สวัสดีค่ะ ทุกๆ คน สบายดีกันไหมคะ ช่วงนี้ที่เชียงใหม่อากาศแปรปรวน ชาวเชียงใหม่และผู้ที่จะมาเที่ยวในช่วงก็ต้องระวังและดูแลรักษาสุขภาพของตัวเองให้ดีนะคะ เพราะว่าเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน เดี๋ยวอบอ้าว เดี๋ยวอากาศเย็น อย่าไม่แน่ไม่นอนเลย วันนี้จะเป็นอีกวันหนึ่งค่ะที่เราจะพาทุกๆ คนไปเที่ยวที่สวนสัตว์เชียงใหม่กัน เรายังไม่ได้พาไปดูให้ครบเลย
   
          วันนี้จะไปทำความรู้จักกันกับนกยักษ์ค่ะ เจ้านกชนิดนี้มีชื่อว่านกอีมู เป็นนกขนาดใหญ่ที่บินไม่ได้ หน้าตาคล้ายๆ กับนกกระจอกเทศ ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกับนกอีมูก่อนนะคะ ว่าเป็นยังไงบ้าน นกอีมูนั้น “เป็นนกบินไม่ได้ที่ใหญ่ที่สุดของออสเตรเลีย โดยสูง 5.7 ฟุต และหนักราว 60 – 70 กิโลกรัม ขนเป็นเส้นสีน้ำตาลอมเทาบริเวณคอมีขนขึ้นปกคลุมผิดกับนกกระจอกเทศ นิ้วเท้ามีสามนิ้ว สามารถวิ่งได้เร็ว นกอีมูหากินเป็นฝูงโดยแต่ละฝูงจะมีตัวผู้หนึ่งตัวคอยควบคุมตัวเมียทั้งหมด พบได้ทั่วไป ในเขตทุ่งหญ้าและป่ากึ่งแห้งแล้ง มีถิ่นกำเนิดในทวีปออสเตรเลีย นกอีมูกินผลไม้ ดอกไม้ เมล็ดพืช และแมลงรวมทั้งสัตว์เลื้อยคลานขนาดเล็กเป็นอาหาร นอกจากนี้ยังต้องการน้ำทุกวันด้วย นกอีมูวางไข่ครั้งละ 9 – 12 ฟอง นกอีมูยังมีอยู่มากตามธรรมชาติ การขุดบ่อน้ำเพื่อใช้เลี้ยงแกะ ทำให้นกเหล่านี้ได้รับประโยชน์จากแหล่งน้ำไปด้วย” ที่มา  komkid.com\
   
          ทำความรู้จักกับนกอีมูกันไปคร่าวๆ แล้วเนอะ คราวนี้เรามาดูอีมูที่สวนสัตว์เชียงใหม่กันบ้างดีกว่า เราคิดว่านกชนิดนี้เหมือนนกที่แต่งหน้าเลยออกเชดมิลลเนี่ยมผสมฟ้าๆ ที่ใบหน้าและลำคอ ตาสีน้ำตาล จะว่าสวยก็ไม่ใช่จะว่าขี้เหล่ก็ไม่เชิง สรุปดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์ 5555+ แอบอินเทรนนิดนึง เจ้านกอีมูนี้ก็แอบน่ากลัวนิดนึงอยู่ กลัวมันจะดุ กลัวว่ามันจะจิกใส่เรา ดูในส่วนจัดแสดงก็รู้เลยว่าเจ้าอีมูนี้เป็นนกที่วิ่งเร็วเพราะพวกมันก็วิ่งๆ ไล่ๆ กันบ้าง แต่ไม่น่าเชื่อว่าหน้าเค้าดูสวยเริดเชิดเหมือนกับว่าทุกตัวเป็นตัวเมียที่ดูสวยงาม (รักสวยรักงาม) แต่ก็นะ ความเป็นจริงในโลกของสัตว์มันไม่ได้เป็นแบบนั้นอ่ะสิ ในโลกของสัตว์ ตัวผู้จะมีสีสันที่สวยสะดุดตา แต่ตัวเมียจะมีสีที่จืดจางดูธรรมดา คิดไปคิดมามันก็กลับตาลปัตรไปหมด แปลกดีเหมือนกันนะคะ
   
          เจ้านกอีมูนี่เป็นสัตว์ที่หาดูได้ยาก แปลก สวยงาม ใครได้มาที่สวนสัตว์เชียงใหม่อย่าลืมแวะมาเยี่ยมมาให้อาหารเจ้านกอีมูกันนะคะ

ขอโทษนะครับที่ตอบช้า

นี่คือเฟสบุคของบ้างข้างวัด  https://www.facebook.com/BannKangWat/

 

          วันแม่เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา ผมสังเกตเห็นสิ่งที่ฮิตทำกันในหมู่สมาชิกเฟสบุคทำกัน นั้นคือหลายคนมักหารูปเก่าสมัยคุณแม่ยังสาวถ่ายรูปกับลูก อิริยาบถต่างๆ อุ้มลูก นั่งคู่กัน ยื่นคู่กัน มีพื้นหลังเป็นบรรยากาศ ต่างๆสถานที่มากมาย ถูกเก็บความทรงจำถ้าสมัยเก่าหน่อยกล้องฟิล์ม ใหม่หน่อยเป็นกล้องดิจิตอล เปลี่ยนรูปโปร์ไฟล์ รูปพื้นหลังเฟสบุค ผมเห็นก็อดอมยิ้มไม่ได้ ชวนให้ผมได้ไปหารูปเก่าๆ ยังจำภาพหนึ่งที่ถ่ายรูปคู่กับแม่มีน้องสาวยื่นอยู่ข้างโดยพื้นหลังเป็นรถกระบะคันเก่าวันนั้นที่เราไปเที่ยวที่อ่างเก็บน้ำโดยที่รถจอดที่สันเขื่อนและผมกับแม่น้องสาวยื่นอยู่ข้างรถมีพ่อที่เป็นคนถ่ายภาพด้วยกล้องฟิล์มโบราณผมว่ากล้องฟิล์มก็ดีอยู่อย่างคือมั่นใจแล้วกดชัตเตอร์เลยไม่มีโอกาสแก้ตัวเอาเป็นถ่ายเป็นสิบอาจดีสักหนึ่งไม่เหมือนสมัยนี่ที่สามารถลบได้ถ่ายไหม ดูได้ที่จอแอลซีดี เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของกล้องฟิล์ม สำหรับผมแล้วความผูกพันกับแม่นั้นมีมากมาย

          ใกล้วันแม่หรือไหนเราก็คิดถึงแม่แม้ตัวผมเองจะมาทำงานห่างจากครอบครัวแต่ยังคงติดต่อกันเสมอเหมือนสายใยที่แม่มีให้กับผม ทุกภาพที่ผมเห็นเฟสบุคที่ขึ้นมาบนไทม์ไลน์สวยประทับใจผมมาก บางภาพเป็นความทรงจำ แม่บางท่านก็ไม่อยู่แล้ว นี่แหละที่เค้าเรียกว่าภาพถ่ายสามารถเก็บความทรงจำได้ให้ดูมีชีวิตขึ้นมา และเหตุการณ์แบบนี่ก็หวนขึ้นมาทุกปีในเดือนสิงหาคม

          วันหนึ่งมาเดินไปที่ห้างเซ็นทรัลเฟสติวัล เชียงใหม่ ผมได้ไปเห็นนิทรรศการภาพถ่าย วันแม่ เดินดูก็เพลินดีนะ ทุกภาพสวยหมดเลย ผมว่าเหตุการณ์บางเหตุการณ์ของภาพ ช่วงเวลานั้นของแต่ละภาพที่แตกต่างกัน มันก็เหมือนเหตุการณ์จริงที่เกิดกับหลายคนจริง ถ้าเอาหลายคนมาชมภาพถ่ายนี่ก็จะรู้สึกได้ว่าสมจริงนะ มันมีเกิดขึ้นจริงในชีวิต ไม่รูปใดก็รูปหนึ่งไม่รู้ว่าช่างภาพเค้าคิดได้ไง

          เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าการถ่ายภาพก็แค่แบกกล้องตาส่องมือปรับเลนส์โฟกัสแล้วกด เปล่าเลยความคิดนี้อาจใช้ได้แค่คนที่เริ่มถ่ายภาพเท่านั้นแต่เมื่อผมถ่ายภาพนานๆ เข้าทำให้รู้ว่าเราต้องทำการบ้านต้องคิดว่าเราจะถ่ายยังไง ถ่ายไงให้สวย เหมือนจินตนาการว่าเราถ่ายตรงนี้ กดชัตเตอร์ไปนี้จะดีไหม ภาพที่ได้จะสื่ออะไร ให้อารมณ์ความรู้สึกอย่างไรบ้างจากนิทรรศการนี้ผมว่าช่างก็คงคิดแบบผมในระยะหลังของการถ่ายภาพนะ แต่ผมก็สนุกกับการถ่ายภาพอยู่นะ ไม่ได้ซีเรียสว่าจะต้องได้แต่รูปสวยๆ นะ อ่านแล้วอย่าเพิ่งงงนะครับ แต่ผมกำลังจะอธิบายว่านิทรรศการนี่เค้าจริงจังกับการถ่ายภาพขนาดที่ผมบอกได้เลยว่าสวยหมดทุกรูปเลย โดยมีอุปกรณ์ที่ช่วยทำให้รูปออกมาสวยไม่ว่าจะเจ้ากล้องถ่ายภาพเอ่ย เลนส์เอ่ย และอุปกรณ์ต่าง แสง สถานที่ ผมเขียนมาวันนี้ก็เลยเวลาโชว์ไปแล้วละครับ จะเรียกงานเขียนนี้ว่าเก็บตกงานนิทรรศการภาพถ่ายวันแม่ 12-31 สิงหาคม 2016 ที่เซ็นทรัลเฟสติวัล เชียงใหม่

          เรายังคงอยู่กันที่สวนสัตว์เชียงใหม่นะคะ สัตว์อีกตัวที่เราไปดูแล้วชอบมากเกิดความประทับใจสุดๆ เลยก็คืออุรังอุตังค่ะ เราผ่านไปยังส่วนจัดแสดงแล้วเห็นอุรังอุตังตัวใหญ่ น่าจะเป็นตัวจ่าฝูงเพราะว่าหน้ามันมีแผงใหญ่ๆ ออกมาสองด้าน แต่ถามคนดูแลว่ามีกี่ตัว เค้าบอกว่ามีอยู่ตัวเดียว แต่พอเรามองเข้าไปที่เจ้าอุรังอุตังตัวนี้เราเห็นถึงความอ่อนโยนของมันเลย น่ารักมากๆ เลยค่ะ เห็นเจ้าตัวนี้นอนลงบนสนามหญ้าแล้วก็เอามือไปเกี่ยวๆ เล่นๆ กับต้นวัชพืชเล็กๆ เรานี่นึกเลยสัตว์ตัวใหญ่เหมือนจะน่ากลัว เหมือนจะดุร้าย แต่จริงๆ ไม่เลยเห็นทีท่าว่าจะดุเลยสักนิด เจ้าอุรังอุตังตัวใหญ่ยักษ์ก็มีมุมน่ารักของมันอยู่เหมือนกัน ค่ะ ตอนที่เราไปอากาศก็ยังไม่ร้อนมาก มันก็เลยออกมาพักผ่อน แล้วก็ผ่อนคลายอิริยาบท เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เราเห็น  พบได้บ่อยหรือไม่บ่อยเพียงใด แต่ได้เห็นแล้วชอบเลย ทำให้อยากมาเยี่ยมเจ้าอุรังอุตังตัวนี้อีก
   
          เรานำความรู้เล็กๆ น้อยๆ ของเจ้าอุรังอุตังมาฝากให้ทุกๆ ได้รู้จักเจ้าตัวนี้เพิ่มขึ้นค่ะ “เป็นลิงที่มีรูปร่างคล้ายคน ไม่มีหาง มีขนาดใหญ่ตัวผู้หนัก 75–100 กิโลกรัม ตัวเมียหนัก 45–68 กิโลกรัม แขนยาวแต่ขาสั้นและค่อนข้างเล็ก มีขนยาวหยาบรุงรังสีน้ำตาลแดง หูเล็กมากเมื่อเทียบกับของชิมแปนซีและกอริลล่า ตัวผู้จะมีถุงลมใต้คอหอยขนาดใหญ่ เมื่อมันโตเป็นหนุ่มเต็มตัว กระพุ้งแก้มจะเจริญห้อยย้อยเป็นถุงขนาดใหญ่เห็นได้ชัด คำว่า “อุรังอุตัง” เป็นภาษามลายู มีความหมายว่า “คนป่า” ลิงอุรังอุตังมี 2 พันธุ์ คือ พันธุ์สุมาตราและพันธุ์บอร์เนียว
   พบตามป่าร้อนชื้นของเกาะบอร์เนียว และเกาะสุมาตรา อาหารหลักในธรรมชาติของมันได้แก่ผลไม้ป่าชนิดต่าง ๆ โดยเฉพาะพวกที่มีรสขมและเปรี้ยวจะชอบมาก ตาอ่อนของพืช ใบไม้กิ่งไม้สด ๆ และยังกินพวกแมลง ไข่นก จิ้งจก สัตว์เล็กอื่น ๆ ได้อีกด้วย ทุเรียนเป็นผลไม้ชนิดหนึ่งที่ลิงอุรังอุตังชอบมาก”
ที่มา chiangmaizoo.com/web25/en/encyclopedia-2/mammal-en/14-animal-wiki/mamalia/322-orang-utan.html

เป็นยังไงบ้างคะ น่าสนใจไหมเอ่ย อยากเห็นตัวจริงของเจ้าอุรังอุตังตัวนี้กันล่ะยังคะ
   
          ใครได้มาเที่ยวสวนสัตว์เชียงใหม่ หรืออยากมาดูมุมต่างๆ ของสัตว์หลากหลายชนิดก็มาเลยนะคะ เราว่าทุกคนมาก็เจอสัตว์ที่กำลังทำอะไรที่แตกต่างกันออกไปแน่นอนค่ะ เพราะไปสวนสัตว์ทุกครั้งก็ไม่เหมือนกันสักครั้งเลย แต่เราชอบนะ มาแล้วสนุกทุกครั้งค่ะ มากเที่ยวกันเยอะๆ นะคะ และอย่าลืมไปเยี่ยมเจ้าอุรังอุตังกันด้วยนะคะ อาจจะเห็นไม่เหมือนกับที่เราเห็นก็ได้ ถ้าใครได้ไปเห็นเจ้าสัตว์ต่างๆ ทำอะไรน่ารักๆ อย่าลืมมาเล่าให้เราฟังกันบ้างนะคะ

          เราได้ให้ความรู้เกี่ยวกับโคอาล่ากันไปเยอะเลยทีเดียวกับรีวิวในครั้งนี้  ทีนี้เรามาดูเจ้าตัวที่อยู่ที่สวนสัตว์เชียงใหม่แห่งนี้กันบ้างนะคะ ในส่วนจัดแสดงโคอาล่านั้นอยู่ด้านซ้ายสุดจากทางเข้าสวนสัตว์ เลยส่วนจัดแสดงสัตว์แอฟริกา สโนว์โดม แพนด้า สวนน้ำเด็ก ก็จะถึงโคอาล่า และนอกจากนั้นยังอยู่ใกล้กับศูนย์การเรียนรู้สำหรับเด็กหรือว่า Zoo Kids Zone ที่เราเองเคยรีวิวไปแล้วค่ะ ส่วนของโคอาล่าจะเป็นซุ้มประตูให้เดินปผ่าน ที่ด้านหน้าก็จะมีป้ายโคอาล่ามาร์ชอยู่เป็นขนมที่เรากินกันตั้งแต่เด็กๆ เลย เราก็เลยรู้จักตัวโคอาล่ากันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วเนอะๆ
   
