เรื่องเล่าเลียบริมปิง - เที่ยวเชียงใหม่

[konhuleg.]

ตอนที่1
มีใครคนนึงบอกผมว่า เวลาอยู่ใกล้น้ำแล้วรู้สึกสบายใจ (น้ำในที่นี้คือแม่น้ำ ลำธาร)

มันอาจจะจริงอย่างที่เธอบอก ถ้าน้ำเปรียบเสมือนความเย็นทั้งภายนอกและภายใน เวลาเราอยู่ใกล้ๆ ก็คงจะรู้สึกเย็นไปด้วย

ช่วงหลายสัปดาห์ผ่านมานี่ ผมมีกิจกรรมใหม่ในชีวิตในช่วงเย็นกันครับ กิจกรรมที่ว่าก็คือ การดูพระอาทิตย์ตกดินในตอนเย็นที่ไหนซักแห่งก็ได้ ในตัวเมืองเชียงใหม่ แต่ขอให้สงบๆ และหลีกหนีไกลจากผู้คน

กิจกรรมดังกล่าวนี้เท่าที่มองดู มันควรจะเป็นกิจกรรมของคนประเภทไม้ใกล้ฝั่ง หรือไม่ก็คนไม่มีอะไรทำ ถึงได้มีเวลามาทำอะไรแบบนี้ และเอาเข้าจริงๆ ผมก็ไม่ใช่กันทั้งสองประเภท เพราอายุยังไม่แก่ แต่ถ้าถามว่าว่างมั้ย อันนี้ก็ไม่เชิงว่าว่างนัก

กลับไปที่เรื่องแม่น้ำ และลำธารที่ได้เกริ่นไว้แต่ต้น ที่ได้เล่าไปนั้น ก็อยากจะให้มันดูเข้าเรื่องเข้าราวที่จะเขียนแบบเกี่ยวเนื่องกันซักหน่อย และที่จะเล่าต่อไปนี้ จะขอเล่ากันแบบเรื่อยเปื่อยเท่าที่นึกออกไปตามลำดับเหตุการณ์ก็แล้วกัน

เรื่องมีอยู่ว่า นานมาหลายสัปดาห์แล้วล่ะ ไปเสาะแสวงหาที่เดินเล่นและถ่ายรูปแถวริมแม่น้ำปิงกัน ในเขตตัวเมือง ตอนนั้นเป้าหมายที่นึกออกคือ แถวๆ ท่าเรือหางแมงป่องหน้าวัดศรีโขง

ออกจากบ้านช่วงซักหาโมงเย็นแดดอ่อนๆ พอดี ขับรถไปจอดตรงท่าเรือหางแมงป่องหน้าวัดศรีโขง ซึ่งครั้งสุดที่พบมาที่นี้เกือบจะสองปีแล้ว ตอนนั้นจำได้ว่ามานั่งเรือท่องแม่น้ำปิงกับชาวบ้าน ส่วนวันนี้มาเดินเล่น ไม่มีอะไรมาก

ท่าเรือหางแมงป่องตรงนี้เป็นที่ให้บริหารล่องเรือหางแม่ป่องท่องแม่น้ำปิงกันครับ โดยในอดีตเรือหางแมงป่อง ใช้เป็นเรือพระที่นั่งของเจ้านายฝ่ายเหนือ ภายหลังเปลื่ยนการปกครอง เรือหางแมงป่องใช้เป็นเรือขนส่งสินค้าล่องแม่ปิง เชื่อมเส้นทางระหว่างภาคเหนือกับกรุงเทพมหานครเป็นเวลายาวนาน และสิ้นสุดลงเมื่อมีรถไฟเชื่อมมาถึงเชียงใหม่ ส่วนปัจจุบันเรือหางแมงป่อง ถูกนำมาใช้พานักท่องเที่ยวล่องแม่น้ำปิงราคาถ้าจำไม่ผิดน่าจะคนละ 500 บาทครับ รอบล่องเรือ เริ่มตั้งแต่ 9.00 น., 11.00 น.,13.00 น., 15.00 น. และ 16.30 น. เริ่มต้นลงเรือที่ท่าเรือหางแมงป่อง หน้าวัดศรีโขง ล่องลงใต้ผ่านคุ้มเจดีย์กิ่วเคยเป็นคุ้มพระชายาดารารัศมี, คุ้มเจ้าแก้วนวรัฐ, ตลาดต้นลำใย, วัดเกตการาม, ท่าวัดเกตชุมชนชาวเรือหางแมงป่องในอดีต, ท่าช้าง บริษัทต่างชาติที่ได้สัมปทานป่าไม้, ไปรษณีย์แห่งแรกของเชียงใหม่, สะพานนวรัฐ, โบสถ์คริต์แห่งแรกของเชียงใหม่, ภัตตาคารจีนแห่งแรกของเชียงใหม่, สะพานเหล็ก, กรมป่าไม้แห่งแรกของเชียงใหม่แล้ววกกลับล่องขึ้นเหนือตามเส้นทางเดิม และแวะจอดพักรับประทานของว่างข้าวเหนียวมะม่วงและน้ำผลไม้ ณ สวนส่วนตัวของทางผู้ให้บริการ ตอนล่องเรือจบ ใช้เวลาล่องแต่ละรอบประมาณชั่วโมงครึ่ง ข้อมูลเพิ่มเติม ลองถามเขาดูได้ครับ

แล้วมาต่อกันอีกตอนให้จบครับ

[konhuleg.]

