ห้องสมุดพื้นบ้าน ย่านเวียง

[Ae_Wha]

          จุดเริ่มต้นของนักเขียนหลายท่านที่ผมลองหาดู นั้นมาจากการที่ได้อ่านหนังสือมาเยอะ หลายๆแนว อ่านแหลกอ่านไปทุกอย่างที่ผ่านหน้า ชอบที่จะเข้าห้องสมุดอยู่เป็นประจำตั้งแต่เด็กๆ เริ่มเขียนจากสิ่งง่ายอย่าง ไดอารี่ เรื่องสั้น ได้รับโอกาสบ้างลงนิตยาสาร ลองเขียนนิยายบ้าง บางท่านนั้นก็ไม่จบที่เกี่ยวกับหนังสือเท่าไหร่นักแต่ด้วยความชอบในการอ่านในการเขียน บางท่านก็มาจากการเรียนสายตรงมาเลยอย่างคณะนิเทศ อักษร มนุษย์ บางท่านถึงกับบอกว่าการที่เรามาเขียนหนังสือได้นั้นถ้ามาจากการที่เราไม่ได้อ่านหนังสือดูเหมือนจะขัดๆอย่างไงชอบกล ซึ่งตรงนี้ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ผมมีความรู้สึกเหมือนกันว่ามันตันๆ คิดงานเขียนรีวิวไม่ ใช่อยู่ว่างานเขียนรีวิวมันก็คือเขียนในสิ่งที่พบเจอ ถ่ายรูปประกอบแล้วอธิบายรีวิว ให้ผู้อ่านสนใจ รู้สึกชอบอย่างที่เราเจอ แต่บางครั้งผมบอกเลยว่ายากในการเริ่มต้นนะ เพราะผมเองจะให้มาเขียนว่า ที่ไหนอย่างไร ไปยังไง มีตรงไหนจุดเด่น ผมว่าผมคงเป็นหุ่นยนต์เครื่องสแกนเนอร์ ซึ่งผมว่าการทำอย่างนั้นเหมือนเราไปหาแผนที่มากาง เสิร์ช หารูปในอินเตอร์เน็ตที่กว่าที่ผู้อ่านจะมาอ่านของผมทำไม ผมจึงคิดว่าที่สุดแล้วเราลองมาอ่านให้ประจำบ้าง หาหนังสือหาที่อ่านที่เราชอบดูบ้าง

           มีห้องสมุดที่ผมแนะนำผมมักจะมาบ่อยนั้นก็คือ ห้องสมุดพื้นบ้านย่านเวียง ห้องสมุดแห่งนี้เป็นห้องสมุดเล็กกลางใจเมืองอยู่บริเวณหลังอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ อยู่ติดกับหอประวัติศาสตร์เมืองเชียงใหม่ ห้องสมุดแห่งนี้มีหนังสือมากมายให้เราได้อ่านโดยได้แบ่งเป็นหมวดหมู่ต่างมากมายให้เราได้เลือกอ่าน มีโต๊ะเก้าอี้ให้เราได้นั่งอ่านหนังสือได้อย่างสบายใจ หรือจะมานั่งทำการบ้านอย่างน้องๆนักเรียน น้องศึกษา หรือจะมาเป็นจุดนัดพบรอรับบุตรหลานของท่าน มาอ่านหนังสือกันพลางๆ ห้องสมุดแห่งนี้มีสองชั้นด้วย สำหรับค่าสมัครนั้นเรียกว่าตามอัธยาศัย รวมทั้งค่าปรับเมื่อเราคืนหนังสือล่าช้า เอกสารที่เราเตรียมสมัครสมาชิกแค่เตรียมบัตรประชาชนเท่านั้น เราสามารถยืมหนังสือได้ครั้งละ 3 เล่ม หรือผู้อ่านท่านใดมีหนังสืออยู่ที่บ้านอยากส่งต่อให้คนอื่นได้อ่านสามารถติดต่อกับบรรณารักษ์เพื่อบริจาคหนังสือ ห้องสมุดแห่งนี่เปิดตั้งแต่ เวลา 8 โมงเช้าถึง สองทุ่ม หยุดทุกวันจันทร์ ข่าวดีสำหรับใครที่สนใจอยากมาเป็นบรรณารักษ์อาสา สามารถมาสมัครได้เพราะตอนนี้เปิดรับสมัครอยู่ครับ เวลาที่มาทำงานก็เวลาสี่โมงเย็นไปถึงสองทุ่มนั้นเอง เป็นอย่างไรบ้างครับ สำหรับผมแล้วห้องสมุดก็เปรียบเหมือนปั๊มน้ำมันที่บรรจุเชื้อเพลิงมากมายหลายแบบไว้ให้ผมอ่าน ทำให้การเขียนมีไอเดียมากขึ้น มีสิ่งที่นึกคิดเขียน อ่านผลงานนักเขียนท่านอื่นมากมาย มาอ่านหนังสือกันครับที่ห้องสมุดพื้นบ้านย่านเวียง