ถ้าย้อนหลังไปซัก 6-7 ปีที่แล้ว ผมถือเป็นมนุษย์คนนึง ที่หลงใหลในการซื้อกางเกงยีนส์มือสองมาใส่มาก ยีนส์ฟอกสีซีดๆ ขาดหัวเข่านิดนึง ดูเซ่อๆ ใส่กับเสื้อยืดสีดำ หรือเสื้อยืดขาว ใส่รองเท้าคอนเวิร์ส ซึ่ง ณ ช่วงเวลานั้นสำหรับเด็กมัธยมปลาย ยูนิฟอร์มนี้ ถือว่าเท่กันโคตรๆ
แต่หลังจากคบหาดูใจกันมาได้ซักเกือบๆปี ความจริงก็ค่อยๆ เปิดเผยเหมือนเณรคำซุกเงินชาวบ้านไว้ไปซื้อเครื่องบิน ไอ้ตอนซื้อมาใส่แรกๆก็ เซ่อดี เท่ดีอยู่หรอกครับ แต่หลังจากนั้นมายิ่งใส่ ก็ยิ่งขาด ยิ่งเหวอะ ตรงหัวเข่า (ก็ไอ้ตรงที่อยากให้มันขาดแบบเท่ๆ นั้นแหละ) จนสุดท้ายยีนส์ตัวเก่งกลายเป็นผ้าเช็ดตีนไปในที่สุด
ตัดใจจากกางเกงยีนส์มือสอง ผมเบนเป้าหมายมาคบกับเสื้อลายสก็อตแขนยาวมือสอง โทนแดงดำ น้ำเงินดำ เขียวดำ แทน คือถ้าเจอเมื่อไหร่ที่ไหน เตะตา โดนใจ ก็ไม่มีท่าที รีรอที่จะควักเงินมาจ่ายเพื่อเป็นเจ้าของ จนตอนนี้แทบจะเป็นเจ้าพ่อเสื้อลายสก็อตไปแล้ว
พอเสื้อเยอะขึ้น จำนวนร้านที่ไปเสาะแสวงหา ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วยปานดอกเบี้ยเงินกู้ ซึ่งถ้าจะให้โฟกัสกันไปแบบกูรู กูรู้ ตํานานผ้าเก่าพิกุลเจริญ ตรงถนนเส้นจะไปอำเภอหางดง เลยสี่แยกเซ็นทรัลแอร์พอร์ตไป คือคำตอบแรกที่เด้งเข้ามาในหัว
แรกๆไป ไม่คิดอะไรมากครับ กะไปดูเล่นๆ เพราะจากสภาพร้านหลังสับตีนเข้าไป กวาดสายตาคำนวณดู เสื้อผ้าส่วนใหญ่จะเป็นของท่านสุภาพสตรี
อ่อ ลืมบอกไป ก่อนเข้าต้องถอดรองเท้าด้วย จากนั้นก็ตามสบาย ตัวใครตัวมัน จะเข้าล็อคไหนโซนไหน เชิญเดินเหยียบกันไปได้เลย ใครตีนเหม็นหน่อยก็ทนกันเอา
เท่าที่เห็นไปเดินๆ สำรวจขุดคุ้ย จะมีแต่ผู้หญิงกันครับ บางคนตั้งใจอย่างมาก ถึงกับนั่งตั้งหลักปักฐานกันเลย และเมื่อฐานมั่นคง สายตาก็พยายามเสาะหาเสื้อผ้ามือสองที่ดีที่สุด จะกางเกง กระโปรง เสื้อ ก็งมกันอยู่แถวนั้นล่ะครับ ซึ่งไอ้ผมก็คิดว่า คนที่มาซื้อกันส่วนใหญ่ น่าจะเป็นแม่ค้าซื้อเพื่อไปขายต่อกันอีกทอด
สำหรับเสื้อผ้าท่านชาย จะอยู่ฝั่งด้านหลังห้อยเรียงรายกันเป็นตับๆ แยกตามประเภทของเสื้อผ้า พร้อมปักป้ายราคาไว้ตรงหัวแถว ซึ่งไอ้เสื้อก็มีทั้งแจ็กเก็ต เชิ้ตแขนสั้นและยาว เสื้อกันหนาว เสื้อโปโล และเสื้อยืด และถัดไปฝั่งขวามือเดินทะลุมาอีกโซน โซนนี้เป็นพวกกางเกงยีนส์มือสอง และกางเกงขายาว ราคาก็ตามสภาพที่ขาย
ของอย่างอื่นๆที่เหลือ พวกกระเป๋า เข็มขัด เนคไท รองเท้า ตุ๊กตา หมวก ก็มีขายกันครับ ส่วนใหญ่ของพวกนี้จะอยู่ด้านหน้าของร้าน ประเภทเดินเข้าไปปุ๊บ ก็เจอปั๊บกันเลยทันที
สภาพของในร้านทั้งหมด หลักๆจะอยู่ในเกรด C D กันครับ มีเน่าบ้าง อะไรบ้าง เป็นธรรมดา ตามสภาพราคาอันแสนถูก แต่ถ้าใครตาดีหน่อย ก็ได้ของดีกันไปใส่ ซึ่งก็ต้องบอกว่าน้อยมากๆ เลยล่ะ แต่ไม่เห็นก็ใช่ว่าจะไม่มีกันนะ เพราะอย่างผมไป ก็เจอประจำ แบบสภาพดีๆ โดนใจ เอามาใส่ราคาแค่ 40-50 บาทเอง ทั้งๆที่สภาพเสื้อมันน่าจะแตะหลัก 300-400 บาทกันเลยทีเดียว
กระสอบพวกที่ยังไม่แกะ
สำหรับใครที่สนใจจะไปหาขุมทรัพย์เสื้อผ้าดีๆใน ตํานานผ้าเก่าพิกุลเจริญ ผมมีคาถาค้นหาเสื้อผ้าดีๆ มาฝาก ซึ่งขั้นตอนก็ไม่ยุ่งยาก แค่ท่องจบครบ 3 ครั้ง แบบไม่ต้องตั้งนะโม พร้อมก้าวเท้าซ้ายออกจากบ้าน รับรองว่าอิทธิฤทธิ์มากันแน่ๆ
ตาตุดีเด ตาเขของเพของพัง อันการมาซื้อของมือสองนั้น ถ้าตาดีก็ได้ ถ้าตาร้ายก็เสีย
ผู้เขียน