          พอเข้าไปตรงส่วนที่โคอาล่าอยู่นั้น จะเป็นห้องกระจกค่ะ โคอาล่าแต่ละตัวก็จะเกาะอยู่ตามต้นไม้ บางตัวก็อยู่ชิวๆ บางตัวก็กินใบไม้ บางตัวขยับไปขยับมาเหมือนเล่นจ๊ะเอ๊ บางตัวอาบแดดกางแขนที่สองข้างอย่างสบายใจเลย ดูไปแล้วเพลินมากค่ะ น่ากอดมากๆ ด้วย เหมือนกับว่าขนของเค้านิ่มมากๆ เลยล่ะ วันนั้นที่เราไปมีนักศึกษาแม่โจ้มาดูงานด้วย ได้กระทบไหล่โคอาล่าแบบใกล้ชิด เราก็แอบอิจฉาเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร แค่ได้มองดูและถ่ายรูปก็เพลิดเพลินและมีความสุขมากๆ แล้ว
   
          ใครได้มาสวนสัตว์เชียงใหม่อย่าลืมแวะมาดูเจ้าโคอาล่ากันนะคะ น่ารักมากๆ เลยค่ะ เหมือนตุ๊กตาเลย ดูเพลินๆ ไปเรื่อยๆ ค่ะ

         สวัสดีค่ะ มาพบกันอีกนะคะ วันนี้จะพาไปดูสัตว์ที่สวนสัตว์เชียงใหม่กันค่ะ เรื่องของเรื่องที่วันนั้นเราได้ไปคือว่าเราลางานไปทำธุระ แต่ธุระเสร็จเร็วกว่าที่คิดเอาไว้ ก็เลยมีเวลาวางเยอะเลย ก็ชวนแฟนไปเที่ยวที่สวนสัตว์ ไปดูอะไรผ่อนคลายความเครียดจากการทำงาน ยิ่งช่วงนี้เรากับแฟนทำงานด้วยกันทั้งคู่ ต่างคนมีเวลาและวันหยุดที่ไม่ตรงกัน วันที่ลานั้นพอดีตรงกับวันหยุดของแฟนก็เลยถือโอกาสนี้ไปเที่ยวด้วยกันซ่ะเลย
   
          คราวนี้ที่ไปสวนสัตว์ก็เอากล้องคู่ใจไปด้วย (มีทั้งกล้องตัวใหม่และกล้องตัวเก่าเพราะว่าเดี๋ยวกล้องตัวเก่ามันน้อยใจ) ไปกันสองคนเอากล้องไปสองตัวก็ไม่ต้องแย่งกันด้วย แต่ยุ่งยากนิดหน่อยตรงเปลี่ยนเลนส์กลับไปกลับมา แต่เราก็ชอบการถ่ายรูปมากนั่นก็เลยไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลย
   
          สัตว์ตัวน้อยๆ ที่เราจะพาไปดูกันก็คือโคอาล่าค่ะ คนส่วนใหญ่จะเรียกว่าหมีโคอาล่า แต่จริงๆ แล้ว เจ้าโคอาล่านี้ไม่ใช้หมีนะคะ เป็นสัตว์จำพวกมาซูเพียล (Marsupial) หรือก็คือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมซึ่งมีประเป๋าหน้าท้องนั่นเองค่ะ  เรามาดูลักษณะโดยทั่วไปของโคอาลากันนะคะ “โคอาล่าที่อยู่ทางตอนใต้จะมีขนาดใหญ่กว่าที่อื่น โดยตัวผู้สูงประมาณ 30.8 นิ้ว หรือ 78 ซ.ม. ในขณะที่ตัวเมียสูงประมาณ 28 นิ้ว หรือ 72 ซ.ม. โคอาล่าที่อยู่ทางตอนใต้ ตัวผู้มีน้ำหนักเฉลี่ย 26 ปอนด์ หรือ 11.8 กิโลกรัม ในขณะน้ำหนักเฉลี่ยของตัวเมียอยู่ที่ 17.4 ปอนด์ หรือ 7.9 กิโลกรัม โคอาล่าที่อยู่ทางตอนเหนือ ตัวผู้มีน้ำหนักเฉลี่ย 14.3 ปอนด์ หรือ 6.5 กิโลกรัม ในขณะน้ำหนักเฉลี่ยของตัวเมียอยู่ที่ 11.2 ปอนด์ หรือ 5.1 กิโลกรัม โคอาล่าแรกเกิดมีน้ำหนักเพียง 0.5 กิโลกรัม เท่านั้น ลักษณะขน โคอาล่าที่อยู่ทางตอนใต้มีขนที่หนาเหมือนขนแกะ บริเวณหลังจะมีขนที่หนาและยาวกว่าบริเวณท้อง โคอาล่าที่อยู่ทางตอนเหนือมีขนที่สั้นกว่า โคอาล่ามีขนหนาที่สุดเมื่อเทียบกับสัตว์อื่นๆในตระกูลจิงโจ้ ขนมีสีเทา ถึง น้ำตาลปนเหลือง และมีสีขาวบริเวณคาง หน้าอก และด้านหน้าของแขน-ขา ขนบริเวณหูมีลักษณะเป็นปุย และมีขนสีขาวที่ยาวกว่าบริเวณอื่น
   โคอาล่ากินใบยูคาลิปตัสเป็นอาหาร ฟันและระบบย่อยอาหารถูกพัฒนามาให้สามารถกินและย่อยใบยูคาลิปตัสได้ ใบยูคาลิปตัวมีสารอาหารน้อยมาก และยังมีสารที่มีพิษต่อสัตว์ แต่ระบบย่อยอาหารของโคอาล่ามีการปรับตัว ทำให้สามารถทำลายพิษนั้นได้ โคอาล่ามีอวัยวะที่ทำหน้าที่ในการย่อยไฟเบอร์ (ส่วนประกอบหลักของใบยูคาลิปตัส)โดยปกติมันจะนอนถึง 16-18 ชั่วโมงต่อวัน เพื่อรักษาพลังงานไว้โดยเฉลี่ยมีอายุประมาณ 13-18 ปี”

ที่มา electron.rmutphysics.com/science-news/index.php?option=com_content&task=view&id=924&Itemid=4

          โม้เรื่องร้านมาเยอะแล้วคราวนี้มาดูที่อาหารกันบ้างค่ะ วันนั้นที่เราไปเราได้สั่งสลัด 1 จาน แล้วก็สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า อีก 1 จานค่ะ กินกัน 2 คน สลัดที่เราสั่งก็เป็นแบบที่ให้เลือกเองว่าอยากจะใส่อะไรบ้าง มีทั้งในโปรโมชั่น แล้วก็สั่งต่างหากก็จะเพิ่มเงินตามที่เราเลือกเพิ่ม น้ำสลัดก็มีให้เลือกหลากหลายแบบ วันนั้นเราสั่งน้ำสลัดพริกไทยดำ ได้กินสลัดจานใหญ่สะใจไปเลย ส่วนอีกจานหนึ่งก็ไม่ค่อยจะดีต่อสุขภาพมากเท่าไร แต่นานๆ กินทีก็ไม่เป็นไรใช่ไหคะ อิอิ สปาเกตตีคาโบนารามาพร้อมกับเบค่อนชิ้นโตวางอยู่ที่ด้านบน โรยด้วยชีส เราว่าสปาเกตตีร้านนี้อร่อยนะคะ อร่อยกว่าร้านอื่นๆ ที่เคยกินมาเลยค่ะ เส้นเหนียวนุ่ม ชีสก็มาเต็มเลยค่ะ แต่เราไม่ค่อยชอบเบค่อนเลยยกทั้งชิ้นใหญ่นั้นให้แฟนเราชิมๆ แค่นิดเดียว

          น้ำนั้นแฟนเราสั่งชาเขียว ร้านนี้เค้าใส่วิปครีมให้ด้วยค่ะ ส่วนเราสั่งน้ำมะพร้าวแบบมะพร้าวถอดเสื้อที่เป็นการแกะเนื้อมะพร้าวทั้งลูกแบบกลมๆ ค่ะ มื้อนี้ราคาประมาณ 400 – 500 บาทนี่แหละค่ะ อร่อยทุกอย่างจริงๆ ใครกำลังหาร้านอาหารเพื่อสุขภาพก็มาร้านนี้นะคะ มีสลัดทั้งแบบให้เลือกเองหรือว่าที่ร้านคิดเมนูมาให้แล้ว มีพาสต้าแล้วก็อย่างอื่นด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะทุกๆ คน ใครกลัวอ้วนบ้างเอ่ย........ วันนี้เราจะพาไปกินอาหารเย็นแบบที่ไม่ทำให้อ้วนกันค่ะ เราจะพาไปยังร้านหนึ่งที่มีเมนูเพื่อสุขภาพอยู่เต็มไปหมดเลย ร้านอาหารที่จะพากันไปในวันนี้ก็คือร้าน สลัดเทอเรสค่ะ ร้านที่จะไปกันนั้นอยู่ที่ตึกจอดรถของคณะแพทย์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ค่ะ แถวๆ นั้นมีร้านอยู่เพียบเลยค่ะ ทั้งร้านอาหาร ร้านกาแฟ และร้านสะดวกซื้อ เราเองก็ไม่ชอบทานอะไรหนักๆ ในมื้อเย็น เราก็เลยชวนแฟนไปกินร้านนี้ อีกอย่างมีกล้องถ่ายรูปใหม่แล้วก็เลนซ์ใหม่เลยอยากเอากล้องกับเลนซ์ไปลองใช้ดูด้วย เป็นเลนฟิกส์กับเลนคิดด์ ค่ะ พอเอาไปถ่ายจริงๆ ถ่ายสนุกมันมือมากเลยค่ะ

          ด้านหน้าร้านจะตกแต่งเป็นแนวฟาร์มเก่าๆ เหมือนกับบ้านแถบชานเมืองของต่างประเทศค่ะ พอเดินเข้าไปในร้านก็จะพบกับร้านที่โล่งกว้าง ตกแต่งแบบคลาสสิก ที่มีโคมไฟระย้าเป็นหลอดไฟ และเหล็กดัดที่ดูสวยงามพันกันไปพันกันมาเป็นลวดลายที่ดูหรู ที่ทำให้ดูคลาสสิกอีกก็คือโคมไฟอีกแบบหนึ่งค่ะ ที่เอาไม้มาสานกันทำเป็นโคมไฟ จะคล้ายๆ กับตะกร้าเลยค่ะ ตกแต่งผนังด้วยจานเซรามิกซ์ มุมอีกด้านหนึ่งของร้านก็จะตกแต่งด้วยคำค่ะ มีประโยคหนึ่งที่ติดอยู่ที่ผนังแล้วก็มีมดยักษ์ไต่ไปมา ประโยคนั้นเขียนไว้ว่า A healthy outside starts from the inside แปลว่า สุขภาพที่ดีภายนอกเริ่มมาจากภายในค่ะ กินอาหารที่มีประโยชน์ร่างการก็จะแข็งแรง

คิดถึงเนอะ ได้ข่าวว่าตอนนี้เปิดใหม่เป็น GDH 559 แทนนค่ะ

          เมนูก็จะมีทั้งอาหารไทย อาหารเยอร์มัน อาหารอิตาเลี่ยน และอาหารที่เป็นฟิวชั่นฟูดเช่นสปาเก็ตตี้ผัดขี้เมา สปาเก็ตตี้แกงเขียวหวาน ลาบปลาแซลม่อน วันนั้นเราไปกันประมาณ 10 คน ค่ะสั่งกันเยอะมาก ทั้งผัดไทยกุ้งแม่น้ำ สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า สปาเก็ตตี้ผัดขี้เมา ซุปหางวัว ผัดปลาหมึกไข่เข็ม ต้นยำรวม ขาหมูเยอรมัน ลาบปลาแซลม่อน ปลาราดพริก และสลัดค่ะ เยอะมากๆ เลยค่ะ ตบท้ายด้วยเค๊กวันเกิดที่พี่ๆ น้องๆ ซื้อมาให้ค่ะ กินกันอย่างเอร็ดอร่อยเลยค่ะ คุยกันสนุกสนานเฮฮา อาหารอร่อยแบบพรีเมียมจริงๆ สั่งกันแหลกไปเลย ราคาก็คุ้มค่ากับความอร่อยค่ะ วันที่ไปนั้นทั้งอยู่ที่ประมาณ 2,800 บาท ค่ะ ตบท้ายด้วยเซอร์ไพร้ซ์ซึ่งเป็นเค๊กอร่อยๆ ชอบที่ร้านนี้ใช้ช้อนไม้คลาสสิกดีค่ะ
   
          นานๆ ที่ได้นั่งร้านอาหารบรรยากาศดีๆ กับเพื่อนๆ ที่ทำงานร่วมกัน ได้ใช้เวลาอันมีคุณค่าร่วมกันถือเป็นความทรงจำที่ดีมากๆ เลย ใครที่มีคนรู้จักที่สนิทกันแล้วเรารู้วันเกิดเค้า ก็น่าจะพาเขาหาอะไรพิเศษๆ กินกันหรือทำกิจกรรมพิเศษด้วยกันในวันสำคัญของพวกเขากันนะคะ หรือใครจะพาคนพิเศษมาที่ร้าน Food Factory แห่งนี้ ก็มาเลยนะคะ รับรองคนพิเศษนั้นจะประทับใจแน่นอนเลยค่ะ มีความสุขมากๆ แน่ๆ

          สวัสดีค่ะทุกๆ คน มาพบกันอีกแล้ว เย่ๆๆ วันเกิดเราเพิ่งผ่านมาไม่นานนี้เองค่ะ ที่ทำงานก็เลยพาไปเลี้ยงข้าว ที่ทำงานเราเขาจะเลี้ยงวันเกิดประจำเดือนเช่นว่าใครเกิดเดือนกรกฎาคม ก็จะเลี้ยงทุกคนที่เกิดเดือนนี้พร้อมๆ กันทีเดียวเลย เดือนกรกฎาคมก็มีเรากับพี่อีกคนหนึ่ง พี่ที่เป็นหัวหน้าก็ให้เลือกว่าอยากกินร้านไหน เลือกไปเลือกมาก็มาพบกับร้านนี้เข้าค่ะ ร้านนี้มีชื่อว่า Food Factory ค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะมานะคะ แต่เจอโดยบังเอิญเพราะตอนแรกตั้งใจจะไปกินร้านอาหารเวียดนามแต่ร้านเต็มก็เลยต้องหาร้านมาแล้วก็มาเจอร้าน Food Factory นี่เองค่ะ

          ที่ตั้งของร้านนี้อยู่ตรงกาดฝรั่งแถวๆ หางดง เป็นร้านสีเหลือ (พอดีเราไม่ได้ถ่ายภาพที่ด้านหน้ามาให้ดู) ด้านหน้าสีเหลืองแต่พอเข้าไปด้านในเป็นสีดำค่ะ ดำทั้งร้านเลย หรือว่าดำๆ เทาๆ ค่ะ มี 2 ชั้น เป็นร้านที่ตกแต่งแบบโมเดิร์นสมัยใหม่ มีสีชอล์กเขียนเมนูอาหาร ประเภทอาหารไว้รอบๆ ร้านเลย ดูแล้วน่ารักดีค่ะ เป็นโมเดิร์นผสมขิกขุ นอกจากนั้นก็มีการตกแต่งโดยใช้หลอดไฟด้วยค่ะ มีโคมไฟระย้าที่ใช้เชือกกับหลอดไฟ พี่ๆ เพื่อนๆ ก็แซวกันว่าเอามาเล่นชักกะเย่อกันไหม เล่นกับแสงและพื้นที่ เป็นร้านที่ค่อนข้างไฮโซเลยทีเดียว แต่ฝีมือการทำอาหารของพ่อครัวนั้นเด็ดมากๆ เลยค่ะ การจัดตกแต่งจานอาหารก็สวยงามดี

