อร่อยไม่อร่อยไม่รู้ แต่ที่รู้ผมไปกินบ่อยที่สุดแล้วในเชียงใหม่ด้วยความเป็นเลือดอีสานข้นคลั่ก ชนิดกินอาหารอีสานก็ต้องรู้เลยว่า อันไหนใช่ไม่ใช่ ผมเลยติดใจกับร้านนี้
พูดแบบไม่เกรงใจกันเลยนะครับว่า ลาบอีสานนั้นอร่อยกว่า ลาบภาคเหนือ (ความคิดเห็นส่วนตัว) ด้วยทีเด็ดทีขาดรสชาติจัดจ้านเกินใคร บวกกับผมรักใคร่ความเผ็ดมากกว่ารสอื่นๆ ฉะนั้นจึงขอฟันธงฉับเดียวว่าลาบอีสานสมควรจะได้รับการชูมือ
ร้านลาบโคราช หน้าศูนย์วัฒนธรรมเชียงใหม่ คือคอนเซ็ปต์ของความเป็นลาบอีสานแท้ๆ มีผสมปนเปมาด้วยลาบทางเหนือแบบนิดๆ เพื่อเป็นการรักษาฐานลูกค้าคนเหนือในนี้เอาไว้ด้วย
ฉะนั้น&ฉะนี้ เมนูทางร้านเลยมีให้เลือกกันหลายอย่างเอาใจคนทั้งสองภาค ไล่ไปตั้งแต่ ลาบอีสานหมู เนื้อ, ลาบเมืองหมู เนื้อ, น้ำตกหมู เนื้อ, ต้มแซบหมู เนื้อ, ต้มขมหมู เนื้อ, ตับหวานหมู, ซุปหน่อไม้, ก้อยหมู เนื้อมะนาว, ก้อยหมู เนื้อขม ส้าเนื้อดิบ สุก
ปกติผมไปกินส่วนใหญ่ก็จะสั่งน้ำตกหมูกันเป็นประจำครับ รองๆลงมาก็จะมีลาบเนื้ออีสาน ลาบหมูอีสาน สลับกันไปแล้วแต่อารมณ์และทรงผม สำหรับรสชาตินั้นต้องบอกว่าจัดจ้านถึงใจกันสุด เครื่องปรุงอาหารก็ครบครัน จัดเต็มทุกกระเบียดนิ้ว กินกับข้าวเหนียวร้อนๆ มีผักสดเครื่องเคียงอย่าง กะหล่ำปลี โหระพา ถั่วฝักยาว เรียกว่าโอเคกันเลยล่ะ ส่วนราคาเมนูต่อจาน 40- 50 บาท ถือว่าคุ้มค่าครับ
นอกจากเมนูอาหารที่ผมร่ายมาให้ฟังกันแล้ว ที่นี้ส้มตำก็มีขายกันนะครับ แถมเป็นส้มตำที่อร่อยเสียด้วย ตำลาว ตำปู นิต้องยกนิ้วโป้งให้เลย เวลากินผมรู้เลยว่า ส้มตำรสชาติแซบอีหลีชิลลี่เปเปอร์ มันต้องอีสานแท้ๆแบบนี้แหละ ถึงจะสะใจโจ๋วัยจ๊าบ
ของคาวกินอิ่มท้องเสร็จ ผลไม้ล้างปากก็มีขายกัน ทั้งฝรั่ง สับปะรด แตงโมแช่เย็น หลังท้ายรถกระบะเจ้าของร้าน เรียกได้ว่าครบครันกันจริงๆ
ร้านจะเปิดบริการกันตั้งหัวค่ำเป็นต้นไปราวหกโมงเย็นไปจนถึงประมาณห้าทุ่ม ใครผ่านมาแถวนี้เกิดนึกอยากหิวลาบขึ้น ลองแวะนั่งทานที่ร้านกันได้ครับ ที่นั่งกว้างขวาง จอดรถสบาย หรือหากไม่สะดวกจะซื้อกลับไปกินที่บ้านเอาก็ได้ อันนี้ก็แล้วแต่คนซื้อว่าเห็นสมควร
ปิดท้ายรีวิวผมมีเรื่อง ลาบ หายมาเล่าให้ฟัง ซึ่งมันก็ผ่านมาแล้วได้ซักประมาณ 3-4 เดือนแล้ว
เหตุเกิดขึ้นเมื่อหลังจากไปทำบุญแบบไม่ได้ตั้งใจที่วัดขอนตาล แถว อ.แม่ริม ซึ่งพอทำบุญเสร็จ หลวงพ่อก็หยิบถุงกับข้าวให้ ปรากฎว่าข้างในเป็นลาบสองถุง มีผักสด ข้าวเหนียวนึ่ง ท่านบอกเอาไปกินซะพ่อหนุ่ม ไอ้เราก็ต้องรับๆไว้ พระท่านให้ จะไปปฏิเสธก็ใช่เรื่องอยู่
ได้ถุงลาบตอนบ่ายสาม ห้าโมงเย็นไปถ่ายรูปงานเชียงใหม่ เฟส มหกรรมดนตรีนานาชาติ แถวอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ ด้วยความมั่นใจยิ่งกว่าใส่โมเดสว่ายังไงลาบก็คงไม่หาย ก็เลยตัดสินใจว่าห้อยถุงลาบไว้ที่มอ'ไซค์นี่แหละ หรือถ้าไม่มั่นใจว่ามันจะหาย ไอ้ครั้นจะให้หิ้วถุงลาบไป ถ่ายรูปไป มันก็ใช่เรื่องกันอยู่
แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสองชั่วโมงปลีกตัวออกมากำลังจะกลับ นึกได้ว่าเรามีลาบจากหลวงพ่อให้มาว่ะ ก็เลยกะจะเอามาให้พี่ๆน้องๆที่ทำงานกินกันดีกว่า ปรากฎว่าลาบหายครับ!
หายจริงๆ ไม่มีทิ้งร่องรอยเศษแมวน้ำอะไรไว้เหลือ หายไปเลย หายไปในอากาศ หายดื้อๆ อดกินลาบจากหลวงพ่อ อดกินข้าววัด (คงจะอร่อยและได้อารมณ์ดี) ในใจก็นึก ใครว่ะเอาลาบกูไป ถ้าเป็นคนธรรมดา ก็น่าโมโห แต่ถ้าเป็นขอทานไม่มีข้าวกิน ก็แล้วไป...
เรื่องจริงเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ถึงเราจะไม่โลภมาก แต่"ลาบ"แม่งก็หายได้เหมือนกันครับ ฮ่าๆๆ
อัตราความกะซวกลิ้น 7/10
ราคา 7/10
บรรยากาศร้าน 6/10
ความสะอาด ถูกหลักอนามัย 6.5/10
ผู้เขียน