ทำบุญลอยเคราะห์ที่ "วัดลอยเคราะห์"

[Dockaturk]

ความเชื่อกับมนุษย์ ดูจะเป็นอะไรที่แยกออกจากกันได้ยากยิ่งกว่าตังเมติดกัน ตราบใดนั้นที่มนุษย์ยังติดอยู่กับความกลัว

ว่ากันว่าศาสนาเกิดขึ้นจากความกลัวของมนุษย์มาตั้งแต่โบราณ กลัวนั้น กลัวนี้ การที่จะมีอะไรยึดเหนี่ยวไว้ในจิตใจ จึงเปรียบเสมือนกับอะไรที่ไม่ต่างจากห่วงยาง ที่เอาไว้เกาะกลางทะเลตอนเรือล่ม

พูดถึงความกลัว ก็ลากมาถึงเรื่องความทุกข์ มนุษย์กลัวความทุกข์เป็นทุนเดิมและแสวงหาความสุข บางคนเชื่อว่าการที่ตัวเองยังทุกข์ ก็เพราะดันมีเคราะห์ หรือเรียกว่าซวย ฉะนั้นก็ต้องหาทางสะเดาะเคราะห์ เอาสิ่งไม่ดีออกไป

ในเชียงใหม่ ถ้าจะมาเที่ยววัดไหน เพื่อทำบุญสลัดความเฮงซวยทิ้งก็ต้องมากันที่วัดลอยเคราะห์ เพราะว่ากันว่า หากมาไหว้พระทำบุญที่วัดแห่งนี้ ชีวิตเราก็จะสุขี ไม่มีความซวยมากวนใจ

[Dockaturk]

วัดลอยเคราะห์ตั้งอยู่ในบริเวณถนนลอยเคราะห์ ต่อกับไนท์บาร์ซาร์ หนึ่งในย่านชุมชนที่เก่าแก่ของเชียงใหม่ ซึ่งชุมชนที่ตั้งอยู่ที่นี่คือ ชุมชนบ้านฮ่อม ซึ่งเป็นชุมชนที่พระเจ้ากาวิละกวาดครัวอพยพมาจากเชียงแสน

จากประวัติวัดกล่าวว่า เดิมชื่อวัดลอยข้อ (วัดร้อยข้อ) สร้างขึ้นในสมัยพระยากือนา (พ.ศ. 1910-1931 ) วัดนี้จึงมีอายุราว 500 ปี แต่เมื่อสมัยปลายราชวงศ์มังรายพม่าตีล้านนาได้และเข้ามาปกครองซึ่งไม่ปรากฏ ว่ามีผู้บูรณะปฏิสังขรณ์อีก วัดนี้จึงทรุดโทรมลงตามลำดับ จนกระทั่งถึงรัชสมัยสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ขุนนางเชียงใหม่ เบื่อหน่ายการปกครองของพม่า จึงได้เข้าร่วมกับกองทัพธนบุรีสู้รบกับพม่า แต่ไม่สามารถขับไล่พม่าออกจากเชียงใหม่ ได้ เชียงใหม่ต้องรับศึกพม่าต่อมาอีก ดังนั้นสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีจึงปล่อยให้เชียงใหม่เป็นเมืองร้าง วัดร้อยข้อ จึง กลายเป็นวัดร้างเช่นเดียวกับทุกวัดในเมืองเชียงใหม่

[Dockaturk]

ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช พระองค์ได้โปรดให้พระยากาวิละเข้ามาปกครอง ล้านนา 57 หัวเมืองและตั้งเชียงใหม่ขึ้นมาใหม่ภายหลังจากที่ร้างไปถึง 20 ปี พระองค์ทรงบูรณะซ่อมแซมเมืองให้อยู่ใน สภาพสมบูรณ์และเฉลิมนามเมืองใหม่ว่า “ รัตนติงษาอภินวบุรีศรีเชียงใหม่ ” ต่อมาพระเจ้าเชียงใหม่ยกทัพไปตีนครเชียงแสน ซึ่ง ขณะนั้นพม่ายึดครองอยู่แล้วกวาดต้อนผู้คนชาวเชียงแสนมาไว้ที่เชียงใหม่เพื่อเพิ่มพลเมืองเชียงใหม่ให้มากขึ้น และโปรดให้ชาวเชียงแสนตั้งบ้านเรือนอยู่ ณ เวียงชั้นนอกด้านขวาของประตูท่าแพ ทางทิศตะวันออกของเมืองเชียงใหม่ ชาวบ้านฮ่อม ซึ่งต่อมาได้สร้างวัดร้อยข้อที่รกร้างขึ้นใหม่ แล้วเอาชื่อวัดจากเมืองเชียงแสนมาตั้งชื่อ วัดร้อยข้อ ว่า “ วัดลอยเคราะห์ ”

