เสพศิลป์กับนิทรรศการ "ร่องลอย (ล่องรอย)"

[Dockaturk]

แทบจะจำไม่ได้แล้วครับ ว่าครั้งสุดท้ายนั้น มาชมนิทรรศการที่หอศิลป์ มช กันตั้งแต่เมื่อไหร่ มันรู้สึกว่าตัวเองห่างหายไปนาน ทั้งๆ ที่ก็เป็นคนคุ้นเคยกันอยู่ จะว่าไปก็ไม่ต่างอะไรกับหนังเรื่อง The Danish Girl ที่เพิ่งดูกันมาล่าสุดเมื่อไม่กี่วันก่อนครับ

ในแง่ของแรงบัลดาลใจให้กับเพศที่สาม ในการเข้ารับผ่าตัดแปลงเพศ "ไอนาร์ เวเกเนอร์" จิตรกรชื่อดัง คงไม่ต่างจากหัวหมู่ทะลวงฟันผู้ยอมพลีชีพ จนประสบความสำเร็จเปลี่ยนตัวเองจากชายกลายหญิงคนแรกของโลก แต่ถ้าในแง่ของความรักนั้น The Danish Girl น่าจะถูกจัดอยู่ในหนังโหมดแห่งความ "เจ็บปวด" ที่หนักอึ้งของฝ่ายหญิง จนพูดอะไรไม่ออก นอกจากการ "ยอมรับ"

ยอมรับกับสิ่งที่เป็นของ "ไอนาร์ เวเกเนอร์" จากชายเป็นหญิง ทั้งร่างกายที่กำลังจะถูกแปรเปลี่ยน และจิตใจที่ถูกปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้มานานแล้วว่ามีความเป็นหญิง ซึ่งคนที่ต้องตกอยู่ในสภาพกับการยอมรับให้ได้ผสมโรงด้วยความเจ็บปวด คือภรรยาของไอนาร์ ที่เป็นจิตรกรเหมือนกัน นาม เกอร์ด้า ก็อตต์เลป

แม้ไอนาร์ จะเปลี่ยนไปทั้งร่างกาย จิตใจ แต่เขาก็ยังเชื่อว่า เขายังรัก เกอร์ด้าเหมือนเดิม แต่สำหรับเกอร์ด้า นั้น มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตั้งแต่ตัวตนของ "ลิลี่" โผล่เข้ามาในตัวของ "ไอนาร์"

กระนั้นแม้จะเจ็บ แต่ก็ต้องกระทืบมือให้เกอร์ด้า ที่ยอมรับไอนาร์ได้ แถมยังเป็นแรงส่งผลักดันให้ในการแปลงเพศจนสำเร็จ ด้วยคำว่า "รัก" อย่างเดียวล้วนๆ

กลับมาที่เรื่องงของนิทรรศการที่จะพามาชมกันครับ

รอบนี้เป็นนิทรรศการของนักศึกษา คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ รุ่นที่ 33 ที่ได้ทำการเปิดนิทรรศการไปเมื่อวันอังคารที่ 9 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา 18:30 น. และจัดแสดงจนถึง 12 กุมภาพันธ์ 2559 โดยนิทรรศการครั้งนี้ใช้ชื่อว่า ร่องลอย (ล่องรอย)

คำจำกัดความ หรือคำนิยาม กับนิทรรศการครั้งนี้ คืองานศิลปะที่บ่งบอกถึงร่องรอยทั้งในแบบรูปธรรมและนามธรรม ผ่านภาพวาดหลายแบบให้ได้ชมกัน และถ้าสังเกตดีๆ จะพบเห็นว่าชื่อนิทรรศการครั้งนี้ ยังมีการเล่นคำ คือคำว่า ร่องลอย อันหมายถึง ร่องรอย และคำว่า ล่องรอย ที่หมายถึง ล่องลอย (เขียนไปเขียนมาก็ชักจะงง ฮ่าๆๆ)

ในส่วนของการจัดแสดงนั้น จะจัดกันที่ชั้นล่างของหอศิลป์ มช ครับ ในส่วนบริเวณห้องด้านใน ซึ่งผลงานที่น่าสนใจแต่ละชิ้นมีอะไรบ้าง บอกเล่าเรื่องราวแบบไหน ไว้ตอนหน้าจะพาไปเดินชมกันครับ กับนิทรรศการของนักศึกษา คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ รุ่นที่ 33 ในชื่อว่า ร่องลอย (ล่องรอย) (ไม่งงกันนะ ฮ่าๆๆ)

[Dockaturk]