          กินจนพุงเกือบจะแตกแล้ว แต่ว่าอย่างที่หลายๆ คนชอบพูดกันโดยเฉพาะสาวๆ เนอะ ที่บอกว่ากระเพาะสำหรับของหวานกับกระเพาะของของคาวนั้นมันแยกกัน กินอาหารอิ่มแค่ไหน ก็ยังมีที่ว่างสำหรับกินขนมได้เสมอเลยล่ะ ใช่ไหมคะทุกๆ คน สาว ?? อิอิ คราวนี้บิงซูที่รอคอย เราก็บอกพนักงานให้เอามาเสริฟเลย เราสั่งบิงซูสตอเบอรี่ชีสเค๊ก พอมาถึงโอ้โหถ้วยใหญ่มาเลยเราก็ถ่ายรูปสนุกเลยมุมโน้นมุมนี้ เอาซอสสตอเบอรี่ราดลงไป พอตักคำแรกเข้าปาก เรานี่มีความสุขมากๆ เลย ไม่ผิดหวังสมคำเล่าลือจริงๆ ด้วย มันให้เนื้อสัมผัสที่นุ่มลิ้นมากๆ เลยค่ะ มีสตอเบอรี่โปะหน้า กับซอสสตอเบอรี่เปรี้ยวๆ เข้ากันได้ดีมากเลยค่ะ ตักไปตักมาเพลินคุยกันอาจจะเสียงดังหน่อยแต่ไม่อายเลย เพราะเป็นประสบการณ์ครั้งแรกกับการกินบิงซูที่ประทับใจมากๆ พอตักไปถึงตรงกลางกลับมีเซอร์ไพร้ซ์ค่ะ ตรงกลางด้านในเป็นชีสเค๊ก ชีสเค๊กจริงๆ โอ๊ะ ทั้งตกใจและตื่นเต้นไปพร้อมกันเลยค่ะ อร่อยมาก เราชอบมาก กินจนหมดเลย

          ใครชอบขนมหวานเย็นๆ นุ่มๆ เราแนะนำอย่างมาก 55555+ ให้มาร้านนี้เลย แล้วจะประทับใจเหมือนเราค่ะ

          ร้านนี้ขายอยู่ไม่กี่อย่างค่ะ ที่เป็นหลักเลยคือไก่ทอดซอสเกาหลี กับไก่ทอดซอสกระเทียม แล้วให้เลือกเครื่องเคียงด้วย ด้วยความหิวและดูภาพไม่ออก เราหิวจนตาลายแน่ๆ เลย เราก็เลยสั่งชุดใหญ่สุดมา 1 ชุด กินกันแค่ 2 คน พร้อมเครื่องเคียงอีก 2 อย่าง จัดเต็มจนแน่น จนสุดท้ายก็ต้องเกี่ยงกันว่าใครจะเอาชิ้นนี้ ชิ้นนั้น แต่สุดท้ายก็กินหมดค่ะ คิดว่าน่าจะกินไก่กันไปคนล่ะ 8 ชิ้น และข้าวคนล่ะ 1 ถ้วย อิ่มแบบอิ่มสุดยอด น้ำของที่นี่ก็มีหลายแบบเหมือนร้านกาแฟเลยค่ะ กาแฟ ชา น้ำผลไม้โซดาต่างๆ เราสั่งแอปเปิ้ลโซดา ส่วนแฟนเราสั่งชาเย็นปั่น เห็นตอนมาเสริฟสีน้ำโซดาจางมากเลย แต่พอได้ดูดเข้าไปเท่านั้นก็โอ้โหเลยทำได้ไง รสชาติเข้มข้นมากเลย แฟนเราก็บอกว่าชาเย็นรสชาติเข้มข้นเหมือนกันเลย เจ๋งดีๆ

       

          กระแสอาหารเกาหลีกำลังมาแรงมากๆ เนอะในช่วงนี้ เราเองก็ไม่อยากตกเทรนค่ะ วันนี้เลยจะพาไปยังร้านอาหารเกาหลีร้านหนึ่งค่ะ ร้านนี้เองก็เป็นร้านที่ฮิตพอสมควร ใครก็รู้จักเพราะกระแสในเฟสบุ๊คนั้นแรงจริงๆ ร้านนั้นก็คือ ร้าน Seoul mind โซลมายด์ค่ะ แปลไทย อาจจะแปลว่า โซลในใจ เมืองโซล เมืองหลวงของประเทศเกาหลีไงคะ ร้านนี้ตั้งอยู่ที่ถนนศิริมังคลาจารย์ ซอย 11 ถนนคู่ขนานที่อยู่ด้านหลังถนนนิมมานค่ะ ร้านนี้ตกแต่งได้เป็นสไตล์เกาหลีเลยค่ะ เข้าไปแล้วได้บรรยากาศน่ารักๆ คิกขุดีค่ะ

          เพื่อนของเราก็เอามาแชร์กันในเฟสเหมือนกัน เพื่อนอีกคนบอกไปแล้ว ส่วนเราก็แอบอยากจะไปกับเค้าเหมือนกันแหละ อยากกินบิงซู เพราะว่าเห็นมีแต่คนนั้นคนนี้ไปกินกัน โอ้ยเต็มเฟสไปหมดเลย ชักจะทนไม่ได้แล้ว ขนมจากเกาหลีท่าทางนุ่มฟู นุ่มลิ้นมากๆ จะว่าเป็นน้ำแข็งใสบ้านเราก็ไม่เชิง

          ในที่สุดโอกาสเหมาะก็มาถึงจนได้ค่ะ วันเกิดเรานั่นเอง วันเกิดเลยชวนแฟนไปหาอะไรกินแบบพิเศษหน่อย ใจนี่อยากกินมาก และแล้วก็ได้ไป จำไม่ได้ว่าหลังวันเกิดหรือก่อนวันเกิด น่าจะหลังวันเกิดมั้งคะ ดีใจมากวันนั้น เอากล้องใหม่ที่เรามีไปถ่ายเล่นๆ สนุกมาก ไม่ได้คิดจะถ่ายเพื่อทำรีวิว แต่พอกลับบ้านมาก็อดไม่ได้ที่จะแบ่งปันประสบการณ์ดีๆ นี้กับทุกๆ คนค่ะ

          ผลไม้ก็มีทั้งบลูเบอรี่ ราสเบอรี่ กีวี่ สตอเบอรี่ เมลล่อน มะม่วง ส้ม มะนาว เลม่อน พีช เสาวรส และอีกเพียบค่ะ ช็อกโกแลตก็มีด้วยค่ะ มีเมนูที่นำช็อกโกแลตไปผสมกับผลไม้อร่อยมากๆ เลยค่ะ ไปแล้วรู้สึกว่าได้ดื่มสิ่งที่ทำให้สุขภาพดี สดชื่น มีความสุข กลับมาทำงานตอนบ่ายได้อย่างเต็มที่อีกครั้งหนึ่ง เนื้อสมูทตี้เข้มข้นมากเลยค่ะ ไม่ใช่ผลไม้ปั่นแบบธรรมดาเลย จะใส่โยเกิร์ตก็ได้นะคะ ชา กาแฟ หรือว่าโซดาผลไม้ก็มีค่ะ เจ้าของร้านน่ารักค่ะ คุยเก่ง สุภาพใครชอบน้ำผลไม้เข้มข้นให้แวะมาร้านนี้นะคะ ก่อนได้ดื่มสมูทตี้ก็จะได้เพลิดเพลินกับการดูน้องแมวตัวอ้วนๆ 6-7 ตัว น่ารักมาก เลยค่ะ มาอุดหนุนกันกับเคาน์เตอร์ที่จัดเป็นหน้าร้านน่ารักดีค่ะ เจ้าของร้านเขียนเมนูเป็นภาษาอังกฤษ เพราะลูกค้าส่วนใหญ่เป็นฝรั่งค่ะ มีฝรั่งหลายครอบครัวอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านเวิลด์คลับแลนด์นี้ค่ะที่เราชอบคือราสเบอรี่ เพราะว่าเป็นผลไม้ที่หาทานยากในประเทศไทย

          ตอนนี้เดือนสิงหาคมเลยช่วงกลางปีมาหน่อยหนึ่ง หลายๆ จังหวัดฝนตกหนัก ส่วนบางที่ก็ตกบ้างไม่ตกบ้าง เราอยู่เชียงใหม่ค่ะ ช่วงนี้ก็มีฝนบ้าง ฝนหายไปหลายวันเลยก็มีนะ พอฝนไม่ตกอากาศก็ร้อนขึ้นมาเลยค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ทำงานเลยหาอะไรดับร้อนแก้ง่วงในช่วงบ่ายๆ หลังจากกินข้าวเที่ยงสักพักค่ะ สิ่งนั้นก็คือไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มกัน ที่ๆ พวกเราจะแวะเวียนกันไปบ่อยมากๆ เกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ก็คือที่ร้านน้ำปั่น ร้านนี้เป็นร้านสมูทตี้ค่ะ เป็นร้านเล็กๆ เจ้าของร้านขายในบ้านของตัวเอง ร้านนี้อยู่ที่หมูบ้านเวิลด์คลับแลนด์ อ.หางดงค่ะ หรืออดีตที่ตั้งของโรงเรียนนานาชาติเกรซค่ะ ร้านนี้อยู่ในซอย 7 ค่ะ ถ้าเข้าจากหน้าหมู่บ้านต้องเลยหอนาฬิกาเข้ามาค่ะ ซอยจะอยู่ด้านขวามือจะมีป้ายตั้งอยู่หน้าบ้านค่ะ บอกให้รู้ว่าบ้านนี้ขายน้ำนะ พอไปถึงบ้านเราก็ต้องเดินเข้าไปในเขตบ้าน ผ่านห้องแมวก่อน ลัดเลาะไปก็จะเจอกับเค้าน์เตอร์ขายน้ำสีสันสดใส มีเมนูอยู่เพียบเลย มีทั้งที่เจ้าของร้านคิดไว้ให้หรือว่าเราจะคิดเอาเองก็ได้ค่ะ เป็นการปั่นโดยใช้ผลไม่สดทั้งหมด ผลไม้แบบไหนที่ปลูกไม่ได้ในประเทศไทยก็จะเป็นผลไม้สดที่แช่แข็งไว้ค่ะ เข้มข้นอร่อยมากเลยล่ะ อร่อยจนผู้คนที่ทำงานเราไปร้านนี้กันทุกวันเลยค่ะบางวันก็เดินไป บางวันก็ขี่มอเตอร์ไซกันไป ไปรถยนต์บ้างเป็นบางโอกาส ได้สดชื่น ตาตื่นกันยามบ่าย และทำงานได้อย่างเต็มที่

           เลือกไม่ถูกเลยครับถูกใจทั้งนั้น แต่ต้องเลือกเลยเลือกอัญชันมะนาว คุณป้าเสริฟมาให้ พร้อมมะนาว 1 ซีกกับน้ำเชื่อมให้เราผสมน้ำเองหวานเปรี้ยวอย่างไรตามชอบใจ ราคาก็มิตรภาพแก้วละ 30 บาทเท่านั้น นอกจากนั้นที่ร้านยังมีหมูสะเต๊ะชุดละ 50 บาท เฉาก๊วยโบราณ 25 บาท ลูกชิ้นปิ้งไม้ละ 15 บาท น้ำส้มคั่นสด 40 บาท มีเก้าอี้ให้นั่งเย็นสบาย วิวบ้านข้างวัด ที่ตั้งของร้านอยู่ด้านหน้าบ้านข้างวัด นั่งไปชมบรรยากาศไปดื่มน้ำสมุนไพรแก้กระหายมีประโยชน์อะไรจะดีไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ถ้าหิวก็มีหมูสะเต๊ะป้าแกก็ปิ้งให้เดี๋ยวนั้น ขอถ่ายรูปป้ามีคนมาขอถ่ายรูปร้านป้าเยอะนะครับแต่ผมไม่แน่ใจว่าไปลงรีวิวหรือยังแต่ครั้งนี้ผู้เขียนไม่พลาดจอลงรีวิวและบอกกับป้าไว้ถ้าลงแล้วจะมาให้ป้าดู ถ้ามาบ้านข้างวัดอย่าลืมมาแวะอุดหนุนป้าปูน แห่งร้านแม่ปูนหมูสะเต๊ะนะครับ

          เจ้าของร้านคือป้าปูน ยิ้มรับลูกค้าวันนี้ที่บ้านข้างวัดไม่ค่อยจะมีคนเท่าไหร่อาจเป็นเพราะเป็นพุธวันธรรมดา ร้านนี้มีน้ำสมุนไพรอยู่หลายโถวสีสันสะดุดตา ด้านหน้ามีบอกชนิดของน้ำ สรรพคุณ เช่น ใบบัวบก เหมาะสำหรับคนที่ขี้ร้อนเพราะเป็นสมุนไพรที่มีฤทธิ์เป็นยาเย็น อัญชันมะนาว เพิ่มประสิทธิภาพในการมองเห็น ซึ่งจะไปเพิ่มการไหลเวียนของหลอดเลือดเล็กๆ ส่วนปลายทำให้กลไกที่ทำงานเกี่ยวกับการมองเห็นแข็งแรง ตะไคร้ เป็นทั้งยารักษาโรค ยังมีทั้งวิตามินเอ ธาตุแคลเซี่ยม ธาตุฟอสฟอรัส ธาตุเหล็ก กระเจี๊ยบ ช่วยย่อยอาหาร แก้ร้อนใน กระหายน้ำ ลดความดันโลหิต มีวิตามินเอ ช่วยบำรุงสายตา มะตูม แก้ท้องเดิน ท้องเสีย ท้องร่วง โรคลำไส้เรื้อรัง เป็นยาระบายท้อง ใบเตย แก้อาการอ่อนเพลีย บำรุงหัวใจ ต้านการเกิดมะเร็ง เก๊กฮวย ขับลม บำรุงตับ บำรุงปอด บำรุงสายตา ถอนพิษ

          ในที่สุดก็มาถึงเป้าหมายหลังจากที่ขับรถหลงทางเข้าไปแกลเลอรี่วัฒนะ ต้องบอกว่าครั้งนั้นเป็นหลงทางที่คุ้มค่ามากกว่าทุกครั้งที่เคยขับรถหลงทาง จนมาถึงบ้านข้างวัดเดินเล่นที่บ้านข้างวัด บ้านหลายหลัง นั่งพักแล้วเดินต่อ มองเพลินๆสวยดี มีแต่หลังดูเก่าๆ รีบหยิบกล้องคู่ใจขึ้นมา หลังนี้ก็สวยแต่งร้านแนวจริง บางร้านเป็นแกลเลอรี่ บางหลังเป็นร้านกาแฟ อีกหลังเป็นร้านอาหาร แต่เสียดายร้านที่เป็นร้านหนังสือวันนี่ปิด มีสระตรงกลางหรือเรียกว่าหลุมดี ทุกสิ่งดูน่าถ่ายไปหมดไม่เว้นแม้กระทั้งป้ายบอกทาง ผู้เขียนถ่ายมาได้หลายรูป คิดว่าพอแล้วกับการถ่ายรูปไปทำรีวิวถึงเวลาต้องกลับ เหนื่อยนักพักหาร้านดื่มน้ำ จนมาเจอร้านแม่ปูหมูสะเต๊ะ ไม่ได้หิวนะครับ กระหายน้ำครับ ใช่ครับร้านที่รีวิวร้านนี้ชื่อ แม่ปูนหมูสะเต๊ะ

