พายคายัคท่องน้ำปิง

[Dockaturk]

มิตรสหายโยนคำถาม “นี่นายมาพายเรือคนเดียว?” อีกคนบอก “ทำไมถึงอยากมาพายเรือ”

ผมใช้เวลาสาธยายผ่านช่องทางแชทราว 7 -8 บรรทัด แต่มันใช้เวลาไม่ถึงนาทีสรุปคำตอบผมว่า ตกลงคือ เอ็งแค่อยากมาพายเฉยๆ ว่างั้น

เออ ก็จริงของมัน ตกลงผมอยากมาก็เลยมา นั่นแหละ คือเหตุผลสั้นๆ

แต่ก่อนจะมานั้น ใช่ว่าตาสีตาสา หรือว่าอาม่าอาหมวย นึกอยากมาจะมากันได้ง่ายๆ เพราะการมาพายเรือคายัคล่องแม่น้ำปิง คุณต้องมีคุณสมบัติหลักๆ ดังต่อไปนี้ คือ

1.ต้องว่ายน้ำเป็น ว่ายเป็นในที่นี้ คือ สามารถเอาชีวิตรอดได้ หากต้องเอาตัวเองลงไปอยู่ในแม่น้ำปิง

2.ต้องพายเรือเป็น เอาแค่พื้นฐานง่ายๆ ประเภทพายเรือไม้แบบชาวบ้าน ถ้าพายได้ พายเป็น การพายเรือคายัค ก็ไม่เป็นปัญหาอะไร

3.ใจ เอาใจมาด้วย อย่าเอาเก็บไว้ที่บ้าน เพราะคิดว่าคนมาพายเรือคายัคเล่น ในเชิงท่องเที่ยวแบบนี้ คงเป็นระดับเริ่มต้นกัน ฉะนั้น ถ้าใจถึง เดี๋ยวก็ผ่านไปเอง เชื่อสัญชาตญาณตัวเองเข้าไว้ ว่าต้องรอด ฮ่าๆๆ

เมื่อคุณสมบัติพร้อม ก็ตรงดิ่งมาเลยที่ท่าน้ำวัดฟ้าฮ่าม บนถนนเจริญราษฎร์ ติดกับร้านข้าวซอยเสมอใจ ฟ้าฮ่าม ใครไม่รู้จักเปิดแผนที่ในกูเกิ้ลแมปได้ ทางมาไม่ยาก

ช่วงเวลาที่เหมาะสมคือช่วงเย็นๆ ราวบ่ายสามไป ไปถึงที่นั้น แจ้งความจำนงได้เลยว่า ฉันจะมาพายเรือคายัค เดี๋ยวเขาจะจัดเรือให้ พร้อมกับแบกลงไปตรงท่าน้ำพร้อมพาย พายเสร็จแล้วค่อยมาจ่ายตังค์ค่าเช่าคือ คนละ 50 บาท ส่วนเราก็ไปเปลี่ยนชุดให้พร้อม ซึ่งอาจจะใส่แค่กางเกงขาสั้นประเภทเนื้อผ้าแห้งไวๆ กับเสื้อยืดระบายอากาศดีๆ ก็น่าจะพอ อ่อ ที่สำคัญอย่าลืมขอเสื้อชูชีพกับเขามาใส่ด้วย (แต่วันที่ผมไปพาย ผมไม่ได้ขอ ฮ่าๆๆ) ของสำคัญประเภทมือถือ กระเป๋าตังค์ เก็บไว้ที่รถเลย เพราะเอามาบนเรือก็ไม่มีที่จะวาง แถมถ้าวางก็อาจจะเปียกน้ำ นั่นหมายความว่า ต้องหากระเป๋าที่กันน้ำมาใส่ เอาไว้สะพายแบบผม

ระยะทางของการพายเรือคายัคนั้น อันนี้ขึ้นอยู่กับปริมาณความพอใจส่วนบุคคล แต่สำหรับผมเนี่ยผมปักหมุดไว้ที่ท่าเรือวัดฟ้าฮ่าม แล้วก็พายล่องไปตามกระแสน้ำไปจนถึงขัวเหล็ก (ลอดขัวเหล็กด้วยนะ แต่ไม่ถึงท่าเรือวัดชัยมงคล) จากนั้นก็ค่อยพายกลับทวนน้ำขึ้นมายังเส้นทางเดิม และก็จบตรงถึงเส้นชัยที่ท่าเรือวัดฟ้าฮ่ามพอดี ส่วนใครที่แรงไม่ถึง แรงน้อย อาจจะพายตามกำลังที่คิดไว้ ซึ่งต้องกะระยะเอาว่าเรามีแรงพายแค่ไหน

[Dockaturk]

