาววัย 15 ที่มากับเพื่อนอีกหนึ่งคน บทสนทนาเราเริ่มง่ายๆ เมื่อพี่แกถามถึงผมว่ามาจากที่ไหน ยังไง

“พี่น่าจะพาน้องๆ มาเร็วกว่านี้ซัก 30 นาทีนะ ตอนนั้นแสงกำลังสวยเลย เด็กๆ จะได้ถ่ายภาพออกมาสวย” ผมบอกกับพี่แกถึงเรื่องถ่ายภาพ ว่าภาพวิวจะสวยต้องมาให้ถูกที่และถูกแสง แต่ตอนนี้ไหนๆ ก็มาเดินเล่นกันแล้ว ก็ถ่ายเท่าที่ถ่ายได้ครับ อย่างน้อยๆ ก็ยังได้เห็นพระอาทิตย์กำลังตกดินตอกบัตรเลิกงาน แล้วรอให้พระจันทร์มาเข้ากะทำงานแทนในช่วงกลางคืน

หลังจากที่เดินเล่นบนสันเขื่อนชมวิวเสร็จสรรพ พี่ต้อมเลยถือโอกาสชวนผมไปกินมื้อเย็นด้วยกันที่บ้านพัก พร้อมกับครอบครัวแกที่มาพักผ่อนด้วยกัน มื้อเย็นในวันนั้นเป็นหมูกระทะทำกินง่ายๆ

บทสนทนาของเราในคืนนั้นก็ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเรื่องเที่ยวกัน ว่าใครไปที่ไหน มายังไงบ้าง หัวข้อที่ดูน่าสนใจเป็นพิเศษคงหนีไม่พ้น เรื่องวัดต่างๆ ในเชียงใหม่กัน

เมื่อพี่เปี๊ยก แฟนพี่ต้อม เปิดเรื่องด้วยการถามวัดเชียงใหม่ในดวงใจผมว่ามีวัดไหนชอบสุด ผมบอกวัดเจ็ดยอดสวย ด้วยสถาปัตยกรรมความเก่าแก่ วัดเจดีย์หลวง กับองค์เจดีย์ที่ใหญ่อลังการ ตอนเย็นๆ ไปนั่งดู รู้สึกสงบดี วัดพันเตา ก็เข้าท่า เพราะมีวิหารที่ทำจากไม้ทั้งหลังสวยงามมาก

หลังจากถามถึงวัดในดวงใจไป พี่เปี๊ยกแกก็เริ่มเล่นเกมเปิดภาพวัดให้ผมทาย ว่าในภาพคือวัดที่ไหนในเชียงใหม่ ส่วนใหญ่ก็ตอบถูกไปหลายอัน ก็แหงล่ะ ผมไปมันมาแทบจะทุกวัดแล้วในตัวเมือง ส่วนต่างอำเภอวัดสำคัญๆ ก็ไล่เก็บมาหมด

เช็คจากสภาพหนังหน้า หลายคนก็คงคิดว่าคนแบบผมไม่น่าจะไปเที่ยววัดได้เยอะขนาดนั้น แต่ขอบอกความลับอีกอย่าง ภาคเหนือวัดสำคัญ ผมก็ไปมาแทบจะหมดแล้ว ถามว่าชอบมั้ย ก็ไม่ได้ชอบมากนะ แต่ทำไมถึงไปก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ รู้ตัวอีกที ตายล่ะ ในคอมมีแต่รูปวัด 200-300 แห่ง

บทสนทนาดำเนินตั้งแต่ 1 ทุ่ม ลากยาวไปจนถึง 4 ทุ่มกว่า กับหลากสารพัดเรื่องเที่ยว และเรื่องอื่นๆ เมื่อสมควรแก่เวลา ก็ได้เวลาขอตัวกลับเข้าในเมือง แยกย้ายกัน ผมกล่าวขอบคุณและบอกลาครอบครัวพี่ต้อม สำหรับอาหารเย็นมื้อนั้น และมิตรภาพดีๆ ที่มีให้กัน ถ้าโลกกลม พวกเราคงได้เจอกันอีกที

แต่ก็ไม่รู้ว่าที่ไหน และเมื่อไหร่ กระนั้นต่อให้ไม่ได้เจอกัน มันก็คงไม่สำคัญเท่ากับครั้งนึงเราเคยมีมิตรภาพดีๆ ให้กันครับ

[TripChiangmai]