ปกติเจอตลาดสดธรรมดาก็แทบจะหลงรักหัวปักหัวปำกันแล้ว แต่นี้พอมาเจอกาดหมั้ว ผมกลับหลงรักอีกหนึ่งตลาดเพิ่มเข้าไปอีกก่อนอื่นต้องขอสารภาพกันก่อนเลยนะฮะว่าผมไม่ใช่คนภาคเหนือ จริงๆแล้ว ผมเป็นคนอีสานโดยกำเนิด เกิดที่คูเวต เติบโตที่ฝรั่งเศส ปัจจุบันอยู่ศีรษะเกษ ฮ่าๆๆ
ไอ้ที่เล่ามานั้น ล้อเล่นนะครับ ตั้งแต่ประโยค เกิดที่คูเวตเรื่อยมาจนถึงศีรษะเกษ จริงๆก็คนอีสานเนี่ยแหละ เพียงแต่จับพลัดจับพลูมาอยู่เชียงใหม่
ฉะนั้น & ฉะนี้ ทุกเรื่องของผมจึงเป็นมุมมองของคนต่างถิ่น ที่มองความเป็นอยู่ที่นี้แบบคนต่างถิ่น ส่วนคนเชียงใหม่ หรือชาวเหนือท่านไหน แวะมาอ่าน ถ้าอยากจะผ่านเลยไปก็ไม่ว่ากันครับ เพราะเรื่องของท่านที่เจออยู่ทุกวันอาจจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาสามัญทั่วไป แต่สำหรับคนต่างถิ่น อาจจะเป็นเรื่องแปลกใหม่ เป็นสีสันของชีวิตเขา
พูดไปแล้วก็คงไม่ต่างอะไรกันกับคนเหนือไปเที่ยวทะเล หรือคนใต้มาเที่ยวดอย แล้วเกิดอาการตื่นเต้น
กลับมาเข้าเรื่องของกาดหมั้วกัน ถ้าว่าตามความเป็นมาตั้งแต่สมัยนมนานแต่ไม่นมยาน บอกว่า กาดหมั้ว เป็นวิถีชีวิตของชาวบ้านที่นำของมาขาย มีอายุประมาณ 200-300 ปี โดยมีการสืบทอดมาจากบรรพบุรุษมาจนถึงปัจจุบัน ลักษณะของกาดหมั้วเป็นกาด ( ตลาด ) ในชุมชนที่มีขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ชาวบ้านจะนำผลผลิตทางการเกษตรมาขาย พ่อค้าวัวต่างจะนำไม้ขีด เกลือ ซึ่งเป็นสินค้าที่หายากทางภาคเหนือมาขาย ภาพของกาดหมั้วจึงเป็นตลาดในช่วงเช้าตั้งแต่ตีห้า มาจนถึงเวลาช่วงสาย ๆ ของวัน
ลักษณะกาดไม่ค่อยมีแบบแผนสักเท่าใดนัก เป็นกาดแบบชาวบ้าน อุปกรณ์ที่จะใช้จะมี เปี้ยด ซ้า บุง ก๋วย หาบของมาขายรวมกัน ใช้จ้อง ( ร่ม ) สีแดงขนาดต่าง ๆ ทั้งใหญ่และเล็กในการกันแดด ของที่ใช้บรรจุห่อ มีตองกล้วย ตองตึง ผักผลไม้ที่นำมาขายมีหลายอย่าง เช่น ผักหวาน ผักกาดจ้อน ผักหละ ผักแหละ ผักฮี้ ผักเฮือด ผลไม้ก็มีอย่างพวก บ่าผาง บ่าหลอด บ่าขามป้อม และผลไม้พื้นบ้านทุกอย่าง
ส่วนอาหารที่ขายจะเป็นอาหารประเภท แกง คั่ว ยำ จี่ ปิ้ง นึ่ง ป่าม อ็อก เช่น ขนมเส้น ปลาหลาม ไข่อ่อง ยำจิ้นไก่ แกงผักหวาน แอบปลา แอบจิ้น แอบอ่องออ ไส้อั่ว แคบหมู น้ำพริกหนุ่ม น้ำพริกต๋าแดง น้ำพริกแมงดา น้ำพริกฮ้าใส่บ่ากอก น้ำพริกน้ำปู๋ น้ำพริกอ่อง ( น้ำพริกบ่าเขือส้ม ) จิ้นส้มปลาส้ม ในส่วนขนมก็มี ขนมปาด ขนมวง ขนมจ้อก ขนมข้าวต้ม และขนมเกลือ
และเหตุผลที่ผมว่ามันมีเสน่ห์ ก็เพราะบรรยากาศการขายของ มีความเป็นกันเอง ถ้อยทีถ้อยอาศัยระหว่างคนซื้อและคนขาย ใครไปใครมา ก็ถามไถ่กันเรื่องสารทุกข์สุขดิบ ว่าแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง อีกทั้งของบ้างอย่างบนห้างหรือตลาดอื่นไม่มีขาย คุณก็ต้องแวะมาซื้อที่กาดหมั้วกันอย่างเดียว
จะพูดไป กาดหมั้ว คงไม่ต่างอะไรกันกับภาพในอดีตของวิถีชุมชน สถานที่อันเป็นแหล่งพบปะพูดคุยกันของผู้คนในสังคม ผ่านสื่อกลางที่มีนามว่าตลาด...
ผู้เขียน