          สำหรับแกลลอรี่แห่งนี่้เป็นของศิลปินชื่อดัง อาจารย์วัฒนะ วัฒนาพันธุ์ ซึ่งที่ตั้งเป็นบ้านของอาจารย์เองครับ รูปทรงอาคารสไตล์โมเดิร์น สองชั้น ภายในประกอบไปด้วยภาพศิลปะที่นำเอาลายผ้าล้านนาและลายผ้าต่างๆประยุกต์ลงมาในงานศิลปะ บางภาพผมนึกว่าใช้เทคนิคการปักผ้าเสียอีก บางภาพลายผ้าหาชมที่ไหนไม่ได้เพราะลายเก่าๆ แกลเลอรี่แห่งนี่อยู่ก่อนถึงวัดอุโมงค์ 100 เมตร สำหรับค่าเข้าชม ไม่เสียค่าใช้จ่าย มีกล่องรับบริจาคแล้วแต่ท่านผู้ชมเลยครับ นับว่าท่านได้นำเอาศิลปะลายผ้ามาใส่ไว้ในงานทำให้ดูลงตัวมีเอกลักษณ์ บางลายอย่างบอกไว้เป็นลายผ้าที่หาชมได้ยากแล้วซึ่งตรงนี่ผมว่าเป็นสิ่งดีที่ช่วยกันอนุรักษ์อีกอย่างหนึ่งนับวันยิ่งหายาก มาชมกันได้ครับ ประสบการณ์ที่ผมขับรถหลงทางในวันนั้นผมนี่ลืมไปเลย หลงมาเจอ แกลเลอรี่แบบนี้ ผมนี่ทึ่งเลย อารมณ์หลงๆ หงุดหงิดนิด มันได้จางหายไปเมื่อมาชมงานศิลปะแห่งนี่ แกลเลอรี่วัฒนะ สักวันจะกลับมาอีกแน่นอน

         ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี่เอง ผมต้องขอยอมรับว่าผมขับรถมอเตอร์ไซต์หลงทางแต่ไปเจอสิ่งอีกที่ที่ไม่ใช่เป้าหมายหลัก รีวิวครั้งที่แล้วที่ผมไปบ้านข้างวัด นั้นแหละครับผู้อ่านคงนึกตามได้ผมหลงทางไปบ้านข้างวัด ถึงแม้ว่าผมจะไปที่นั้นอยู่บ่อยครั้ง มันก็ยังหลงทางอยู่ที่บอกว่าหลงเพราะผมเลือกเส้นทางอีกเส้นทางนึง โดยปกติแล้วผมมักจะชอบไปเส้นคันคลองชลประทานแล้วเลี้ยวเข้า ทางด้านเทศบาลตำบลสุเทพ ง่ายมากที่จะไปถึง แต่วันนั้นด้วยอะไรมิทราบผมไปทางหลัง มช ลัดเลาะไปตามหอพัก เข้าซอยอยู่หลายซอยไปโผล่ที่วัดปางแดงบ้าง วัดอุโมงค์บ้าง มีทางเลือกว่าจะไปซ้ายหรือขวาผมก็ไปมาหมด พยายามขับไป ทางนี่คุ้นๆก็ลองดู แล้วไม่เปิด gps บนมือถือดูเลยเพราะมั่นใจแน่ว่าไปถูก เพราะเคยขับรถออกมาจากบ้านข้างวัดทะลุซอยหลัง มช ได้ด้วยความดึงดันพยายามอยู่เป็นชั่วโมงผมจึงยอมรับว่าออกไปทางที่เราคุ้นเคยดีกว่าแต่ไม่เป็นไรวันนี่วันหยุดขับชิวๆได้ เผื่อเจอ แล้วก็เจอจริงด้วย มีป้ายบอกทางแกลเลอรี่เลี้ยวขวา แล้วผมก็เลยไป ตอนนั้นคิดอยู่ว่าลองเข้าไปดีไหม ตัดสินใจขับกลับมา เลี้ยวเข้าไปแต่เอาะ แกลเลอรี่วัฒนะ เปิดประตูรั้วไว้แต่เหมือนไม่มีคนอยู่ สักพักมีน้องผู้หญิงเดินออกมา จึงได้ถามออกไปว่าวันนี่เปิดไหมครับ น้องเค้าตอบเปิดค่ะ ผมจึงได้เดินเข้าไป แล้วถามอีกคำถามจริงๆ ไม่น่าถาม เพราะมีป้ายติดไว้อยู่ว่าห้ามถ่ายรูป รีวิวครั้งนี่เอารูปมาฝากได้แค่ด้านนอกแกลเลอรี่ กับทางที่ผมหลงมา แต่ผมจะเขียนบรรยายล่ะกันครับ

          จุดเริ่มต้นของนักเขียนหลายท่านที่ผมลองหาดู นั้นมาจากการที่ได้อ่านหนังสือมาเยอะ หลายๆแนว อ่านแหลกอ่านไปทุกอย่างที่ผ่านหน้า ชอบที่จะเข้าห้องสมุดอยู่เป็นประจำตั้งแต่เด็กๆ เริ่มเขียนจากสิ่งง่ายอย่าง ไดอารี่ เรื่องสั้น ได้รับโอกาสบ้างลงนิตยาสาร ลองเขียนนิยายบ้าง บางท่านนั้นก็ไม่จบที่เกี่ยวกับหนังสือเท่าไหร่นักแต่ด้วยความชอบในการอ่านในการเขียน บางท่านก็มาจากการเรียนสายตรงมาเลยอย่างคณะนิเทศ อักษร มนุษย์ บางท่านถึงกับบอกว่าการที่เรามาเขียนหนังสือได้นั้นถ้ามาจากการที่เราไม่ได้อ่านหนังสือดูเหมือนจะขัดๆอย่างไงชอบกล ซึ่งตรงนี้ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ผมมีความรู้สึกเหมือนกันว่ามันตันๆ คิดงานเขียนรีวิวไม่ ใช่อยู่ว่างานเขียนรีวิวมันก็คือเขียนในสิ่งที่พบเจอ ถ่ายรูปประกอบแล้วอธิบายรีวิว ให้ผู้อ่านสนใจ รู้สึกชอบอย่างที่เราเจอ แต่บางครั้งผมบอกเลยว่ายากในการเริ่มต้นนะ เพราะผมเองจะให้มาเขียนว่า ที่ไหนอย่างไร ไปยังไง มีตรงไหนจุดเด่น ผมว่าผมคงเป็นหุ่นยนต์เครื่องสแกนเนอร์ ซึ่งผมว่าการทำอย่างนั้นเหมือนเราไปหาแผนที่มากาง เสิร์ช หารูปในอินเตอร์เน็ตที่กว่าที่ผู้อ่านจะมาอ่านของผมทำไม ผมจึงคิดว่าที่สุดแล้วเราลองมาอ่านให้ประจำบ้าง หาหนังสือหาที่อ่านที่เราชอบดูบ้าง

           มีห้องสมุดที่ผมแนะนำผมมักจะมาบ่อยนั้นก็คือ ห้องสมุดพื้นบ้านย่านเวียง ห้องสมุดแห่งนี้เป็นห้องสมุดเล็กกลางใจเมืองอยู่บริเวณหลังอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ อยู่ติดกับหอประวัติศาสตร์เมืองเชียงใหม่ ห้องสมุดแห่งนี้มีหนังสือมากมายให้เราได้อ่านโดยได้แบ่งเป็นหมวดหมู่ต่างมากมายให้เราได้เลือกอ่าน มีโต๊ะเก้าอี้ให้เราได้นั่งอ่านหนังสือได้อย่างสบายใจ หรือจะมานั่งทำการบ้านอย่างน้องๆนักเรียน น้องศึกษา หรือจะมาเป็นจุดนัดพบรอรับบุตรหลานของท่าน มาอ่านหนังสือกันพลางๆ ห้องสมุดแห่งนี้มีสองชั้นด้วย สำหรับค่าสมัครนั้นเรียกว่าตามอัธยาศัย รวมทั้งค่าปรับเมื่อเราคืนหนังสือล่าช้า เอกสารที่เราเตรียมสมัครสมาชิกแค่เตรียมบัตรประชาชนเท่านั้น เราสามารถยืมหนังสือได้ครั้งละ 3 เล่ม หรือผู้อ่านท่านใดมีหนังสืออยู่ที่บ้านอยากส่งต่อให้คนอื่นได้อ่านสามารถติดต่อกับบรรณารักษ์เพื่อบริจาคหนังสือ ห้องสมุดแห่งนี่เปิดตั้งแต่ เวลา 8 โมงเช้าถึง สองทุ่ม หยุดทุกวันจันทร์ ข่าวดีสำหรับใครที่สนใจอยากมาเป็นบรรณารักษ์อาสา สามารถมาสมัครได้เพราะตอนนี้เปิดรับสมัครอยู่ครับ เวลาที่มาทำงานก็เวลาสี่โมงเย็นไปถึงสองทุ่มนั้นเอง เป็นอย่างไรบ้างครับ สำหรับผมแล้วห้องสมุดก็เปรียบเหมือนปั๊มน้ำมันที่บรรจุเชื้อเพลิงมากมายหลายแบบไว้ให้ผมอ่าน ทำให้การเขียนมีไอเดียมากขึ้น มีสิ่งที่นึกคิดเขียน อ่านผลงานนักเขียนท่านอื่นมากมาย มาอ่านหนังสือกันครับที่ห้องสมุดพื้นบ้านย่านเวียง

          ไอศกรีมผมว่ากินแล้วอร่อยดีนะ กินมาตั้งแต่เด็กจนโตก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่เบื่อ ต้องขอบคุณคนที่คิดค้น เป็นสิ่งที่อมตะจริงๆ ละครไทย มีไม่รู้กี่เวอร์ชั่น โดเรมอนไม่รู้กี่ภาคต่อกี่ภาค แล้วก็เรื่องอะไรหรือสิ่งไหนที่นำมาทำซ้ำๆ ทันตามสมัยนิยม เจ้าไอศกรีมเนี่ยะ รู้ไหมบางคนชอบถึงขั้นเป็นความใฝ่ฝันว่าสักวันหนึ่งฉันจะเปิดร้านไอศกรีมเล็กๆ สักร้าน ตามไปกินไม่รู้กี่ร้านต่อกี่ร้าน ร้านไหนติดใจก็ไปแล้วไปอีก เอางี้ผมให้ลองคิดดูสิครับว่าเรากินครั้งแรกตอนไหน ผมว่ามันจะมีเรื่องมาคิดในหัวทันที เหมือนกับได้ดูการ์ตูนตอนโปรด บางทีคิดไม่ออกหรอกครับ ลืม ผมยังลืมเลย แต่ตอนอื่นจำได้นะจำได้บ่อยด้วย ตอนเด็กไม่ชอบกินไอศกรีมแท่งเพราะมันละลายเร็วก่อนที่จะกินหมดคือกินไม่ทัน อีกอย่างกลัวเพื่อนแย่งกัดกิน เพื่อนบางคนเราใจดีให้กินก็กัดเกือบหมด ยิ่งร้ายไปกว่านั้นเลียซะหมด ทำให้ย้ายสถานะจากคนที่ได้รับเป็นเจ้าของ แหม่ไม่เกรงใจกันบ้างเลย แต่ก็นะนึกแล้วขำสมัยเด็กๆ ผมว่าพอหอมปากหอมคอละเขียนมาสักขนาดนี่รีวิวนี่ก็ต้องเป็นเรื่องร้านไอศกรีม

          ร้านนี่มีชื่อว่า seasons ice-cream สาขาบ้านข้างวัด ร้านนี่ผมว่าคุ้นๆ อยู่นะอาจเป็นเพราะเค้าอยู่มานานหรือเปล่า หรือว่าเค้ามีอีกสาขาที่ think park ผมไปเดินปล่อยแล้วคิดว่าเห็นบ่อย ไปกินบ่อยหรือเปล่าก็ไม่นะเพิ่งได้กินครั้งนี่เลยที่รีวิว จริงๆ ผมเคยไปติดต่อขอทำรีวิวไว้ที่ think park นะ แต่น้องพนักงานบอกเลย พี่ไปรีวิวที่บ้านข้างวัดดีกว่าบรรยากาศสวย แนวอีกแบบ ผมก็ตอบไปเหรอ จะลองไปดูนะ ผ่านมาหลายเดือนก็ยังไม่มีโอกาสได้ไป จนมาถึงที่มารีวิวครั้ง มาเห็นจริงๆ ร้านเล็กดีครับ เลยได้เดินเที่ยวบ้านข้างวัดด้วยเลย สำหรับไอศกรีม seasons เค้าทำเองนะครับ มีหลายรสชาติ รสมะม่วงน้ำปลาหวาน รสมะยม รสมังคุด รสทุเรียน ในรูปที่ผู้เขียนรีวิวมันคือไอศกรีมรส passion fruit อร่อยๆ เปรี้ยวดีครับ นอกจากนั้นยังมีรสแปลกๆ รสหมาใจดำ รสชาติก็ประมาณเหล้ายี่ห้อหมาใจดำว่างั้น เพราะเจ้าของร้านนี่เนี่ยะจบอุตสาหกรรมเกษตร ก็เลยสรรค์สร้างไอศกรีมไม่หนีแบบไทยๆ ประมาณละครไทยแบบอาฉลอง บู้ ยิงกันสนั่นแต่เน้นแสงเสียงฉากแบบหนังไทยยุคเก่าๆ พระเอกต้องตายยากด้วยนะ ตายไวเรื่องก็จบไว้น่ะสิ ราคาที่นี่ไม่แพง scoop ละ 29 บาท จะให้ตักใส่ถ้วยหรือใส่กรวยก็ได้ตามใจท่านเลย ไอศกรีมมีหลายรส เลือกไม่ถูกเลย พนักงานที่ร้านบอกว่า “เดี๋ยวน้องขูดตักให้ชิม” ได้ชิมหมดร้านผมว่าอิ่มเลยแบบฟรีๆ อันนี้นี่ ไม่แนะนำให้ใช้นะ ต้องอุดหนุนกันหน่อย อยากให้ลองมาพิสูจน์ มากินเดินชิวกันได้ที่บ้านข้างวัดครับ

          พอเดินเข้ามาในร้านก็จะเห็นกับข้าวที่อยู่ในหม้อพร้อมฝาปิดเรียงๆ กันอยู่ เราคิดว่าน่าจะใส่ไว้แบบนั้นเพื่อเก็บความร้อนของอาหารแล้วก็กันแมลงมาตอมด้วย ปริมาณนี้โอเคเลยพอดีมากๆ กินพออิ่ม ร้านนนี้เค้าน่ารักนะคะใจดีด้วย ฝั่งตรงข้ามกับเคาน์เตอร์อาหารกจะเป็นชั้นวางช้อนซ้อมที่ให้บริการตัวเอง พร้อมกับมีน้ำพริกกะปิกับน้ำพริกอีกอย่างหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่าน้ำพริกอะไรแล้วก็ผักสดด้วยค่ะ ราคาไม่แพงค่ะ ราดกับอย่างเดียว 39 บาท ราดกับ 2 อย่าง 49 บาท ราดกับ 3 อย่าง 59 บาท ค่ะ ถือว่าถูกมากๆ เลยนะ อีกอย่างที่เจ๋งคือว่าเจ้าของร้านใส่ใจผู้บริโภคมากเลยค่ะ คือทำอาหารทุกอย่างโดยไม่ใส่ผงชูรสหรือผงปรุงอาหาร แถมยังบอกอีกว่าผงชูรสและผงปรุงรสเป็นอดีตของการปรุงอาหาร แสดงว่าคนทำอาหารมีฝีมือในการทำอาหาร แล้วก็ได้แสดงฝีมือนั้นออกมาได้อย่างเต็มที่ด้วย เราไปมา สองครั้งแล้วประทับใจความอร่อย ความสดใหม่ของอาหารร้านนี้ค่ะ ใครได้ไปส่งเพื่อ พี่น้อง หรือว่าครอบครัวที่อาเขต หรือใครลงรถที่อาเขตก็อย่าลืมไปแวะกินข้าวที่ร้านข้าวแกงฟิวชั่นนะคะ