ตอนที่ 2

ตรงข้ามฝั่งกับท่าเรือหางแมงป่อง จะสังเกตเห็นได้ว่าเป็นกาดเมืองใหม่กันนะครับ ซึ่งในช่วงเย็นแบบนี้ ในตลาดก็จะคึกคักไปด้วยผู้คนมาจับจ่ายใช้สอยซื้อของ พวกผัก ผลไม้สด หมูเห็ด เป็ด ไก่ พอตกดึกๆ หน่อยก็จะเป็นพ่อค้าแม่ค้านำผัก ผลไม้มาจากต่างอำเภอขายตามริมถนนยาวไปจนถึงเช้า เรียกได้ว่าตลาดแห่งนี้ไม่เคยหลับใหล แต่ถ้าจะหลับใหล คงเป็นแค่ในช่วงกลางวัน

จากท่าเรือหางแมงป่อง ผมลองเดินสำรวจเลียบเลาะไปตามริมปิงไปทางทิศใต้ที่มุ่งหน้าไปยังสะพานนครพิงค์ ทีแรกกะจะเดินไปล่ะครับ แต่พอเห็นว่ามันมีช่องทางให้สามารถขับมอเตอร์ไซค์เลียบไปได้ ก็เอาว่ะ ลองขับไปดูล่ะกันซึ่งสุดทางตรงไหนค่อยจอดมันตรงนั้น แล้วเดินต่อเอา

ขับไปก่อนจะลอดสะพาน ฝั่งซ้ายมือจะเป็นริมปิงคอนโดมิเนียมครับ เป็นคอนโดที่เรียกได้ว่าทำเลที่ตั้งมีวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม ไหนจะวิวตรงแม่น้ำปิง และดอยสุเทพ ซึ่งซักวันผมจะหาโอกาสขึ้นไปถ่ายภาพตรงดาดฟ้า เพื่อเก็บภาพวิวเมืองเชียงใหม่

จากริมปิงคอนโดมิเนียม มาสะพานนครพิงค์เป็นสะพานที่ข้ามแม่น้ำปิงช่วงถนนท้ายวังของฝั่งตะวันตก ซึ่งเป็นตัวเมืองเชียงใหม่ไปยังถนนแก้วนวรัฐ ที่ผ่านโรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย และโรงเรียนดาราวิทยาลัย ไปอำเภอดอยสะเก็ด  สะพานแห่งนี้มีเอกลักษณ์อย่างหนึ่งตรงที่จะมีการแบ่งทางเดินเท้า กับทางจักรยานอย่างชัดเจน ซึ่งทางจักรยานส่วนใหญ่จะเห็นมอเตอร์ไซค์วิ่งเข้ามาใช้ช่องนี้เวลาข้ามสะพานกัน

ออกจากสะพานนครพิงค์ขับรถมาได้อีกซักหน่อยเลาะมาตามฝั่ง โซนนั้นจะเป็นร้านอาหารกันครับที่เน้นบรรยากาศของริมปิง และหาเดินไปอีกเรื่อยๆ ไม่ไกลนักก็จะถึงสะพานจันทร์สม (ที่กำลังสร้างขึ้นใหม่จากอันเดิม) ซึ่งเป็นสะพานคนเดินข้ามแม่น้ำปิงเพื่อให้ชาวบ้านสัญจรระหว่างชุมชนวัดเกต กับชุมชนบริเวณตลาดวโรรสในปัจจุบัน สะพานแห่งนี้มีความสำคัญในการเป็นทางเชื่อมระหว่างชุมชนแหล่งเศรษฐกิจสำคัญของเมืองเชียงใหม่ ฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตกของแม่น้ำปิงมาตั้งแต่อดีตครับ รวมถึงเป็นสะพานที่เป็นสัญลักษณ์ของความสัมพันธ์ระหว่างพ่อค้าชาวปากีสถาน และชาวไทยซึ่งหลังๆ มาในช่วงเย็นๆ ผมชอบมานั่งเล่นตรงสะพานมองดูวิวริมแม่น้ำปิง

ก่อนจากขอเล่าฝากส่งท้าย (หลังจากพามาสิ้นสุดตรงนี้) หากมาในช่วงเย็นแบบนี้จะสังเกตเห็นนะครับว่าจะมีคนพายเรือคายัคในแม่น้ำทั้งในร่างของนักกีฬา และนักท่องเที่ยว? (อันนี้ไม่แน่ใจ) ถ้าจำไม่ผิดผมเคยไปสอบถามว่าที่วัดฟ้าฮ่ามมันมีบริการให้เช่าเรือคายัคพายเล่นในแม่น้ำปิงด้วย กับท่าเรือกาวิละ น่าจะคนละ 50 บาท ซึ่งไว้วันไหนว่างๆ จะหาโอกาสไปสืบเสาะหาข้อมูลมาเล่า และถ้ามันมีจริงๆ ผมก็จะขออาสาพาไปพายเรือเล่นในแม่น้ำดูซักหน เพื่อสัมผัสประสบการณ์แปลกใหม่ในการท่องเที่ยว

ส่วนตอนนี้ขอลาไปก่อน ไว้คราวหน้าค่อยว่ากันอีกทีครับ