เก็บตกงานลูกทุ่งวิจิตร์ศิลป์ ปี 57 #2

[konhuleg]

หลังจากเล่าที่มากันแล้วในเชิงสาระ ครานี้ขอเข้าโหมดบันเทิงบ้าง บรรยากาศด้านนอกงานระหว่างรอเข้าแถว จัดว่าคึกคักกันเลยทีเดียว ซึ่งหลังจากที่พวกผมหลุดเข้าประตูไปในงาน ความบันเทิงก็อ้าแขนรอรับ แต่ก่อนจะไปสนุกนั้น เลยพากันเดินสำรวจรอบๆ ว่ามีอะไรน่าสนใจ

ในงานมีการจัดโซนการแสดงผลงานนักศึกษาเกี่ยวกับการอนุรักษ์เพลงลูกทุ่ง การออกร้านจำหน่ายสินค้าประเภทอาหาร-เครื่องดื่ม-ของที่ระลึก กันมากมายครับ ทั้งของนักศึกษาและผู้ร่วมให้การสนับสนุนงาน ส่วนใหญ่ก็เน้นหนักไปทางอาหารการกิน และเครื่องดื่มมึนเมา

หลังจากเดินหาของกินกันเสร็จ ราวๆ ซักเกือบสองทุ่ม ผมก็มุ่งหน้าเข้าไปในงาน ผู้คนถือว่าหนาตากันพอสมควร ตั้งแต่บริเวณด้านหน้าเวที ยาวมาจนถึงด้านหลัง ใครจ่ายบัตร 300 บาท ก็นั่งกันไปสบาย ใครจ่ายบัตร 99 บาท ก็เลือกหาที่ยืนเอาตามสะดวก

สำหรับการแสดงดนตรีสด-การร้องเพลงประเภทลูกทุ่ง พร้อมการแสดงประกอบกับการเต้นหางเครื่อง นักร้องมาขับกล่อมก็จะเป็น คณาจารย์ บุคลากรภายในคณะ ศิษย์เก่า นักศึกษาปัจจุบันทุกชั้นปี ส่วนแขกรับเชิญพิเศษ มี คุณวนีวิรินทน์ ลิ่มกังวาฬมงคล ( แบมแบม The Voice 3 ) มาร่วมแจม

พิธีรองตองถือว่าไม่มีอะไรเยอะ ทุกอย่างเป็นไปแบบง่ายๆ พิธีกรคู่แสนฮาอ่านกำหนดการ แล้วก็ปล่อยให้นักร้อง หางเครื่องจัดการมอบความบันเทิงให้คนดูไปเป็นช่วงๆ บทเพลงลูกทุ่งหลากหลายแบบค่อยๆ ทยอยมา ทั้งช้าและเร็ว พอๆ กับคนที่เริ่มจะหนาตาขึ้น จนผมหันไปมองข้างหลังตัวเองอีกที อ้าว คนเต็มพื้นที่แทบจะทุกส่วน ตรงบริเวณ ลานอเนกประสงค์ คณะวิจิตรศิลป์ มช. แล้ว โดยคนที่เข้ามาไม่ถึงหน้าเวทีที่มองไม่เห็น อยู่โซนหลังๆ ก็จะมีจอโปรเจคเตอร์ให้ได้ดูกัน

จากนั้นพอเวลาเริ่มดึกๆ มากันซักหน่อย บรรยากาศเริ่มสนุกกัน อาจจะด้วยดนตรีที่เร่งเร้ามากขึ้น รวมทั้งแอลกอฮอล์กำลังทำงานได้ที่ ผมเหลือบมองดูสำรวจรอบๆ ตัวอีกที บ๊ะ นี่มันเทศกาลดนตรีระดับประเทศเลยนี่หว่า จะมองซ้ายมองขวา ก็มีแต่คนสนุก ชนิดที่เพลงอะไรดังขึ้น ก็ดิ้นกันกระจายเลยทีเดียว แม้ตลอดชีวิตที่ผ่านมาจะเคยได้ฟังมันไม่กี่ครั้งก็ตาม อีกอย่างที่ดิ้นกัน มันเพลงลุกทุ่งด้วยครับ แถมคนที่ดิ้นก็เป็นวัยรุ่นอีกต่างหาก ซึ่งภาพบรรยากาศแบบนี้ใช่ว่าจะหาดูได้ง่ายๆ โดยเฉพาะสังคมในเมืองปัจจุบัน

หลังจากเห็นชาวบ้านพากันแดนซ์กระจาย ผมก็เลยขอขยับแข้งขาบ้างพอเป็นพิธี เพราะไหนๆ ก็มาแล้ว ก็เอากันซักหน่อย ซึ่งนาทีนั้นถ้ามีใครไม่ดิ้น ผมก็ถือว่าใจแข็งกันพอสมควร หรือไม่ก็ต่อมความหรรษามันตายด้าน

ไว้มาต่ออีกตอนให้จบครับ