          เราชอบการตกแต่งของร้านนี้นะ เป็นร้านเล็กๆ มีโต๊ะให้นั่งประมาณ 10 กว่าโต๊ะค่ะ มีมุมให้นั่งประมาณ 3 มุม คือมุมด้านนอกร้านด้านหน้ากับด้านข้าง มุมด้านในร้าน หน้าเคาน์เตอร์ขายอาหารและมุมในซอกหลืบเล็กๆ ร้านนี้ตกแต่งด้วยการวาดภาพบนผนัง และการแปะคำคมลงไปที่ข้างฝาด้วยค่ะ คำคมนั้นแปลได้ประมาณว่า ร้านฟิวชั่นเป็นร้านที่รวมส่วนประกอบของอาหารจากหลากหลายประเพณี ร้านอาหารประเภทนี้ไม่ได้จัดอยู่ในหมู่ของรูปแบบร้านที่เฉพาะตัวของใครสักคน ถือว่าเป็นการตกแต่งที่อาร์ตและแนวมากเลยค่ะ ป้ายชื่อร้านมีข้อความเป็นภาษาอังกฤษเขียนไว้ว่า Where Design can be tasted ซึ่งแปลว่า ที่ที่การออกแบบสามารถลิ้มรสได้ หรือว่าเป็นที่ที่สามารถลิ้มรสการออกแบบได้ ฟังดูแล้วอาจงงค่ะ แต่ถ้าใครเข้าใจภาษาอังกฤษก็คงไม่งงกันใช่ไหมคะ

          สวัสดีค่ะทุกๆ คน เราหายไปนานอีกแล้ว ตอนนี้ก็กลับมาแล้วละค่ะ คิดถึงเรากันไหมเอ่ย......... ถ้าพูดถึงอาหารไทยแล้ว เราคิดว่าทุกคนต้องเคยกินกันแน่ๆ เลยค่ะ เป็นอะไรที่กินง่ายสะดวกรวดเร็ว ราคาไม่แพง และมีความหลากหลายให้ได้เลือกสรรกันเพียบเลยค่ะ พูดไปแบบนี้หลายคนคงเริ่มนึกออกแล้วใช่ไหมคะว่าสิ่งที่เราพูดถึงนี้คืออะไร เรื่องของเราวันนี้ก็คือเรื่องเกี่ยวกับ “ข้าวราดแกง” นั่นเองค่ะ มีรายการอาหารให้เลือกเยอะมาก แม่ค้าได้ทำไว้ให้แล้ว เราก็ไปเลือกแล้วตักมากินได้เลย 
   
          ร้านที่เราจะพาไปวันนี้เป็นร้านขายข้าวราดแกงค่ะ ร้านนี้เป็นข้าวราดแกงยุคใหม่ ยกระดับขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะโม้ไปยาว เราขอบอกก่อนว่า ร้านนี้มีชื่อว่า ข้าวแกงฟิวชั่น ตั้งอยู่ที่ไลฟ์สไตล์ มอลล์ โครงการสตาร์เอวินิว ตรงอาเขต หรือว่าบขส.ที่ใหญ่ที่สุดในเชียงใหม่ค่ะ ร้านนี้อยู่ตรงชั้น 1 ถ้าเดินเข้ามาจากทางด้านหน้าก็จะอยู่ติดกับร้านดังกิ้นโดนัทร้านข้าวแกงฟิวชั่นนี้ตกแต่งร้านเป็นแนวโมเดิร์นแบบสมัยใหม่   

คิดว่าตลาดนี้ย้านไปที่หอประชุม มช ค่ะ ไม่แน่ใจว่าวันเวลาเดิมไหมคะ

          ร้านที่สามที่เราชอบ และเด็ดไม่แพ้ใครเลยก็คือร้านขายผัดไทย ขนมหัวผักกาด หอยทอดซึ่งบางอย่างในนี้วัยรุ่นปัจจุบันอาจจะไม่รู้จักแล้ว โห แต่พ่อเราชอบกินร้านนี้มากๆ เลย แม่เราก็ด้วย อุดหนุนกันบ่อยๆเลยเพราะว่าร้านนี้เป็นร้านของแม่บ้านที่ทำงานแม่ด้วยค่ะ ชื่อพี่นิ่ม พี่นิ่มก็เป็นคนน่ารักใจดี คุยเก่ง เมื้องงงง เมืองเลยค่ะ ร้านนี้ฝีมือสุดยอดเลย รับรองกินแล้วจะติดใจเลย

          ส่วนร้านอื่นๆ ก็มี ร้านขายเบเกอรี่ ร้านขายขนมจีบ ร้านขายพวกอาหารทอดกับข้าวเหนียว ร้านขายอาหารพื้นเมืองเชียงใหม่ ร้านสุกี้ ร้านขายผลไม้ ร้านขายแกงกะหรี่ ค่ะ

         มื้อเย็นวันไหนใครยังว่างก็ชวนกันมาที่นี่นะคะ ประทับใจไม่รู้ลืมแน่นอนค่าาาาา

          ร้านแรกขอแนะนำร้านที่ขึ้นชื่อจนดังออกไปนอก มช กันเลยค่ะ ร้านนี้มีชื่อว่าร้านสลัดฝายหิน ตอนแรกมีอยู่สองเจ้า แต่คิดว่าตอนนี้เหลือเจ้าเดียวแล้ว สลัดของที่นะเป็นสลัดแบบมีทั้งผักและผลไม้ค่ะ ผักสลัดก็จะเป็นผักสลัดแก้ว มีอะไรใสหลายอย่างเลย เราก็เลือกได้เช่นกันว่าจะเอาอะไรบ้างหรือไม่เอาอะไรบ้าง น้ำสลัดของเค้าจะกลมกล่อมมากค่ะ เรายังอึ้งเลย ที่บอกว่าร้านนี้ดังไปถึงนอก มช แล้วยังมีผลิตภัณฑ์ของร้านขายอยู่ตามซุปเปอร์มาร์เกตด้วยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นบิ๊กซี โลตัส ริมปิง มีน้ำสลัดของสลัดฝายหินขาย มีสลัดที่แพคใส่ถุงไว้ด้วย เห็นแล้วก็แอบภูมิใจนิดๆ ของดีของเด็ดจาก มช ดังซ่ะแล้วล่ะ ของเขาอร่อยจริงค่ะ

          ร้านที่สองค่ะ ร้านขายน้ำปั่น ร้านขายน้ำปั่นที่ฝายหินมี 2 ร้านค่ะ อยู่ใกล้ๆ กัน ติดๆ กันด้วย เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าแบ่งลูกค้ากันยังไง แต่ว่าแต่ล่ะคนก็ชอบไม่เหมือนกัน บางคนอาจชอบรสของร้านหนึ่งร้านใดก็อาจเป็นไปได้ค่ะ ร้านที่จะพูดถึงนี้เป็นร้านที่เราชอบ ร้านนี้จะอยู่ด้านข้างค่ะ ไม่ใช่ด้านหน้านะคะ ร้านนี้เป็นคุณลุงกับคุณป้าใจดี ทำน้ำปั่นกันมานานมากเลย ที่บอกว่าใจดีคือเมื่อปั่นแล้วบางทีมันเกินแก้วที่ร้านกำหนดไว้ เค้าก็จะไม่เอาทิ้งนะคะแต่จะเทใส่แก้วน้อยๆ แถมให้เราด้วยค่ะ นักศึกษาที่ชอบมากินกันหลายๆ คนก็จะสั่งมาเป็นเหยือกเลยค่ะ กินด้วยกันได้หลายคนดี เมนูที่เราชอบที่สุดที่นี่คือเฉาก๊วยนมสดปั่น เจ้านี้ทำหอมอร่อยจริงๆ ค่ะ ต้องมาลองชิม และคุยกับลุงกับป้าดูนะคะ ถ้าไม่ยุ่งมือเป็นระวิงมากเกินไป อิอิ

          วันนี้เราก็ยังคงอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่กันนะคะ เรียกกันแบบสั้นๆ ดีกว่าเนอะ มช นั่นเอง วันนี้เริ่มตกเย็นก็เริ่มหิวซ่ะแล้วล่ะ มช นอกจากจะมีวิวที่เป็นธรรมชาติที่สวยงาม มช ยังคงมีอาหารที่อร่อยขายด้วยนะคะ ใครมา มช แรกๆ ก็คงไม่รู้จักแหล่งอาหารแห่งนี้แน่น แต่ถ้าอยู่ไปสักพักก็จะรู้เองว่ามีที่เด็ดๆ ไว้กินข้าวเย็นโดยที่ไม่ต้องออกไปข้างนอกเลยค่ะ ที่นั่นก็คือตลาดฝายหินหรือว่าตลาดร่มสักค่ะ เป็นตลาดเก่าแก่ของ มช ที่เรียกว่าตลาดก็เพราะว่าเมื่อก่อนที่แห่งนี้นั้นเหมือนกับตลาดจริงๆ ค่ะ พ่อกับแม่เราทำงานเป็นอาจารย์ที่ มช เราอยู่แถวนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว พ่อแม่พามาตอนนั้นจำได้เลยว่า ลักษณะของตลาดเป็นการเอาร่มใหญ่ๆ ที่ใช้บังแดดมาไว้รวมกันแบบติดๆ กันเลย ทำให้เป็นเหมือนกับหลังคาของตลาดค่ะ ตอนเป็นเด็กเราก็กินไอติมหลอดที่นี่เป็นประจำเลย วันไหนได้มาก็จะกินทุกครั้งแบบพลาดไม่ได้เลยค่ะ

          พอโตขึ้นมาเรื่อยๆ ตลาดเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ค่ะ จนกระทั่งเป็นแบบนี้ทุกวันนี้ แบบที่เราถ่ายภาพมานี่ก็มีมาหลายปีมากๆ เลยค่ะ ตั้งแต่เราเรียนที่นี่เลย หรือว่าก่อนจะเข้าเรียน ตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว ทุกอย่างยังดูเหมือนเดิม สภาพแวดล้อมทุกอย่าง ยกเว้นมีบางร้านค้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่เรื่อยๆ แต่ทุกคนรู้ไหมคะ เราอ่ะนะมีร้านประจำหลายร้านที่อร่อยเด็ดและอยู่มานานของตลาดฝายหินแห่งนี้ค่ะ

   เดินๆ ไปก็จะเห็นประติมากรรมไม้ไผ่ขนาดยักษ์ที่ อยู่กลางสวน ตอนแรกก็เห็นในใจก็คิด ไม่รู้เอาไว้ทำอะไรเนอะ ข้างในก็เหมือนจะนั่งได้ แต่เค้าเอาไว้สำหรับนั่งหรือเปล่านะ ซับซ้อนดี ก็ทิ้งไว้เป็นปริศนาต่อไปค่ะ เราเห็นไฟที่อยู่รอบๆ สวนปละคิกว่าบรรยากาศพอมืดแล้วก็น่าจะสวยดีเหมือนกันนะคะ เราไม่เคยมาเดินที่นี่เลย พอได้มาเดินจริงๆ แล้ว สวย ร่มรื่น แปลกตาดี ใครอยากพักผ่อนในที่ๆ ไม่ใกล้ไม่ไกลก็มาที่ สวนปาล์ม มช แห่งนี้นะคะ ได้พักผ่อน ออกกำลังกาย เดินเล่นได้ค่ะ มากะนเยอะๆ นะคะ

          สวนปาล์ม มช มีทางเข้าอยู่สี่ทางด้วยกันคือหนึ่งทางด้านหลังหอสองหญิง สองด้านข้างของหอสองหญิงที่ตรงข้ามกับสนามเทนนิส เป็นจุดซึ่งเป็นทางเข้าหลักเพราะมีป้ายของสวนค่ะ สามทางด้านคณะวิทยาศาสตร์ แล้วสุดท้ายคือทางที่สี่ตรงกับอาคารกิจกรรมนักศึกษา ที่สวนนี้มีบึงด้วยค่ะ มีสะพาน สร้างให้บรรยากาศดูสบายตามมากๆ เลยค่ะ
   
          ที่นี่มีความเป็นธรรมชาติจริงๆ มีนกบินเกาะตามต้นไม้ มีรังนก มีกระรอกด้วยค่ะ วิ่งเล่นไล่กัน เห็นกะรอกกินผลของต้นไม้ด้วยค่ะ เดินเล่นช่วงนี้ก็ได้เหงื่อดีนะคะเพราะว่าช่วงนี้เป็นหน้าร้อน ก็ควรจะไปสักประมาณ 5 โมง 45 กำลังดีเลยค่ะ เพราะว่าช่วงนี้หนึ่งทุ่มก็ยังไม่มืดเลย สวยดีนะ มีต้นปาล์มหลายแบบเลย เราก็ไม่รู้จักชื่อหรอกแต่ก็สามารถดูได้ที่แผนที่ของสวนปาล์ม มช นี้ เห็นเขียนว่ามีตั้ง 33 พันธุ์เลยล่ะ บางชนิดก็ผอมแห้งต้นเล็ก ต้นอ้วนๆ เตี้ยๆ ต้นสูงๆ ต้นที่ใหญ่มากๆ แล้วก็สูงมากๆ ก็มีด้วยนะ ใหญ่แบบน่าอัศจรรย์มากเลยค่ะ เชื่อเลยว่าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปี 2536 เพราะที่ป้ายของสวยปาล์มนี้เขียน พ.ศ. เอาไว้ด้วยแหละ มีที่เราได้เห็นด้วยผลของต้นปาล์มพันธุ์หนึ่งที่มีผลที่ยังไม่สุก ผลมันจะออกเป็นสีเหลืองๆ เขียวๆ พอสุกแล้วก็จะเป็นสีดำค่ะ แปลกดี สวยด้วยค่ะ เห็นต้นปาล์มหลายแบบทำให้นึกถึง คนเราที่มีบุคลิกที่ไม่เหมือนกัน รูปร่าง หน้าตา ไม่เหมือนกันเลย เป็นความมหัสจรรย์จริงๆ ค่ะ
   
       

          สวัสดค่ะ เราชอบนะขึ้นต้นการรีวิวด้วยการสวัสดีเพื่อเป็นการทักทายทุกๆ คนแม้ว่าจะไม่ได้เจอตัวกันตรงๆ แต่เราก็ทักทายทุกคนที่เข้ามาอ่านรีวิวของเราค่ะ เราได้รีวิวที่ต่างจังหวัดมาเยอะแล้วสักพัก วันนี้กลับมาที่เชียงใหม่บ้างดีกว่า เดี๋ยวที่เชียงใหม่เค้าจะน้อยใจ อิอิเราได้ไปเดินใน มช ขับรถด้วยแหละ ผ่านไป ผ่านมา ก็ไม่ได้แวะไปยังสถานที่แห่งยี้อย่างจริงจังสักทีหนึ่ง
   