ในส่วนของช่วงขาไปในการพายล่องไปตามกระแสน้ำที่ไหลเอื่อยๆ สำหรับคนที่มีประสบการณ์จากการพายเรือแบบชาวบ้านมาบ้างแบบผม ถือว่าไม่ได้ยากลำบากอะไร ปล่อยเรือไหลไปตามสบาย มีพายเร่งจังหวะบ้าง และบังคับทิศทางให้อยู่กับร่องกับรอย ใครจะพายกลางแม่น้ำได้ ก็ไม่ว่ากัน หรือจะเลาะเลียบไปตามข้างๆ ฝั่งอันนี้ก็สะดวก เพียงแต่บางช่วงที่เป็นโค้งน้ำ น้ำมันจะเชี่ยวหน่อย ซึ่งเราต้องพายมาวงใน ไม่ใช่วงนอกที่น้ำไหลเชี่ยวและแรง

เส้นทางที่พายจากจุดเริ่มต้นนั้น แลนมาร์คแรกที่จะผ่าน คือสะพานรัตนโกสินทร์ เป็นสะพานคอนกรีตที่เชื่อมถนนรัตนโกสินทร์จากฝั่งตะวันออกของแม่น้ำปิง มาฝั่งตะวันตก ซึ่งพอผ่านจากสะพานนี้ไปซักหน่อย ก็จะถึงท่าเรือหางแมงป่อง ตรงที่จะมีเรือหางแมงป่องเอาไว้บริการนักท่องเที่ยวที่อยากล่องเรือชมแม่น้ำปิงกัน ราคาก็คงตกราวๆ 500 กว่าบาท มีด้วยกัน 5 รอบ คือ  9.00 11.00, 13.00, 15.00 และ 17.00 น.

(***เรือหางแมงป่อง คือ เรือที่มีใช้ในสมัยพระนางจามเทวี แห่งกรุงหริภุญชัย เกิดขึ้นจากจินตนาการของสล่าทำเรือในสมัยก่อน ที่บังเอิญไปเจอกาบมะพร้าวลอยอยู่เหนือน้ำในฤดูน้ำหลาก และบนกาบมะพร้าวมีพวก มด หนอน แมลง และ แมงป่อง อาศัยอยู่ แล้วแมงป่องชี้หางไปบนฟ้า ซึ่งดูแล้วเหมือนโครงสร้างของเรือ ทำจากไม้สัก ซึ่งสามารถลอยน้ำได้ดีกว่าไม้ชนิดอื่นๆ ไม่บิดไม่งอ แข็งแรง เวลาที่ถูกเกาะแก่งเรือก็ไม่แตก)

ตรงข้ามกับท่าเรือหางแมงป่อง เป็นส่วนของกาดเมืองใหม่ กาดที่ขายผักสด ผลไม้ ทั้งปลีกและส่งขนาดใหญ่ของเมือง จากนั้นก็เลียบผ่านเจดีย์ขาว เจดีย์ขาว หรืออีกชื่อ เจดีย์กิ่ว ที่มีก็ตำนานเล่าขานกันมานมยาน เอ้ย นมนาน ว่าสร้างขึ้นเพื่อเป็นรำลึกถึงลุงเพียงในวีรกรรมรักชาติ ที่ยอมสละชีวิตเพื่อบ้านเมืองของตน

หลุดจากนี้ไปก็ลอดผ่านสะพานนครพิงค์ ที่เชื่อมต่อถนนท้ายวังฝั่งตะวันตกแม่น้ำปิงมายังถนนแก้วนวรัฐ ที่อยู่ฝั่งด้านตะวันออก ผ่านกาดต้นลำไย กาดหลวง และสะพานจันทร์สม สะพานที่มีความสำคัญในการเป็นทางเชื่อมระหว่างชุมชนแหล่งเศรษฐกิจสำคัญของเมืองเชียงใหม่ ฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตกของแม่น้ำปิงในอดีต รวมถึงเป็นสะพานที่เป็นสัญลักษณ์ของความสัมพันธ์ระหว่างพ่อค้าชาวปากีสถาน และชาวไทย สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2421 โดยนายชีค มิชชันนารี เพื่อให้ชาวบ้านสัญจรระหว่างชุมชนวัดเกต กับชุมชนบริเวณกาดหลวง ซึ่งในปัจจุบันนี้ เพิ่งได้ทำการสร้างขึ้นใหม่ให้มั่นคง แข็งแรงขึ้นกว่าเดิมเยอะ

ตรงจุดที่ลอดผ่านสะพานจันทร์สมนั้น จุดนี้ จัดได้ว่าน้ำเชี่ยวพอสมควร เพราะมันเคยเป็นฝายกั้นน้ำมาก่อน อีกทั้งบวกกับน้ำที่ไหลพัดผ่านเสาสะพาน ความแรงเลยเพิ่มขึ้นทวีคูณ ฉะนั้น ต้องใช้ทักษะในการพายเรือที่ดีพอสมควรเลยทีเดียว

[Dockaturk]