หลังจากได้เดินชมกันหลายรอบ ก็ขออนุญาตคัดเอาเฉพาะผลงานที่โดนใจมานำเสนอกันครับ

ในช่วงเทศกาลตรุษจีน ขอเลือกภาพนี้ก่อนใครเพื่อน เป็นภาพวาดสีน้ำศาลเจ้าบู้เบี้ย หรือปัจจุบันรู้จักในชื่อของ ศาลเจ้ากวนอู ตั้งอยู่ในตลาดข่วงเมรุ หรือตรอกเหล่าโจ๊ว ทางด้านทิศตะวันตกของตลาดวโรรส ที่ได้ทิ้งร่องรอยสถาปัตยกรรม และลวดลายศิลปกรรมศาลเจ้า เอาไว้

ภาพต่อมาถือว่าสะพรึงกันเลยทีเดียว เป็นภาพเสือโคร่งถูกแขวนไว้ โดนตะปูตอกปักหมุด เป็นร่องรอยความเจ็บปวดที่ต้องสัตว์ป่าที่ต้องถูกสังเวยเพื่อความสุขส่วนตัวของคนบางกลุ่มที่ชอบสะสมของพวกนี้

ภาพที่ 3 ภาพเด็กหญิงกลับหัวหน้าตาเศร้าหมอง ที่ละเลงเล่นด้วยสีแดงสดกับดำ อันบ่งบอกถึงร่องรอยความเศร้าและปัญหาของสังคมเกี่ยวกับเด็กที่ถูกมองข้ามไป ซึ่งสำหรับเด็กนั้น ไม่ต่างอะไรกันกับผ้าขาว

ภาพที่ 4 จะบอกว่าเป็นภาพก็ไม่เชิง เพราะเป็นการแกะสลักลายของนกสองตัวที่ล่องลอยและโบยบินสู่ความเป็นอิสระ แล้วใช้แสงสว่างจากหลอดไฟเปิดสาดเข้าไป ให้เห็นลวดลายที่ได้แกะไว้กันครับ

ผลงานชิ้นที่ 5 เป็นงานที่ผมชอบมาก มันแสดงออกมาถึงความอึดอัด ถูกกักขังได้เป็นอย่างดี เมื่อผู้สร้างสรรค์ผลงาน หยิบจับเอาส่วนประกอบหุ่นบางชิ้นมาจัดวาง แล้วปิดและห่อเอาด้วยผ้าขาว จริงๆ ชิ้นนี้ถ้าใส่หัวหุ่นปลอมเข้าไปจะสวยและหลอนมาก

ชิ้นต่อมา เป็นผลงานที่ใช้ขดลวดขดเป็นรูปร่างของผู้หญิงสองคนให้เห็นถึงสัดส่วนต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนเว้าส่วนโค้งของสตรี ที่เห็นเป็นความงามแก่ชายหนุ่ม เช่นกันความงามของสตรีทั้งร่างกายและจิตใจ มุมกลับสตรีก็สามารถสร้างความเจ็บปวดให้กับชายหนุ่มได้เหมือนกัน ก่อนจะทิ้งร่องรอยความเจ็บปวดเป็นแผลลึกเอาไว้

ภาพสุดท้าย เป็นภาพวาดบนผ้าแคนวาส ที่เป็นภาพเด็กลอยอยู่บนผืนน้ำแบบสบายใจ อันสื่อให้เห็นถึงการล่องลอย ปลดปล่อยจิตใจให้เป็นอิสระ ลอยไปตามสายน้ำ ซึ่งหากใครเคยไปวายน้ำแล้วทำแบบนี้จะเข้าใจความรู้สึกได้เป็นอย่างดีกันเลยทีเดียวครับ

เอาเป็นว่าหยิบจับมาให้ชมกันพอหอมปากหอมคอกันครับ สำหรับนิทรรศการของนักศึกษา คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ รุ่นที่ 33 ในชื่อว่า ร่องลอย (ล่องรอย) ที่จัดกันเสร็จสิ้นไปแล้วเรียบร้อย ส่วนคราวหน้าที่หอศิลป์ มช. จะมีอะไรมาให้ชม ไว้ติดตามผมกันต่อได้ครับ แล้วจะหามาฝากกันเรื่อยๆ ถือซะว่าจะได้มีการท่องเที่ยวหลากหลายแนวให้ได้เลือกสรรกัน

เพราะทุกวันนี้คนไทย ยิงเที่ยวชมหอศิลป์ และพิพิธภัณฑ์ น้อยๆ กันอยู่