          ก็ผ่านมาหลายครั้ง และก็ได้ยินผู้คนพูดถึงเยอะมากเลย ที่นี่ก็คือสวนปาล์มมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ค่ะ ที่นี่ร่มรื่นมากๆ เลย เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจในเชียงใหม่อีกที่หนึ่ง ที่อาจไม่ค่อยมีใครรู้ เพราะว่าที่นี่เค้าเพิ่งประบปรุงสวนนี้ให้ดูสวยขึ้นค่ะ นอกจากกจะพักผ่อนนะคะ ที่นี่ยังสามารถเป็นที่ออกกำลังกายได้อีก ไม่ว่าจะวิ่งหรือว่าเดินเร็ว เดินเล่น หรือว่ามานั่งเล่นก็ได้ค่ะ เพราะว่าเขาได้จัดวางม้านั่งเอาไว้แทบจะทุกมุมของสวนปาล์มแห่งนี้ เป็นสวนปาล์มใช่ไหมคะ ก็ต้องมีต้นปาล์มแน่นอนอยู่แล้วค่ะ เราก็เดินโหต้นปาล์มเต็มไปหมดเลย มีทั้งแบบที่เคยเห็นและแบบที่ไม่เคยเห็นค่ะ

          อีกอย่างที่ผุ้เขียนแนะนำครับ แนะนำให้เลือกโปรบุฟเฟ่ต์น้ำครับเพราะเค้ามีน้ำให้เราเลือกอยู่หลายอย่าง มีน้ำอัดลม น้ำฝรั่ง น้ำส้ม เพราะว่าถ้าเป็นโปรธรรมดาน้ำอัดลมเค้าคิดขวดละ 40 บาท ส่วนน้ำเปล่าขวดละ 30 บาท น้ำแข็งอีก 10 บาท หรือว่าเป็นพวกหวานเย็นเป็นของหวาน หรือจะทานไอศกรีม แม้แต่ซาลาเปา ยังมีครับ ผลไม้ก็มีตามฤดูการตอนที่ผู้เขียนไปมีเงาะ มีแตงโม ของทอดมีพวกฝักทองทอด เฟรนฟราย ในราคาที่เรียกว่าถูกสามารถเลือกรับประทานได้ตามใจ เลือกตักกันได้เลย พนักงานดุแลเป็นอย่างดีคอยมาเติมน้ำกระทะอยู่เรื่อยๆ อิ่มจากร้านนี่แล้วยังมีร้านอื่นให้ทานอีกนะครับ หรือจะเดินเลือกซื้อสินค้า เสื้อผ้า กระเป๋ารองเท้า เคส มือถือ ไว้โอกาสหน้านะครับ จะได้มารีวิวร้านอาหารอื่นอีกในกาดมาลินพลาซ่า สำหรับร้านนินจานี้ต้องยอมรับเลยว่าไปทานมาอิ่มมากครับ ทานได้ไม่หมดทุกอย่างจริงๆ เหมาะมากพาเพื่อนๆมาทานกัน ร้านอาจไม่ใหญ่มากนักแต่มีโต๊ะมากนักแต่อาจมีถึงสิบกว่าโต๊ะ นั่งได้ถึง หกเจ็ดคนได้ รองรับได้อย่างแน่นอนครับ มากาดมาลินพลาซ่า อย่าลืมว่าแวะร้าน นินจา ชาบู ร้านนี้มีดีที่หมูสไลด์ จริงๆครับ

          ผู้เขียนเองเคยได้ไปเดินหน้า มช อยู่หลายรอบสังเกนมีร้านเห็นน่ากินทั้งนั้นเลย มีลูกค้าเยอะมากมาย ก็เคยรีวิวไปก็มีร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านไอศกรีม แต่ยังไม่ได้รีวิวร้านแนวปิ้งย่างเลย วันนี้เป็นโอกาสเหมาะแล้วชวนเพื่อนมากินแล้ว อย่างนี้ต้องลองกิน พิสูจน์แล้วมารีวิวบ้าง

          แต่ร้านไหนดีนะ เพื่อนบอกร้านนี่เลยเคยมากินแล้ว ของเด็ดอยู่ที่หมูสไลด์ ร้านที่จะรีวิววันนี้นะครับ ร้านนินจา ชาบู สถานที่อยู่บริเวณตลาดมาลินพลาซ่า หน้า มช แถวๆโซนอาหาร เปิดทุกวันเวลา ห้าโมงเย็นไปจนถึงเวลาสี่ทุ่ม ราคาสำหรับบุฟเฟ่ต์ 159 บาท ไม่รวมเครื่องดื่มแต่ถ้ารวมก็ราคา 189 บาท แต่ต้องมาสองท่านขึ้นไปแต่ถ้ามาคนเดียวราคาจะอยู่ที่ 209 บาท ได้ไปเลยกับสองเตามีทั้งปิ้งกับหม้อจุ่มแบบชาบู ที่เด็ดที่เกรินไปก่อนหน้านี่คือหมูสไลด์บ้างๆที่เสิร์ฟไม่อั้น จานเดียวแล้วมีต่อจานที่สองที่สามไปเรื่อยๆ เนื้อหมูที่นุ่มลิ้นรสชาติดีมากครับ จิ้มกับน้ำมีให้ทานถึงสามอย่าง ไม่ว่าจะน้ำจิ้มสุกี้ น้ำจิ้มโชยุอันนี้ผู้เขียนแนะน้ำเข้ากันกับหมูสไลด์ หรือจะเป็นน้ำจิ้มซีฟู้ด นอกจากหมูสไลด์แล้วของสดที่ให้ตักมีหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นหมูบาบีคิว หมูหมักกระเทียมพริกไทย หมูหมักงาน ประเภทไก่ก็มีเหมือนกันครับ เนื้อปลาสดๆ ปลาหมึก มีหลายอย่างครับ ผักก็มีครับ

          สุดท้ายๆๆๆ ร้านนี้จะมีเซอร์ไพร์ซเล็กๆ ให้ทุกโต๊ะด้วยค่ะ สิ่งนั้นก็คือน้ำแข็งใสสายรุ้ง หรือว่านาริตะเรนโบว์ พอชิมก็ลิ้มรสได้ถึงผลไม้หลากรสหวานชื่นใจดีจังเลย หอมมากๆ เลย และแล้วกินเสร็จก็อิ่มพุงแตกกันไปเลย แทบจะกลิ้งออกจากร้านไปได้เลยค่ะ อร่อยใช้ได้เลยร้านนี้ แต่เราแนะนำว่าร้านเปิดสี่โมงครึ่งใช่ไหมคะ เราน่าจะไปกันตั้งแต่ ห้าโมงครึ่งหรือห้าโมงสี่สิบห้า ถึงจะได้กินอาหารและขนมครบเมนูเลย เราไปถึงทุ่มครึ่งบางอย่างก็หมดไปแล้วค่ะ มาทานกันนะคะ อร่อยค่ะ

          อาหารของสดก็มีให้เลือกกันหลากหลายเลย เช่น หมูนุ่ม หมูชิ้น ไก่ ตับ ไส้ แมงกะพรุน ปลาหมึก กุ้ง(อันนี้หมดเร็วที่สุด เราเห็นแต่ในจานของคนอื่น เฮอะๆๆ) ปลา ลูกชิ้น ฝักทอง เห็ดหูหนู ข้าวโพดอ่อน เส้นบะหมี่หยก และอย่างอื่นอีกมากมาย ร้านเป็นที่โปรงๆ โล่งๆ สบายตา ทุกคนสามารถเดินไปตักทุกอย่างได้แบบสะดวกวะบาย และไม่แออัดดีค่ะ พวกเราก็ตักแหลกเลยค่ะ เพื่อนส่วนใหญ่ก็เอาแต่หมู่นุ่มมาใส่ ปลาหมึก หมูชิ้น ไส้ ไข่ ผักหลากชนิด เต้าหู้ไข่ กินรวมๆ ตักๆๆ กันเพราะว่ากว่าจะไปถึงร้านก็ทุ่มกว่าๆ แล้ว เพื่อนๆ ก็เลิกงานกันช้า ไปถึงหิวจัดเลย ซัดโฮกๆๆ เลยค่ะ แล้วก็คุยเม้ามอยเฮฮาเสียงดัง เพราะว่าก็เจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยเท่าไรนักค่ะ ก็เลยคุยกันขำๆ ฮาๆ สนุกสนานกันไป มาคราวนี้เรากินกันไปประมาณน่าจะ สี่รอบได้ค่ะ ที่เอาเนื้อผักมาลงหม้อกัน ตบท้ายด้วยไอติมรสมะนาวกับช็อกโกแล็ตเป็นอะไรที่เข้ากันได้ดีจริงๆ ค่ะ

          สวัสดีค่ะทุกๆ คน วันนี้ขอเริ่มต้นด้วยสำนวนค่ะ สำนวนนี้บอกไว้ว่า หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง  ในช่วยเวลาที่อากาศร้อนจัดแบบนี้ เราและแก๊งเพื่อชวนกันไปกินบุฟเฟ่ต์แบบจิ้มจุ่มกัน นัดกัน เลื่อนนัดกันไปกันมา จนกระทั่งได้วันที่เหมาะสมและทุกคนว่างพร้อมกัน เราเลยไปกินอาหารด้วยกันที่ร้านนาริตะ ร้านนี้เป็นร้านบุฟเฟ่ต์แบบจิ้มจุ่มค่ะ ร้านนี้ตั้งอยู่ก่อนถึงกาดสามแยกเส้นถนนดอยสะเก็ด ถ้าเรามาจากถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ร้านจะอยู่ที่ด้านซ้ายมือของเราค่ะ

          ร้านนาริตะนี้เป็นร้านบุฟเฟ่ต์ราคาถือว่าถูกมากเลยทีเดียว ร้านนี้ราคาเบ็ดเสร็จทุกอย่างแล้วอยู่ที่ 150 บาทเองค่ะ บริเวณร้านจะมีความกว้างพอสมควร สามารถนั่งกันได้หลายโต๊ะเลย เราสามารถไปเลือกตักอาหารหรือว่าน้ำได้เองหมดทุกอย่างเลยค่ะ น้ำเป็นแบบตู้กดน้ำอัดลม ส่วนน้ำจิ้มมีสามแบบคือน้ำจิ้มสุกี้ น้ำจิ้มจิ้มจุ่มและน้ำจิ้มซีฟู๊ดค่ะ ยกเว้นน้ำซุปจะมีพนักงานมาคอยบริการให้ ของสดจะอยู่ในห้องเล็กๆ เป็นห้องแอร์ ส่วนโต๊ะที่นั่งนั้นเป็นด้านนอกแบบโอเพนแอร์ค่ะ ร้านนี้เปิดเวลา สี่โมงครึ่งถึงห้าทุ่มค่ะ

:::Admin::: ข้อมูลถูกย้ายไปที่ teepucks.com => โรงแรมใกล้ขนส่งมวลชนกรุงเทพหลายอย่างเลย (โรงแรมฟอริด้า)  

:::Admin::: ข้อมูลถูกย้ายไปที่ teepucks.com => โรงแรมใกล้ขนส่งมวลชนกรุงเทพหลายอย่างเลย (โรงแรมฟอริด้า)  

:::Admin::: ข้อมูลถูกย้ายไปที่ teepucks.com => ถนนคนเดินเมืองขอนแก่น  

          เมื่อเราได้ชามก๋วยเตี๋ยวมาวางอยู่ข้างหน้าก็ตะลึงเลยค่ะ ชามมันโตจริงๆ คิดๆ และพูดกับพี่เค้าอยู่ว่าเราจะกินกันหมดไหมเนี่ยะ มีทั้งลูกชิ้น ทั้งเกี๊ยวกรอบผูกเป็นโบว์มาซ่ะน่ารักเลย เยอะมากๆ เลยค่ะ ปลาหมึกตัวโตมากเลย เห็นแล้วตื่นเต้นดีใจเลยทีเดียว และแล้วเราก็คีบปลาหมึกขึ้นมาแล้วก็จัดการตัดๆ เป็นชิ้นๆ พอดีคำ กินไปกินมาก็แน่นสุดๆ แต่อยากบอกว่า โดยรวมทั้งหมดแล้วอร่อยมากๆ เลยล่ะค่ะ แซบๆๆๆ ลำๆๆๆ เราสองคนก็กินกันหมดเกลี้ยงเลยค่ะ ด้วยความอร่อย
   
          ร้านนี้นอกจากปลาหมึกยังมีซุปกระดูกและเมนูอื่นๆ อีกหลากหลายเมนูด้วยกัน เห็นซุปกระดูกแล้ว ถ้าแบบผู้หญิงเราคาดว่าน่าจะกินได้ประมาณ 3 – 4 คนได้เลยค่ะ แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็คงกินได้คนเดียวหรือสองคน ใครที่เป็นนักกินสายแข็ง ชอบกินเยอะๆ เราแนะนำเลยให้มาลองกินอาหารที่ร้านนี้ดูค่ะ ได้จัดหนักสมใจแน่ๆ
   

          สวัสดีค่ะ เฮอะๆๆๆ ขอเริ่มต้นด้วยการหัวเราะก่อนเลย วันนี้ อาจจะเพราะอากาศร้อนเกินไปหน่อยค่ะ หน้าร้อนแบบนี้หลายๆ ครั้งเราก็เบื่ออาหารเบื่อข้าวเนอะ วันนี้จะพาไปกินอะไรที่เมื่อเข้าร้านไปทุกคนต้องร้องโอ้โหแน่นอนเลย เพราะอาหารของที่นี่เค้าอลังการมากๆ เลยค่ะ ร้านนี้อยู่เยื้องๆ และฝั่งตรงกันข้ามกับหมู่บ้านกุลพันธ์วิว 8 เส้นถนนสะเมิงค่ะ เป็นร้านเล็กๆ แค่ห้องแถวตึกเดียวเองค่ะ แบบนี้เค้าเรียกว่าเล็กพริกขี้หนูจริงๆ ภายในร้านก็จะมีป้ายที่เขียนด้วยข้อความสนุกสนานให้เราได้อ่านเล่นๆ เพลินๆ ด้วยค่ะ
   
          พี่ที่ทำงานอีกเช่นเคยค่ะ อิอิ ได้เป็นคนที่ชวนเรามากินอาหารเที่ยงที่นี่ค่ะ ร้านอาหารที่ว่านี้มีชื่อว่าร้านก๋วยเตี๋ยวชามโต แยกสะเมิง เข้าไปในร้านแล้วก็ต้องตาโตก่อนเลยค่ะ เพราะเมื่อเห็นเมนูแล้ว ชามมันโตจริงๆ ค่ะ พอเข้าไปก็เดินไปที่โต๊ะแล้วก็ได้เมนูมาเราก็เลือกๆๆ กัน เราสั่งเมนู ก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กปลาหมึกใส่ไข่ ส่วนพี่เค้าสั่งเป็นก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กปลาหมึกธรรมดา พอเราสั่งอาหาร สั่งน้ำกันไปแล้ว ก็มองๆ ไปรอบๆ โต๊ะที่เรานั่งนั้น จะเห็นที่คีบและกรรไกรวางอยู่ เราก็งงไปพักใหญ่เหมือนกันค่ะ ว่าเค้าเอามาวางให้ทำไมนะ แล้วพอดีเหลือไปเห็นโต๊ะฝั่งตรงกันข้ามค่ะ ถึงบางอ้อเลยทีเดียว เค้าเตรียมเอาไว้ให้ลูกค้าใช้คีบปลาหมึกแล้วก็ตัดเป็นชิ้นๆ นั้นเองค่ะ เจ๋งดีและไม่เหมือนใครด้วย เราเคยเห็นบางร้านไม่ได้ตัดให้ ก็ต้องมานั่งกัดๆ เอง ปลาหมึกก็ขึ้นชื่อว่าเหนียวพอสมควร แต่บางร้านก็หั่นๆ มาให้เลย แต่ร้านนี้ไม่ได้ทำแบบนั้น ร้านนี้ให้เรามีส่วนร่วมและสนุกไปกับการกินอาหาร ทำให้รู้สึกแปลกดี และไม่เบื่อด้วยค่ะ

