จองที่พักราคาถูกทั่วประเทศโทร 053266550-2

มีครั้งหนึ่งที่ได้ไปเที่ยวที่อุทยานธรรมะและหอศิลป์ในตัวอำเภอป่าซาง จ.ลำพูน จำได้ว่าตอนนั้นโรงเรียนจักรคำก็พาไปตอนค่ายโอลิมปิกวิชาการ เมื่อปี พ.ศ.2546 แล้วครับ ตอนนั้นรู้สึกไปแล้วแปลกมาก เหมือนพาไปนั่งดูรัยไม่รู้ แล้วมีป้าแหม่มฝรั่งคนนึงมาบรรยาย ซึ่งตอนนั้นไป คนเยอะมาก ฟังป้าแหม่มบรรยายไม่รู้เรื่องเลยครับและที่นี่ก็เป็นบ้านของศิลปินแห่งชาติ คุณอินสนธิ์ วงค์สาม ศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์ พ.ศ.2542

จำได้ว่าป้าแหม่มเล่าให้ฟังตอนนั้นว่าคุณลุงเค้าขี่มอเตอร์ไซค์ไปทั่วทวีปเอเชียจนไปยุโรป ถึงอิตาลีเลยครับ (มีภาพหนังสือพิมพ์สมัยนั้นประกอบ) และผมก็รู้จักสถานที่แห่งนี้อย่างชัดเจนอีกครั้งตอนซื้อหนังสือท่องเที่ยวจังหวัดลำพูน พอเปิดดูที่ อ.ป่าซาง ก็เจอหอศิลป์สวนอุทยานธรรม ซึ่งก็จะได้แม่นเลยว่าเคยไปมาแล้ว มีคุณลุงอินสนธิ์และป้าแหม่มเป็นศิลปินเจ้าของอยู่ที่นั่น

แต่ที่ทราบรายละเอียดอีกชัดเจนอย่างก็คือ ที่นี้มีงานประติมากรรมเชิงพุทธปรัชญา ที่ทำด้วยบรอนซ์มากมาย จำได้ว่าตอนไปค่ายโอลิมปิกไม่ได้ดู แล้วได้เห็นประติมากรรมต่างๆ ชัดเจนจากรายการเที่ยวไทยไม่ตกยุค ทางช่อง ThaiPBS ใน clip youtube ซึ่งได้ดูก่อนมาเที่ยวครั้งนี้ รู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้เมื่อเที่ยวอย่างแท้จริงรู้สึกว่าสวยงาม กว้างขวางและเงียบสงบมากๆ ครับ

ที่นี่เขาทำสวนลำไยในบ้านด้วยครับ มีหลายต้นเลย มีฝูงไก่ เป็ด ลูกเจี๊ยบเลี้ยงในบ้านด้วย สำหรับประติมากรรมที่ดูคล้ายๆ สนามเด็กเล่นของคุณลุงอินสนธิ์ก็สวยงาม อยู่ในบรรยากาศที่ร่มรื่นมาก เป็นงานออกแบบของคุณลุงเค้าเองครับ และให้ช่างทำให้ เพื่อให้เด็กละแวกนั้นมาเที่ยววิ่งเล่นในสนามด้วยครับ

สำหรับงานศิลปะของป้าแหม่ม ก็เป็นงานประติมากรรมที่เป็นน้ำพุแห่งปัญญาในหอศิลป์ของป้าแหม่ม ส่วนใหญ่จะทำจากปูนปลาสเตอร์ครับสำหรับข้างในหอศิลป์ ก่อนข้ามสะพานไปอาคารหอศิลป์จะมีสะพานมรรค 8 ด้วยครับ ลืมบอกไป ป้าแหม่มชื่อว่า คุณเวอร์นิเชีย วอล์กกีครับ เป็นศิลปินหญิงชาวอังกฤษ ผู้สนใจเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธศาสนา จากการที่ได้อ่านหนังสือของท่านพุทธทาสภิกขุ สมัยอยู่ที่ประเทศอังกฤษ และก็มีบ้านหลังหนึ่งเป็นที่ตั้งของประติมากรรมบรอนซ์หลากหลายผลงาน ก็สวยงามมากๆ ครับ

จากที่ดูใน clip และวันนี้ไปดูจริงๆ ก็เจอพี่เอ๋ เลขาของหอศิลป์ บริการบรรยายดีมากๆ ครับ แล้วพอจะกลับไปจ่ายเงินค่าเข้า ชม ก็ไปเยี่ยมป้าแหม่ม ซึ่งปีนี้ป้าแหม่ม (ถ้าคนที่ไปด้วยตอนนั้น ตอนค่ายโอลิมปิกคงจำได้ ป้าแหม่มที่ถือไม้เท้า หลังค่อมๆ หน่อย อะครับ) เสียงเบาๆ แต่ป้าเค้าใจดีมากๆ ครับ คุยด้วยสนุกดี ผมก็เลยเอาหนังสือท่องเที่ยวลำพูนให้ป้าเค้าดู ป้าเค้าถึงขั้นอึ้งเพราะไม่เคยเห็นว่าหอศิลป์ของตัวเองอยู่ในหนังสือท่องเที่ยวด้วย เลยอยากได้หนังสือเล่มนี้ จึงสั่งให้เลขาไปหาซื้อมา ผมก็ได้บอกว่าหาซื้อได้ที่ B2S ที่เชียงใหม่ได้ครับ แล้วป้าก็เห็นใบบริการรถแดงช่วงโปรโมชั่น ซึ่งมีแผนผันบริการทั่วเมืองและบอกเส้นทางว่ารถสีนี้ ไปลำพูน ไปอำเภอ หมู่บ้านนี้ ป้าแหม่มเห็นแล้วรู้สึกว่าดีมาก อยากจะได้ เลยยืมใบแผนผังรถแดงของผม Xerox ซักเลย เห็นแล้วก็หัวเราะในใจ 55++ จากนั้นป้าแหม่มก็ได้ให้หนังสือที่เป็น Catalog ผลงานประติมากรรมของตัวเองให้ผม พร้อมให้ลายเซ็นต์ คำอวยพรด้วยน่ารักมากๆ และป้าก็ชมด้วยว่า ขอบใจนะคะที่มาเที่ยว และให้ข้อมูลดีๆๆ เข้าใจคนแก่จริงๆคา 55++ พอคุยกับป้าแหม่มเสร็จก็อำลา แล้วนั่งรถสีขาวลี้-ลำพูนกลับเข้าเมืองลำพูน เพื่อไปโบกรถสี่ล้อฟ้ากลับเข้าเชียงใหม่ครับ

เขียนโดย  ปิติภัทร  มาทา

ขอบคุณข้อมูลครับ.  ต้องแวะไปเยี่ยมชมซะแล้ว