จากนั้นก็ลอดผ่านสะพานนวรัฐ สะพานนวรัฐ สะพานข้ามแม่น้ำปิงแห่งแรกที่ทำด้วยไม้สัก ปี พ.ศ. 2433 ก่อนจะสร้างใหม่ให้เป็นสะพานคอนกรีตเสริมเหล็ก ปี พ.ศ. 2510 ตั้งอยู่บริเวณใกล้กับโรงเรียนเชียงใหม่คริสเตียน และจวนผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเชื่อมถนนท่าแพฝั่งตะวันตกของแม่น้ำปิง กับถนนเจริญเมืองฝั่งตะวันออก

และสุดท้าย เมื่อก็มาถึงสะพานเหล็ก สะพานที่ถูกสร้างขึ้นจำลองให้รถวิ่งผ่าน ในช่วงที่สะพานนวรัฐ ถูกรื้อก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสะพานคอนกรีตเสริมเหล็ก

ที่เหลือจากนี้ คือการพายวนกลับยังเส้นทางเดิม และเพิ่มเติมก็คือ ใส่แรงมากขึ้นอีก 3 เท่า

ข้อแนะนำเลยคือ ถ้าจะพายกลางแม่น้ำ ให้ดูเป็นช่วงๆ ไปเพราะบางแห่งน้ำจะไหลแรงมากน้อยไม่เท่ากัน ถ้ากลางแม่น้ำมันแรง ก็พายเลาะขอบๆ ฝั่งเอาครับ แต่ขอบฝั่งใช่ว่าจะไม่แรงนะ ไอ้ตรงโค้งน้ำเนี่ย ตัวดีเลย โดยเฉพาะโค้งนอก

อีกจุดที่ต้องระวัง คือตอนลอดสะพาน ขามาเรามาแบบพระราชา สบายๆ แต่ขากลับไม่ต่างอะไรจากทาส เวลาพายต้องเลือกดูด้วยว่าช่องไหนน้ำไหลไม่แรง และพยายามหลีกเลี่ยงตรงใกล้ๆ เสาสะพาน เพราะตรงนั้นน้ำมันเชี่ยวมาก

ที่ระห่ำสุดเลยคือ สะพานจันทร์สม โอ้โห กว่าจะเอาชีวิตรอด ธรรมดาซะที่ไหน พายกะจะลอดสะพานจากฝั่งวัดเกตุ แต่โดนน้ำพัดมาจนถึงฝั่งกาดต้นลำไย จากนั้นค่อยๆ เลาะไปตามขอบถึงเอาชีวิตรอดจากจุดนั้นมาได้ นาทีนั้นใครที่เห็นผมสาละวนกับการพายเรือคายัค คงหัวเราะและวิตก คิดว่าไอ้หมอนี้ตกลงเอ็งไหวมั้ยเนี่ย ฮ่า

หลังจากผ่านวิกฤตมาได้ตรงสะพานจันทร์สม เรี่ยวแรงแขนก็เริ่มโรยราตามสภาพ จากขามาที่ใช้เวลาราว 40 นาที แต่ขากลับ จะครบชั่วโมงแล้วยังไม่ถึง และเบ็ดเสร็จกว่าจะเข้าเส้นชัย ก็ปาไปราว 1 ชั่วโมง 20 นาที เป็นอันว่าภารกิจท้าทายเสร็จสิ้น พร้อมกับลากเรือขึ้นท่ามาถ่ายภาพไว้เป็นที่ระทืก

สำหรับรสชาติการเที่ยวมันส์ๆ แบบนี้ ใครอยากลอง ขอบอกว่าต้องมากัน แต่ก่อนมาก็อย่าลืมอย่างที่บอกไว้ เช็คคุณสมบัติเบื้องต้นที่เขียนไว้ตอนจั่วหัวด้วย เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของท่าน

และดำรงไว้ซึ่งความมันส์ของการพายเรือ

ปล. ท่าเรือวัดฟ้าอ่าม เป็นศูนย์ฝึกกีฬาเรือพายวัดฟ้าฮ่าม ของสมาคมเรือพายแห่งประเทศไทย มีให้บริการทั้งแบบสมาชิก และชั่วคราว (แบบที่ผมไปพายมา)

ปล2. เรือคายัคกับเรือแคนู  ไม่เหมือนกัน เรือคายัค ลักษณะของพายที่ใช้เป็นพายแบบ 2 ด้าน ถ้าเป็นแคนู จะเป็นพายแบบด้านเดียว ลักษณะตัวเรือคายัคจะเป็นแบบ หน้าปิด ท้ายปิด แคนูจะเป็นแบบเปิด ลักษณะคล้ายๆ เรือทองแบน และคายัคจะนั่งได้น้อย  ส่วนใหญ่จะออกแบบมาให้นั่งแบบ 1,2,3 หรือ 4 คนเท่านั้น แต่ถ้าเป็นแคนูจะสามารถนั่งได้หลายๆ คน 5-6 คน

[diamond]

น่าสนใจ ต้องไปลอง