          ร้านนี้มีโดนัทหลากหลายหน้าค่ะ ได้แก่ เนยถั่ว, ช๊อกโกแลตอัลมอนต์, บลูเบอร์รี่ แยม, สตอเบอร์รี่ แยม,คาราเมลอัลมอนต์, น้ำตาลเนย, ชาเขียวถั่วแดง,โคโคนัท นูเทลล่า, โคโคนัทครีม, ไวท์ช๊อค ชิพและครีม ครัมเบิ้ล ค่ะ วันนั้นที่เราไปก็จัดเต็มเลย ได้ชิม ช็อกโกแลตอัลมอนต์, เนยถั่ว, โคโคนัท นูเทลล่าและครีม ครัมเบิ้ล ส่วนเพื่อนกับแฟนก็กิน บลูเบอร์รี่ แยม, สตอเบอร์รี่ แยม, ไวท์ช๊อค ชิพ และชาเขียวถั่วแดง นอกจากนั้นยังสั่งเครื่องดื่มด้วยค่ะ เป็นโกโก้ เย็นกับนมสดเย็น นมสดเย็นจะผสมคาราเมลด้วยหอมมากๆ เลยค่ะ เราสั่งเอาวิปครีมด้วย แก้วล่ะ 45 บาท เจ้าของร้านใจดีลดให้แก้วล่ะ 5 บาทค่ะ กินแบบจัดเต็มคราวนี้ทั้งหมดรวมกันก็ประมาณ400 กว่าบาท ก็ถือว่าโอเคเลยที่เดียวค่ะ ร้านนี้คอนเฟิร์มเลย อร่อยมากๆ อ่ะ ไปแล้วติดใจจริงๆ เราเองกับเพื่อนก็จะหาโอกาสกลับไปกินอีก คราวนี้จะลองหน้า น้ำตาลเนย กับคาราเมลอัลมอนต์ เพราะเราเป็นคนชอบคาราเมลมากๆ เลย
   
         ใครที่ยกมือกันเพียบเมื่อเราถามไปเมื่อกี้ว่าใครชอบกินขนมบ้าง ก็แวะไปลองให้ได้เลยนะคะ 

          ทางไปร้านก็หาไม่ยากเลยค่ะ แต่เราไม่เก่งเส้นทางและชอบหลงอยู่บ่อยๆ เลย เปิด Google Map ให้นำทางไปยังร้านนี้ค่ะ อธิบายง่ายๆ เลยเนอะ ถ้าเรามาจากเซนทรัลกาดสวนแก้วพอถึงสี่แยกที่จะไปคูเมือง  จากนั้นก็เลี้ยวขวาเข้าไปในซอยถนนหัสดิเสวี หรือที่เรียกกันเป็นที่คุ้นหูคือแถวๆ สันติธรรม แล้วไปที่หัสดิเสวีซอย 5 ตรงเข้าไปในซอย พอดีกับทางโค้งในซอยเราก็จะเห็นร้านอยู่ด้านขวามือ เป็นร้านเล็กๆ หน้าร้านก็เล็กๆ แต่ว่า ได้ข่าวในเฟสว่าหลังจากที่เราได้ไปร้านนี้แบบออริจนอล ตอนนี้เค้าติดแอร์แล้วค่ะ งั้นถ้าใครไปแล้วนั่งกินคงได้กินในห้องแอร์เย็นฉ่ำแน่นอน  เวลาเปิดปิดของร้านนี้ก็คือประมาณ 12:30 น. – 15:00 น. ถ้าหมดแล้วเค้าก็จะติดป้ายหน้าร้านว่าวันนี้ขายหมดแล้ว พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะ

          สวัสดีค่ะ ใครชอบกินขนมบ้าง?? ยกมือขึ้นหน่อย นั่นๆๆๆ ไง เราเห็นนะ ยกมือกันตรึมเลยอ่ะ หลายๆ คนชอบกันเนอะ ดีเลยวันนี้จะพาไปกินขนมค่ะ เราเปิด Face Book เป็นประจำแหละ เปิดไป ไหลไปไหลมาก็ไปเจออยู่หน้าหนึ่ง ไหลไปปุ๊บต้องหยุดและเข้าไปดูรูปเลยล่ะ ก็กดเข้าไปดู เฮ้ย เจ๋ง ร้านอยู่เชียงใหม่ด้วย อยากรู้กันแล้วใช่ไหมคะว่าขนมอันนี้คืออะไร บอกให้ก็ได้ค่ะ ร้านนี้ชื่อว่า ร้าน Flips & Flips Home Made Do – Nuts เป็นร้านขายโดนัทนั่นเองค่ะ เจ้าของร้านทำเองกับมือเลย ทุกชิ้นค่ะ รับรองคุณภาพดีเลิศแน่นอนค่ะ เราว่านะชื่อของร้านต้องมาจากกรรมวิธีการทำโดนัทแน่ๆ เลยค่ะ ที่นำแป้งไปทอดแล้วต้องพลิกไปพลิกมา ว่าไปแล้วเราก็ยังไม่เคยลองทำโดนัทเลย เคยดูแต่ในทีวี น่าลองทำสักครั้งนะ

และแล้ว ก็กินเกลี้ยงเลย

          ถ้าขึ้นชื่อว่าญี่ปุ่น จะมีสิ่งหนึ่งที่ขาดไปไม่ได้เลยค่ะ สิ่งนั้นก็คือชาเขียวนั่นเองค่ะ ที่ร้านนี้มีไอติม รสชาเขียว รสนม และรสพิเศษ ไม่แน่ใจว่าเปลี่ยนตลอด ตามฤดูกาลหรือเล่านะคะ ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น เพราะว่ารสพิเศษในคราวนี้ก็คือ รสซากุระค่ะ มีไอติมบานอฟฟี่ด้วยค่ะ และบานานาโรล ที่ทำจากกล้วยและสตอเบอรรี่ห่อในแป้งเหมือนซูชิเลย เมนูซิกเนเจอร์ของร้านนี้คือ เมล่อนญี่ปุ่นค่ะ ที่เอามาให้ได้ลิ้มลองกันเป็นลูกเลยค่ะ กินคู่กันกับไอติม คงกินแล้วลอยได้เลยค่ะ

          พอเดินเข้าไปในร้านพนักงานก็จะบอกให้เราเลือกหมายเลขโต๊ะ แล้วก็ไปนั่งโต๊ะตรงมุมที่เราชอบ เรากับแฟนเลือกไปนั่งด้านหลังสุดเลยที่ติดกับกระจก ได้โต๊ะแล้วเราก็เริ่มดูเมนูกันเลย ตอนแรกเราก็สั่งไม่เป็นหรอก ดูเมนูอยู่นานพอสมควรจากนั้นก็กาลงไปค่ะ ไม่ใช่เลือกตั้งนะคะ เฮอะๆๆ แต่เลือกไอติมค่ะ อิอิ ที่เราสั่งมาก็จัดเต็มเลยทีเดียว สั่งมาหลายอย่างเลย สั่งไอตมชาเขียวใส่ผลไม้และรวงผึ้ง ไอติมนมใส่พีช แต่ตอนแรกสั่งรสพิเศษแต่เครื่องทำไอติมเสีย เสียดายมากๆ เลยที่ไม่ได้ชิม วันหลังจะไปชิมแน่นอนค่ะ แล้วก็สั่งน้ำกันด้วย น้ำที่ใส่ไอติม แฟนเราสั่งชาเขียวใส่ไอติมชาเขียว ส่วนเราสั่งชาข้าวใส่ไปติมชาเขียว ชาข้าวนเอามาดื่มแบบเย็นคาเฟอีนเยอะมากๆ เลย ดื่มเลยมึนไปเลยเหมือนกัน แต่กินไอติมในน้ำจนหมดเลย อิอิ ยังไม่หมดนะคะ เรายังสั่งขนมโบราณของญี่ปุ่นมาถ้วยหนึ่ง และโมจิสอดไส้อีก 4 ชิ้น ได้แก่ไส้สตอเบอรี่ชาเขียว เมล่อนนมสด พีช และน่าจะเป็นกล้วยกับโกโก้ จำไม่ค่อยได้แล้ว แต่อร่อยหมดเลยค่ะ สำหรับครั้งที่กินแหลกไป ราคาโดยรวมก็ ประมาณ 500 บาท อาจจะน้อยกว่านั้นนิดนึง แต่คุ้มมากๆ อร่อยประทับใจสุดๆ เลย ใครชอบกินไอติม ต้องมาโดนให้ได้เลยค่ะ

          สวัสดีค่ะ เป็นอย่างไรกันบ้างคะ อากาศช่วงนี้ร้อนมากๆ เลยเนอะ งั้นวันนี้เราจะพาทุกคนไปดับร้อนกันสักหน่อยค่ะ ตามกันมาเลย เราไปหาอะไรเย็นๆ กินกันค่ะ วันนี้จะพาไปร้านไอติมร้านหนึ่งค่ะ เป็นไอติมแบบญี่ปุ่น ที่เรียกได้เลยว่าส่งตรงมาจากญี่ปุ่นเลยทีเดียวค่ะ

          ร้านนี้ตั้งอยู่บริเวณตรงกันข้ามกับคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ค่ะ จะสังเกตเห็นตึกในบริเวณนั้นมีส่วนประกอบที่สร้างด้วยอิฐค่ะ สีแบบอิฐธรรมชาติเลย ร้านนี้จะอยู่ในโครงการร้าน Volcano ที่ด้านหน้าร้านจะมีรูปปั้นวัวละลายออกจากโคนไอติมที่คว่ำอยู่ ดูแล้วทั้งตลก ทั้งน่ารักด้วยค่ะ คิดได้เนอะ เจ๋งดี

          เมื่อเราเดินเข้าไปในร้านเป็นคนละบรรยากาศเลย เหมือนเราเข้าประตูไปไหนก็ได้ของโดเรม่อนจากไทย ไปถึงญี่ปุ่นเลย ร้านนี้ตกแต่งเป็นบรรยากาศแบบญี่ปุ่น จะตกแต่งด้วยไม้ แบบเรียบง่ายแต่ดูเก๋ไก๋มากเลยทีเดียว นอกจากสภาพแวดล้อมคล้ายประเทศญี่ปุ่นแล้วรอบๆ ร้านยังติดภาพทิวทัศน์ของประเทศญี่ปุ่นไว้ด้วยค่ะ สวยมากๆ เลย ทั้งยังมีคำคมที่แปลจากภาษาญี่ปุ่นมาเป็นภาษาไทย อ่านกันเพลินเลย แต่อาจจะเมื่อยหน่อยตอนอ่านเพราะต้องเงยหน้าไปอ่านที่ด้านบน โต๊ะของร้านนี้จะมีสองแบบ แบบแรกก็เป็นโต๊ะไม้แบบธรรมดาอยู่ที่ด้านข้างติดกับผนัง แต่จุดเด่นคือโต๊ะที่อยู่ตรงกลางเป็นโต๊ะขนาดยาวและเก้าอี้เป็นสปริงค่ะ นั่งแล้วคงเด้งดึ๋งๆ นั่งแล้วคงสนุกเพลินน่าดูเลย ช้อนไอติมยังเป็นไม้เลยค่ะ สุดยอด

          เราสามคนมาที่ในคราวเดียวกับที่มาทัวร์ สามวันสองคืน ที่พาไปเที่ยวเกาะต่างๆ พาไปดำน้ำ พาไปทะเลแหวก แต่พอหมดทัวร์เราก็อยู่ที่กระบี่ต่ออีก 2 คืน เป็นโรงแรมที่ตกแต่งได้น่ารักมากเลยค่ะ ไว้ไปติดตามกันในรีวิวต่อไปนะคะว่าเป็นยังไงบ้าง เราได้สอบถามกับทางโรงแรมว่าสถานที่นี้อยู่ตรงไหน จะไปได้อย่างไร ที่ทางโรงแรมเสนอว่าให้เช่ามอเตอร์ไซ โดยที่เค้าคิดราคาไม่แพงเลย วันล่ะ 100 บาทค่ะ เราเช่ากันมา 2 คัน เพราะไปกัน 3 คน ขาไปก็ดำน้ำตามทางตามแผนที่ไป ถามทางเอาบ้าง แต่อยากบอกว่าเป็นการพจนภัยที่สนุกมากๆ เลยค่ะ เพราะเราเป็นคนชอบสำรวจชอบไปในที่ใหม่ๆ ด้วยมั้งคะ พอไปถึงก็เข้าไป เดินเข้าไปแล้ว ก็ประทับใจเมื่อแรกเห็นจริงๆ ค่ะ น้ำใสมากจริงๆ น้ำเป็นสีฟ้า เห็นไปถึงพื้นน้ำทั้งหมดเลย รากต้นไม้ก็ไปทั่วเลย เราเลยแอบปีนไปแชะภาพบนรากไม้ที่สวยงามซ่ะเลย ที่นี่มีทางเดินศึกษาธรรมชาติ จุดถ่ายภาพ สะพาน เค้าทำอย่างดีเลยค่ะ ใครได้มากระบี่แล้วอยากเห็นอะไรที่สวยงามแปลกตา เราแนะนำให้มานะคะ ที่ท่าปอมคลองสองน้ำนี้ค่ะ มีจุดให้ลงเล่นน้ำให้เย็นชุ่มช่ำกันด้วยนะคะ รับรองประทับใจแน่นอนเลยค่ะ

          สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรายังคงอยู่ที่จังหวัดกระบี่ค่ะ วันนี้จะพาไปยังอีกที่หนึ่งค่ะ ที่นั่นมีชื่อว่า ท่าปอมคลองสองน้ำ เป็นที่ๆ สวยงามมากๆ เลยค่ะ ที่นั่นมีน้ำเป็นสีฟ้า น้ำสีฟ้ายังไงกันนะ ทุกคนคงงงกันใช่ไหมคะ ตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่มีลุงคนหนึ่งมาเล่าให้เราฟัง แต่เราเองก็จำไม่ได้แล้ว ก็เลยไปค้นคว้ามาให้ทุกคนทำความเข้าใจสถานที่นี้ไปพร้อมๆ กันเลยค่ะ นี่เป็นที่มาของท่าปอมคลองสองน้ำ 