จากการเป็นวัดที่มีชุมชนตั้งอยู่อย่างต่อเนื่องมาโดยตลอดทำให้วัดได้รับการบูรณะจากชุมชนเสมอมา วัดลอยเคราะห์ได้รับการบูรณะใหม่ เมื่อเร็วๆนี้เอง (พ.ศ. 2550-2551) เจ้าอาวาสกล่าวว่า ในการบูรณะครั้งนี้ยังคงรักษารูปแบบเดิมที่สร้างมาตั้งแต่ พ.ศ.2408 ไว้ เช่น การใช้หน้าบันของโบสถ์หลังเก่า เป็นหน้าบันประดับด้วยลวดลายก้านขดที่มีความละเอียดงดงามมาก ประตูโบสถ์เป็นลวดลายรดน้ำรูปเทพพนม และตัวปั้นลมหรือนาคสะดุ้งด้านหลัง ที่ทำลวดลายด้วยการติดกระจกสีต่างๆ รวมๆ แล้วภายในวัดยังคงศิลปะสถาปัตยกรรมเป็นแบบพื้นเมืองของชาวล้านนา มีพระพุทธรูปปางถวายเนตรและพระเจ้าทันใจประดิษฐานอยู่

[Dockaturk]

โดยพระพุทธรูปปางถวายเนตรนั้น เป็นพระพุทธรูปอยู่ในอิริยาบถยืน ลืมพระเนตรทั้งสองเพ่งไปข้างหน้า พระหัตถ์ทั้งสองห้อยลงมาประสานกันอยู่ข้างหน้าระหว่างพระเพลา (ตัก) พระหัตถ์ขวาซ้อนเหลื่อมอยู่บนพระหัตถซ้าย อยู่ในอาการสังวรทอดพระเนตรต้นพระศรีมหาโพธิ์ ซึ่งตามประวัติเล่าว่า หลังจากที่พระบรมโพธิสัตว์ได้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ได้ประทับเสวยวิมุตติสุข (สุขที่เกิดจากความหลุดพ้น) ณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ 7 วัน จากนั้นเสด็จไปทรงยืนอยู่กลางแจ้ง ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของต้นพระศรีมหาโพธิ์ ทรงทำอุปหาร คือ ยืนทอดพระเนตรต้นศรีมหาโพธิ์ สถานที่เสด็จมาทรงยืนทอดพระเนตรต้นพระศรีมหาโพธิ์นั้นได้นามว่า อนิมิสเจดีย์

[Dockaturk]

ปัจจุบันนี้หากเดินเข้าไปในย่านลอยเคราะห์ เพื่อมาเที่ยววัด สิ่งที่ท่านจะเห็นชินตาคือ อาคารร้านค้าและการบริการที่ทันสมัย สำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเรียงรายหนาแน่นอยู่ริม 2 ฝั่งถนน อย่างไรก็ตามแม้ริมถนนจะเป็นย่านที่ทันสมัย แต่หากเดินเข้าไปในวัดลอยเคราะห์ เรายังเห็นภาพที่แตกต่างกับริมถนนอย่างชัดเจน คือ ความคงอยู่ของวัฒนธรรมล้านนาที่ดำเนินการโดยหน่วยอบรมประชาชนตำบลช้างคลาน หน่วยนี้เป็นที่ตั้งของศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ ซึ่งก่อตั้งมาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2527 นอกจากสอนพุทธศาสนาแล้ว ยังมีการสอนตัวอักษรล้านนา และดนตรีพื้นเมืองอีกด้วย นักเรียนส่วนใหญ่เป็นกลุ่มเยาวชน มีผู้ใหญ่บ้างแต่ไม่มากนัก การเรียนการสอนดังกล่าวเป็นเหมือนการบอกกล่าวให้กลุ่มเยาวชนทราบว่า ล้านนาเป็นแหล่งรวมของวัฒนธรรมที่ดีงามอันเป็นมรดกตกทอดมารุ่นแล้วรุ่นเล่า เป็นสิ่งที่เยาวชนควรหวงแหนและสืบทอดต่อไป

เอาเป็นว่าใครอยากไปไห้วพระสะเดาะเคราะห์ ตามความเชื่อเพื่อล้างซวยของตัวเอง ก็เชิญแวะมาเที่ยวได้ที่วัดลอยเคราะห์กันครับ ซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งวัดเก่าแก่ที่น่าสนใจ รอให้นักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชม

ส่วนคราวหน้าจะพาไปเที่ยวไหน ไว้ติดตามกันต่อไปครับ   

[auto]