““ท่าปอม” เป็นชื่อของคลองสายสั้นๆ ยาวประมาณ 5 กิโลเมตร ใน ต.เขาคราม อ.เมือง จ.กระบี่ มีต้นน้ำเป็นน้ำผุด บนเขาช่องพระแก้ว ปลายทางของคลองนี้จะออกสู่ทะเลอันดามัน ในยามที่น้ำทะเลลง น้ำจืดจากคลองจะไหลลงสู่ทะเล เป็นคลองน้ำจืด น้ำในคลองจะใสราวกระจก มีสีเขียวอมฟ้า
ในยามที่น้ำทะเลขึ้น น้ำทะเลจะไหลเข้ามาในคลอง ทำให้คลองเป็นน้ำเค็ม และน้ำกร่อย น้ำจะขุ่น ปลาทะเลจะเข้ามาหาอาหารในคลอง และว่ายกลับออกไปอีกครั้งในตอนที่น้ำทะเลลง
จากการที่น้ำทะเลขึ้นและลง ทำให้ท่าปอม เป็นทั้งคลองน้ำจืด และ คลองน้ำเค็ม จึงเป็นที่มาของคำว่า “ท่าปอม คลองสองน้ำ”
ที่บริเวณต้นน้ำผุดจะเป็นระบบนิเวศน์แบบป่าพรุ – ป่าดิบชื้น และบริเวณที่ต่อกับทะเลจะเป็นป่าชายเลน ท่าปอม คลองสองน้ำ เป็นความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่ง ที่ป่าพรุ ป่าดิบชื้น กับ ป่าชายเลนอยู่ติดกันอย่างกลมกลืน มีความหลากหลายทางธรรมชาติเป็นอย่างมาก ถือว่าเป็นแหล่งศึกษาเชิงนิเวศวิทยาได้เป็นอย่างดี
ในอดีตนั้นท่าปอม เป็นป่าพรุ รกทึบ มีต้นไม้แน่นเต็มไปหมด พื้นดินเต็มไปด้วยรากไม้ บนพื้นที่กว่า 300 ไร่ ยากต่อการเข้าถึง น้ำในคลองใส มีต้นน้ำเป็นน้ำผุด คนสมัยก่อนเชื่อว่าท่าปอมเป็นป่าอาถรรพ์ หรือดินแดนต้องห้าม มีจระเข้เผือกเป็นสัตว์ของเจ้าป่าคอยดูแลป่าท่าปอม จึงไม่มีใครกล้าเข้ามา จนกระทั่งเมื่อ 130 กว่าปีที่แล้ว มีโต๊ะครูปอม (โต๊ะครู คือครูสอนศาสนาอิสลาม ที่มีความรู้ด้านศาสนาอิสลามเป็นอย่างดี) เข้ามาตั้งถิ่นฐานที่นี่แล้วตั้งชื่อป่าพรุแห่งนี้ว่า “พรุท่าปอม” ตามชื่อของโต๊ะครู จากนั้นก็เริ่มมีชาวบ้านเข้ามาทำมาหากินจนกลายเป็นชุมชนเขาคราม
พอเริ่มมีคนอยู่อาศัยมากขึ้น และมีนักท่องเที่ยวเข้ามาดูความมหัศจรรย์ของท่าปอม คลองสองน้ำ เป็นจำนวนมากขึ้น ทาง อบต. เขาคราม และ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย จึงได้จัดทำเป็นพื้นที่อนุรักษ์ เพื่อรักษาป่า และท่าปอมคลองสองน้ำไว้ จึงได้จัดระเบียบและทำทางเดินศึกษาธรรมชาติ ไว้ให้นักท่องเที่ยวเดินในเส้นทาง” ที่มา http://www.emagtravel.com/archive/tapom-klongsongnam.html

           แถวๆ นั้นมีร้าน Burger King เรา 3 คนได้มีโอกาสไปหลบฝนกันในนั้นเลยถือโอกาสลิ้มรสเฟร้นฟรายและหอมทอดกันซ่ะเลย อร่อยดีนะคะ เข้าไปในห้องน้ำเจอกระจกสวยเลยถ่ายภาพมาด้วย ผู้หญิงชอบถ่ายรูปในห้องน้ำค่ะ เพราะแสงมันสวย 55555 นอกเรื่องมาเยอะแล้ว มาต่อที่ร้านราต่างๆ ที่นั่นมีร้านไอติมร้านหนึ่งซึ่งเป็นแบบพรีเมี่ยมราคาค่อนข้างสูงภาพโฆษณาก็เย้ายวนใจมาก เราก็ได้แต่เดินเข้าไปส่องดูที่ตู้ไอติม แต่มิอาจลิ้มลองเพราะกลัวไม่มีตังกลับมาเชียงใหม่

           ใครที่มีเที่ยวกระบี่อย่าลืมมาเดินเที่ยวที่อ่าวนางให้ได้เลยนะคะ ร้านค้า ร้านอาหาร ร้านขนมเพียบเลยค่ะ แถมมีบรรยากาศอันเลิศเลอให้ได้ชมกันอีกด้วย ทั้งสวยทั้งแปลกตา เดินๆ ไปเรื่อยๆ แล้วก็เดินกลับมาที่เดิม ก็สนุกดีนะคะ ในที่ๆ เรามาเป็นครั้งแรกค่ะ

          สวัสดีค่ะ เข้าเดือนเมษายนแล้ว ร้อนสุดๆ แบบนี้ ใครอยากไปทะเลบ้าง ยกมือขึ้นหน่อย อิอิ วันนี้จะพาไปที่ทะเลกันดีกว่า แต่ว่าเราไม่ได้เพิ่งไปมาสิ ไปตอนประมาณช่วงเดือนตุลาคมค่ะ ไปตอนนั้นเป็นช่วงหน้าฝนพอดีเลย แต่ก็ขอบอกนะว่ายังไงเราก็เที่ยวสนุกอยู่ดีเพราะฝนไม่ได้ตกตลอดเวลาสักหน่อย อยากบอกว่าร้อนพอสมควรเลยตอนนั้น ที่ๆ จะพากันไปในวันนี้ก็คือกระบี่ค่ะ

          พอดีพี่ที่ทำงานเอาโปรโมชั่นลดราคาของมันดาวีทัวร์มาให้ดู เราเห็นโหราคาโอเคเลย เราก็เลยจัดการจองตั๋วเครื่องบินแล้วก็จองทัวร์กันไปในครั้งนั้น เราไปด้วยกันกับพี่และน้องที่ทำงาน ไปด้วยกันทั้งหมด 3 คน ไปแล้วเหมือนกับการพจนภัยเลย สนุกมากๆ

          ที่เที่ยวที่ไม่ใช่ทะเลในแถบนั้นก็คือ บริเวณริมทะเลค่ะ ที่นั่นก็คืออ่าวนาง ก็เป็นที่สำหรับเดินช็อปปิ้ง ดูรองเท้าแตะ กางเกงขาสั้น ชุดว่ายน้ำ ของฝากจากทะเล โปสการ์ด ของที่ระลึก แม่เหล็กติดตู้เย็น กระเป๋าทั้งแบบเล็กและแบบใหญ่ ของเมืองกระบี่ มีให้เลือกชมกันแบบละลานตาไปหมดเลยค่ะ ตรงนั้นจะเป็นโค้งถนนฝั่งหนึ่งเป็นพวกร้านค้าและอีกฝั่งหนึ่งเป็นทะเล เมื่อมองไปที่ทะเลก็จะเห็นเป็นบรรยากาศที่สวยงามมากๆ เลย แค่ดูก็สบายตา สามารถปล่อยอารมณ์ความคิดให้ล่องลอยไปได้ แค่นี้ก็เท่ากับได้พักแล้วล่ะ เรากับพี่ๆ ก็ซื้อโรตีบ้าง ผัดไทยบ้าง ไอติมบ้าง ไปนั่งกินกันตรงที่นั่งอีกฝั่งถนนที่เป็นทะเล แล้วนั่งกินไปด้วยดูทะเลไปด้วยเพลินดีค่ะ จากตรงที่เรานั่งนั้นถ้าลงไปด้านล่างก็จะเป็นทรายเลย หรือว่าเศษหอยที่ทับถมกับเยอะๆ มากองๆ อยู่ที่ด้านบนลงไปเรื่อยๆ ก็จะเป็นทรายละเอียดแล้วก็ลงไปถึงทะเลเลยค่ะ

           จริงๆผู้เขียนแอบสงสัยแอบถามพี่ศักดาว่าที่มาของเจ้าสัญญาลักษณ์แมวเหมียวนี่มาได้ไง ร้านนี่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากไหนกัน พี่เจ้าของบอกแต่เพียงว่า ลืมครับ เอาซะผู้เขียนฮาเลยครับ แต่พี่แกเคยลงนิตยสาร ลองไปอ่านจากรูปดูนะครับ และที่แน่ๆ ร้านนี่ไม่ควรลืม ไม่ควรพลาดแน่ๆ ครับ มาลิ้มชิมรสไอศกรีมโมบาย ร้านนี้  ทางร้านมีรถโมบายสองคัน ร้านหนึ่งประจำอยู่ที่ กาดมารินพล่าซ่า เปิดขายบริการตามเวลาของตลาดเลยครับ แวะมาช็อปปิ้งทานอาหารเย็นที่กาดแล้วอย่าลืมมาแวะทานไอศกรีมชาเขียว ชาโคกันนะครับ

          กับอีกที่หนึ่งที่ผู้เขียนมีโอกาสได้ไปงาน Thailand one stop shopping expo @Chiangmai ที่หอประชุมนานาชาติ เป็นงานแสดงสินค้าจำพวก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มาจัดแสดงที่ภาคเหนือเลยนะครับ งานเป็นอย่างไรนั้นผู้อ่านจะได้นำเสนอรีวิวต่อไป ตอนที่เดินออกจากงานไปที่รถรถนั้นนะ ระหว่างเดินๆอยู่ไปเจอเจ้ารถโมบายสีเขียว สัญญาลักษณ์เจ้าแมวเหมียว พร้อมน้องพนักงาน คราวนี้จึงได้สอบถาม เบอร์ติดต่อขอทำรีวิวซะเลยแล้วกัน โทรติดต่อเดียวนั้น สอบถามไป เจอพี่ศักดาเจ้าของร้านไอติม เลยได้นัดแนะมาขอทำรีวิวถ่ายรูปที่กาดมารินพล่าซ่า จนมาถึงอีกวัน เดินอยู่สักพักหนึ่งเพราะหาร้านไม่เจอปกติ รถโมบายจะจอดอยู่ใกล้ที่จอดรถ ตรงศาลพระภูมิ แต่คราวนี้ย้ายมาจอดขายใกล้ทางออก ร้านนี้มีชื่อว่า Kyoto Soft พี่ศักดาใจดีให้ทีมงานลองชิมไอศกรีมชาเขียวสองแบบเลย แบบที่เป็นถ้วยกับแบบโคน ที่ร้านนี่มีขายสองรส รสชาเขียวกับรสชาโค เลือกแบบไหนน้องพนักงานจัดให้หมดครับ หรือว่าเลือกไม่ถูกเอาแบบสองอย่างก็ได้ อ้อๆ ลืมไปครับสำหรับชื่อร้านชื่อว่า มีสัญญาลักษณ์เป็นเจ้าแมวกำลังกัดไอศกรีม ขนาดแมวยังชอบดูมีความสุขเลย ทีมงานหลักจากที่ได้ชิมแล้วบอกเลยว่าอร่อยครับ ดับร้อนได้เลยกับอากาศร้อนๆ แบบนี้ เปิงขนาด (เหมาะอย่างมาก ภาษาเหนือ)

          อากาศช่วงนี้ผู้อ่านคิดไหมว่าทำให้รู้สึกเหมือนเดือนเมษายนแต่นี่มันเดือนมีนาคมนะครับ ก็เล่นซะร้อนตับแลบขนาดนั้น บางที่อุณหภูมิ 35 องศาหรือมากไปกว่านั้นเลยที่เดียวแทบไม่อยากออกจากบ้านกันเลยที่เดียว ถ้าออกก็ขอหาที่นะดับร้อน ตามห้างสรรพสินค้า ตามที่ท่องเที่ยวก็ต้องเป็น อ่างเก็บน้ำ ล่องแพสักหน่อย เล่นน้ำตกให้ชุ่มช่ำ ไปทะเลเย็นๆ สถานที่เหล่านี้จะขายดีช่วงนี้ ถึงแม้อากาศจะร้อนเพียงใดแต่ใจอย่าร้อนตามอากาศนะครับ รีวิวนี้ผู้เขียนขอรีวิวของกินเล่นดับร้อนด้วยไอศกรีมเย็นๆสักที่ละกันครับแบบรถโมบายคันเล็กๆแต่รสชาติไม่เล็กนะครับ ก่อนอื่นต้องขอเท้าความกันก่อนว่า ก่อนที่จะมาเจอร้านนี้นะครับ ผู้เขียนเองเคยไปเดินเล่นที่ตลาดมารินพล่าอยู่บ่อยครั้ง ก็จะเจอร้านไอศกรีมนี่บ่อย เจอทีไรลูกค้าเค้าเยอะจริงๆ ด้วยอะไรกันนะคนถึงเยอะขนาดนั้น ร้านมากับรถโมบายรูปแมวคันเล็กสีเขียวนะเนี่ยะ

และนี่เป็นภาพถ่ายจากทางร้าน Robin Ruth

         อย่างที่เมืองไทย สิ้นค้าจะได้รับการออกแบบให้มีข้อความเป็นไทย หรือมีคำพิมพ์ว่าเชียงใหม่ มีรูปช้าง ร้านที่เชียงใหม่นี้เกิดจากเจ้าของชาวดัชและชาวไทยที่เล็งเห็นว่าที่เชียงใหม่น่าจะมีแบรนด์ มีสินค้าที่นักท่องเที่ยวมาซื้อที่เชียงใหม่เท่านั้นนะ วันที่ผู้เขียนไปถ่ายรีวิวก็ไม่พลาดที่จะถามโปรโมชั่นครับช่วงนี้ สิ้นค้าจำพวกกระเป๋า ลด 20% เลยกันที่เดียว นอกจากนั้นก็มีสินค้าที่น่าสนใจหลายชิ้นหลายแบบด้วยกัน ลองดูในรูปที่นำมารีวิวได้เลยครับ นอกจากนั้นทางร้านที่เชียงใหม่ได้นำสินค้าจากร้านสาขาภูเก็ต แม้แต่ที่ ลอนดอนประเทศอังกฤษ นิวยอร์คประเทศสหรัฐอเมริกา สิงค์โปร์ มาให้ได้ชมกันอีกด้วย สำหรับราคานะเหรอครับไม่แพงอย่างที่คิดเลย ตอนแรกที่ผู้เขียนได้ไปติดต่อครั้งแรกนึกในใจแล้วว่าต้องมีราคาที่แพงแน่ๆ เพราะยี่ห้อ Robin Ruth ยกตัวอย่าง อย่างแว่นตา ราคาเพียง 390 บาทเท่านั้น ส่วนเรื่องคุณภาพ วัสดุนั้นทำอย่างดีเลยครับ รับรองถูกใจ ท่านที่สนใจกระเป๋าเก๋สไตล์สวยไม่เหมือนใคร (แน่นอน) สามารถมาเลือกซื้อได้ที่ร้าน Robin Ruth สาขาเชียงใหม่ ตั้งอยู่ที่ Think Park ขับรถมาจากถนนนิมมานเหมินทร์ ก็เห็นหน้าร้านแล้วครับ หรือบริเวณด้านหน้าลานกิจกรรม มาเที่ยวเชียงใหม่อย่าลืมแวะมาที่ร้าน ได้กระเป๋าสวยๆออกแบบเก๋ๆ สไตล์ ไทยๆ สไตล์ เชียงใหม่กันได้เลยครับ

          ที่ผู้เขียนรีวิว ร้านนี้ตั้งอยู่ที่ Think Park สำหรับสินค้าที่มาตั้งขายทั่วโลกนั้นได้รับการดีไซน์ไปตามสถานที่นั้นๆ มีโรงงานการผลิตที่ประเทศจีน เอ๊ะ!! เมืองจีน ผู้อ่านอย่าเพิ่งตกใจว่าสินค้าจะได้มาตรฐานหรือเปล่านะครับ ต้องบอกเลยว่าสินค้าจีนเดี๋ยวนี้มีมาตรฐานครับ บอกเลยว่าสวยและมีความโดนเด่นครับ ซื้อไปไม่ผิดหวังแน่นอนครับ มีคำถามว่า “งั้นเราไปซื้อที่เมืองจีนได้ไหม” ตอบได้เลยว่าที่เมืองจีนไม่มีร้านอยู่นะครับ แล้วร้านที่เชียงใหม่มีสินค้าแบบไหนบ้างล่ะ มีหลากหลายมากครับ ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋าสะพาย กระเป๋าเป้สกรีน หมวก พวงกุญแจ แว่นกันแดด ทุกชิ้นรับรองเลยครับว่าทั้งการออกแบบการผลิตล้วนได้รับการใส่ใจ จึงทำให้เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยว